YENİ BÖLÜMM SİZLERLEEE ❤️
Beklediğinize değecek bence ❤️ Bol yorumlu bi bölüm olsunn❤️
ÖZGÜR.....
"Böyle bir şey olmayacak."
Aksel hırsla arkasını döndü Uraza.
"Olacak."
Emre'nin sakinliği hala sürüyordu. "Olmayacak Emre. Aklınızı mı kaçırdınız ?"
Daha sonra Uraza doğru döndü. "O hayata geri dönemeyiz. Kimsenin psikolojisi bunu kaldırmaz. Eğer geri dönersek dağılırız."
"Dağılmadık mı ?"
Herkesin kafası bana döndü. Dağılmamış mıydık ? Deniz için dağılmayı göze alamaz mıydık yeniden ?
"Özgür, Nevra hala kabuslar görüyor. O ev gitmiyor kafasından. Silinmiyor."
Tebessüm ettim. Sadece tebessüm edebildim. Ben sevdiğini yıllar önce kaybetmiş bir adamdım ve hala yasını tutuyordum. Şimdi Furkan'ın aynı şeyi yaşamasına müsade etmeyecektim.
"Ben Denizi alıp gideceğim. Ve bu iş hallolacak."
"Hiçbir yere gitmeyeceksin !" İşaret parmağımı Furkan'a doğru uzattım.
"Başka bir yol bulalım. Başka bir şey düşünelim. Elbet buluruz yolunu. Geri dönmek zorunda değiliz."
Akselin korkularını anlıyordum, Nevranın hassasiyetinin hepimiz farkındaydık. Ama başka çaremiz yoktu. Savaşmak zorundaydık.
"Ne yolundan bahsediyorsun Aksel Allah aşkına !"
Emre kolunu savurdu.
"Polise gidelim. Uzaklaştırma kararı çıkartalım. Adalete teslim edelim."
Sesini çıkartmayan Uraz girdi araya. "Ne polisi lan ! Ne adaleti Aksel ? Polisin uzaklaştırma kararı ile kaçırıldı bu kız zaten. Kızı bulduk o puşt tutuklanmadı bile. O mahkeme gününü hatırlamıyorsun sen herhalde. O şerefsiz 1 gün dahi içeride tutulmadı. Kravat taktığı için serbest bırakıldı o namussuz !"
Aksel bir iki adım geriledi. Bir süre baktı uzun uzun. "Bu sefer ne olacak peki Uraz ? Geri döndüğümüz an neler olacak ? Bu sefer kimi toprağa vereceğiz ?"
Uraz hızlı bir şekilde kafasını Akseldi çevirdi. "Sus."
"Bu sefer hangimiz akıl hastanesine kapanacağız he !"
"Sus."
"Ya siz unuttunuz mu ? Belizin hastanede ki çığlıklarını unuttunuz mu ?"
"Aksel sus."
Emre'ye döndü.
"Ulan senin küçücük çoğun var. Nasıl onu atabilirsin riske ?"
Uraz elini iyice sıktı.
Aksel ise tekrar Uraza döndü. "Bizim hayatımız senin bebeğine mal oldu Uraz. Eylülün o evde ki hali gelmiyor mu hiç gözlerinin önüne ?"
"Sus lan !"
Uraz Aksele doğru yürüdü ve şıkmış olduğu yumruğunu geçirdi. "Sus dedim lan sana !"
Tekrar geçirdi yumruğunu.
Emre Furkan ve ben araya girdik. "Uraz sakin ol."
"Yalan mı Uraz ? O hastane koridorunu unuttun mu ?"
Aksel geçirdi bu sefer Uraza.
İkisinin arasına girdim ve kollarımı açtım ayrılmaları için.
"Unutmadım lan unutmadım ! Ben kaybettim Aksel. Evet ben kaybettim. Karımı, kızımı ben kaybettim."
Aksel bir iki adım geri attı. "Benim karım gözlerimin önünde kendini uçurumdan aşağı attı."
