Günlerden Küçük Kadın 2 günüüü💃
Geri dönüşümüz harika olacak, ve Tabiki bunu sizin destekleriniz ile başaracağım❤️
Yorumlarınıza ihtiyacım var dostlarım ❤️
———————
"Son !"
Elimde ki bardağı havaya kaldırdım ve daha sonra ıslaklığı gitmemiş dudaklarım ile birleştirdim. Dudağımda ki bardak başka bir el tarafından çekildi. Uraz Delene ait olduğunu tahmin etmek zor değildi.
"Benimki bitmedi daha !"
Nevra kahkahalarını attı ve o da kafasına dikti. Beliz utanarak bize bakıyordu. En delimiz o ilken şu an en olgunumuz o gibi davranıyordu. "İkinizde kırklanmadan kızıma yanaşamazsınız !"
Omuzlarımı silktim. Şu an gökyüzü ile birleşmiş bir denizin kenarında oturuyorduk.
"Sende iç kızım ya !"
Nevra elini salladı havada. "Buralar çok güzel."
Söylediğine düşük desibelde kahkaha attım. Neden bilmiyorum ama delice kahkaha atmak istiyordum. Sadece gülmek istiyordum.
Gülmek kalbi iyileştirir. Ama benim kalbimi iyileştirmiyordu. Sadece içimde ki seslerin susmasına yardımcı oluyordu. "Eve gidiyoruz."
Uraz ayağa kalktı. "Hayııırr." Dedim oldukça mızmız bir ses tonlaması ile. Sabaha kadar burada gülmek istiyordum.
Elini belimde sıkılaştırdı. "Evet bencede gidelim !"
Beliz ayağa kalktı. "Onun çocuğu evde bekliyor."
Nevra sesini ciddi tutmaya çalışıyordu ama gülesim geliyordu. "Normalde sizinde kızınızın evinizde uyuyor olması gerekirdi."
Nevranın gözünden akan yaşa baktım. Omuzlarımı silktim. "Hadi."
Aksel Nevrayı yürütmeye başladı. "O Uraz Delenin kızı olmanın bedelini doğmadan ödedi."
Benimle birlikte herkesin adımları durmuştu. Söylediğine daha çok güldüm. Önümde ki gece karası denize baktım. "Düzgün konuş Uraz Delenle."
Elimi havaya kaldırdım. "O koskoca Uraz Delen !"
Dedim alayla. "Sıkar kafana."
Urazın belimde ki eli sertleşti. "Ben kalsaydım o evde."
Elini dudağına götürdü. "Koruyamadı onu."
Yanında ki kaldırıma oturdu ve eli ile yüzünü kapattı. Gözlerimi Uraza çevirdim. "Ağlıyor."
Uraz kafasını salladı. "Hadi." Diye talimat verdi. "Bu kadar duygusal olma kızım." Elimi Nevraya doğru uzattım ve gözlerimi az önce Denizin karasına benzeyen gözler ile birleştirdim. "Ağlamasın Uraz. Benim kızımı o öldürmedi ki. Ben öldürdüm."
Söylemek istemiyordum. Bilincim yerindeydi ama durduramıyordum kendimi resmen.
"Şu arabaya bin. Yoksa kötü olacak." Elimi havaya kaldırdım ve ondan bir adım geri gitmeye çalıştım. Ama belimde ki sert eli buna pek müsade edecek gibi durmuyordu. "Emir alındı. Uraz Delenin kuralları !"
Kafamı aşağı yukarı salladım.
Uraz alt dudağını ısırdı. "Sarhoş halinden hiç hoşlanmıyorum."
Söylediği ile kahkaha attım ve elimi omzuna doladım. Başımı nefes almak istercesine göğsüne yasladım. Sanki sadece orada nefes alabiliyordum.
Arabanın kapısını açtı Uraz. "Onlar da gitsin evlerine. Neden ilk biz gidiyoruz ?"
Urazın 'la havle' dediğini tenime değen nefesinden anlamıştım. Nevra hala ağlıyordu. "Ağlama kızım ağlama. Yerler seni bu dünya da. Güçlü ol. Duygularını öldür."
Uraz arabaya bindirdi ve kemerimi taktı. Arabanın etrafında dolandı ve Akselin yanına gitti. Nefes almak istiyordum ama Uraz yoktu yanımda.
Alamıyordum o yüzden.
Kemerimi çıkartsam her şey daha iyi olacak gibiydi. Kafamı sağa doğru eğdim ve kemerin kilitini açmak için gözlerimi gezdirdim. He solsaydı !
Kafamı olumsuz anlamda salladım ve sola döndüm. Bunlardan hangisi kilitti ? 4 tane vardı bu kilitten. Nefesimi dışarı verdim bıkkınlıkla. Camı açmak daha mantıklı olacaktı. Camı açıp camdan dışarı çıkmak istiyordum. Yapmamam için bir neden var mıydı ? Hayır !
Cama doğru eğilecektim ki birisinin beni aşağı doğru çekmesi ile kalkamadığım koltuğa çivilendim. Kaçırılıyordum ! Öne doğru gitmeye kalksam da bedenimde ki el bırakmıyordu. "Uraz !"
Nevrayı arabaya bindiren Uraz kafasını bana çevirdi. "Kaçırıyorlar beni."
Nevranın kapısını kapattı ve sürücü koltuğuna oturdu. Kaşlarımı çattım ve ona döndüm. "Beni kaçırıyorlar diyorum sana. Sen oturup izliyor musun ?"
Dudaklarını birbirine doğru bastırdı. Daha sonra üzerime eğildi ve kemerimi açtı. Elimi sevinçle havaya kaldırdım. "Hayatımı kurtardın !"
