——————
"Günaydın sevgilim."
Kulağıma dolan hoş müziğin ritmini tenimde hissederek güne uyanmak dünyanın en muazzam şeyiydi. Hiç uyanmamak ve sonsuza kadar yaşamak istediğim anların en başındaydı. "Uykucu muyuz biraz acaba ?"
Karnımın üzerinde parmaklar ile sola doğru döndüm ve gözlerimi araladım. Gözlerimi kehribarlarına çevirdiğimde muzipçe gülümsedi ve elini sper etti yüzüne. "Ne oldu ?"
Elini yavaşça çekti yüzünü yaklaştırdı yüzüme. "Güneş vurdu yüzüme."
Söylediğine liseli aşıklar gibi aptalca gülümsemek ile yetindim.
"Güneşin doğuşunu ve batışını senin gözlerin ayarlıyor sanki."
Dudağıma bir buse kondurdu ve kafasını yastığa koydu geri. Kolumun altından geçirdiği kolunu kaldırdım ve parmak uçları ile oynamaya başladım.
"Romantik tarafımızdan kalkmışız. Hayır olsun inşallah."
Dudağını saçıma bastırdı. "Bugün güzel bir gün olacak."
Kaşlarımı çatmış oldukça ciddi bir şekilde parmak uçlarıyla oynamaya devam ederken durdum ve ona döndüm. "Biz işe gitmeyecek miyiz ?"
Hayır dediğini belli ederek kaşlarını kaldırdı. Söylediğine kocaman bir gülümseme ve öpücük ile karşılık verdim. "Harika bir sabah oluyor. Bundan daha iyi bir haber ile başlayamazdım herhalde güne."
Kafamı yastığa geri koydum. "He sakın öyle 'aaa olur mu öyle şey işimizin başında olalım. Günlerdir gitmiyoruz zaten' falan tarzı triplere gireceğimi düşündüysen sakın düşünme çok kırılırım."
Elini tekrar avuçlarımın içine aldı.
"Doğru söylüyorsun aslında.."
Kolumu beline sardım ve kafamı boynuna gömdüm. "Evet ben hep doğru söylerim. Şimdi de yine dünyanın en doğru cümlesini kuruyorum ve akşama kadar yatacağımızı söylüyorum sevgilim."
Yataktan doğruldu. "Bu yanlış oldu işte güzelim. Hazırlanıp çıkmamız lazım."
Kaşlarım çatıldı. Bunun sebebi uyuyamayacak olmam da olabilirdi, Urazın kollarımın arasından çıkması da olabilirdi. "Nereye yaa."
Geriye doğru çekildi. "Sen bu kadar uykucu değilsin ?"
Omuzlarımı silktim ve kafamı yastığa geri koydum. Sonsuza kadar bu yatakta uyumak fikri çıkmıyordu zihnimden. "Bende insanım Uraz Delen. Uyumak benimde ihtiyaçlarımdan birisi." Yorganı iyice üzerime çektim. Her hareketim onu şüphelendiriyor, içine kuşku düşürüyordu. Zaten takıntılı bir insandı. Şu an her şeyden kuşkulanıyordu ve bu yükü ondan nasıl alabilirdim bilmiyorum.
"Hasta falan değilsin değil mi ?"
Gülümseyerek gözlerine baktım. "Yani tamam körle yatan şaşı kalkar onu biliyoruz da seninle dura dura robotlaşmadım bende. Normal insanlar gibi uyumak istiyoruuuummmm." Yanımda ki boş yastığa sarıldım sıkıca.
Kolumdan tuttu ve kendisi ile ayağa kaldırdı.
"Bugün bizim günümüz güzelim. Bana ayak uydurman yeterli."
Gözlerimi kıstım ve göz teması kurabilmek için kafamı sağa doğru yatırdım. "Heyecanlanmalı mıyım ? Hayır çünkü bugün hiçbir şey uyumaktan daha cazip gelmiyor."
Küçük desibelli bir kahkaha attı ve arkasını dönüp banyoya doğru adımladı. Artık bu dengesiz hallerimi görmezden geliyordu.
Bizim odamızda neden 2 tane banyo yoktu ? İçimde ki Eylül devreye girmiş, banyoya
gitmem için bana yalvarıyordu. Ve ben deli gibi onu dinlemek istiyordum. Vücudum bir mıknatıs gibi ona çekiliyordu.
Adımlarımı banyoya doğru ilerlettim. Kapıyı tıklattım iki kere. Kapının ise bunu bekliyormuş gibi anında açılmasını beklemiyordum tabi.
