Bir Ayrılık

3.BÖLÜM

''Herkesin yarası, yar ile arası kadardır.''

Ben huzursuz bir şekilde kıpırdayıp duruyordum. Göbeğimin üzerindeki eli beni sertçe kendi gövdesine yasladı. Nefesi kulağıma çarptıkça içim titriyordu. Ona bu kadar yakın olmayı hele ki gelir gelmez asla beklediğim bir şey değildi... Birde bu halimizi bizimkiler görseydi eminim kıyamet kopardı. Bunca yıl beni ondan uzak tutmalarının bir işe yaramadığını kendimi gelir gelmez onun kucağında bulmam... Mazeretim vardı ama bu gerçeği değiştirmiyordu.

yağmur hızlanmaya başlamış bacağımın sızısı giderek artıyordu. İstemeden de olsa ağzımdan acı kaynaklı bir inleme çıktı.

Yüzüme bakıyordu profilden hissediyordum.

Canın mı yanıyor?

Birden yıllar öncesine gitmiştim.. Vurulduğum o güne yaşlı gözler ve panikle beni teskin etmeye çalışan o çocuksu Baran'a.. Şimdiyle bir alakası olmayan o çocuk.. Beni seviyor mu sevmiyor mu bir türlü anlayamadığım her gün türlü kavgalar ettiğim.. Canımı en çok yakan aynı zamanda yüzümü güldüren tek kişi.. Tabi ki karşısında ona muhtaç gibi görünmek istemiyordum.

Hayır dedim kendimden emin bir şekilde.

O yüzden mi inliyorsun?

Sertçe kafamı ona çevirdim.. Burun burunaydık.

Öyle büyük yaralarım var ki bununla ölmem merak etme..

Neyi kastettiğimi anladığı için birden keskin gözleri öfke ile doldu çenesini kastı gözlerini gözlerimden ayırmadan konuştu:

O yaraları sen kendin açtın.. Onlarla yaşamayı da öğrenmem de bir şey!

Sinirden gülerek:

Ben kendim açtım öyle mi? Sen ne yaptın peki ben o kurşunu yerken sen ne yaptın?

Öfkeli yüzü daha da hırçınlaştı

Ben seni kendimden korudum sana yaklaşmadım. Ama sen o kadar inatçıydın ki sana sevgimden senden uzaklaştığımı anlayamadın. Sırf benden uzaklaş diye Ezgiyle takıldım. O kızı sevdiğimi sandın.. Benim gözüm senden başkasını görmezken sen bana inanmadın..

Bu oyunlara girmeseydin sende. Sen benimle oynadın hem benimle o kızla.. O kız senin yüzünden bana düşman oldu. Sırf biz beşik kertmesiyiz diye..

Sesim giderek yükseliyordu. İçimdeki öfkeyi onu görür görmez kusmam çok yanlıştı ama kendimi durduramıyordum..

Sen bir oyun oynadın.. Oyunun kurbanı ben oldum.. Her şeyi geçtim babam beni götürdükten sonra peşimden bile gelmedin.. Bu muydu senin sevgin?

Kızgınlıkla dinliyordu ve sadece susuyordu.

Bir şey söylesene susacak mısın?

Sen bu haldeyken seninle bu meseleleri konuşmayacağım Nazlı! deyip kestirip atmıştı

Sen açtın konuyu şimdi konuşmayacağım mı diyorsun?

Katı ve net bir şekilde yola bakarak:

Dediğimi duydun eve kadar susmanı tavsiye ediyorum..

Hıh senden başka ne beklenirdi ki!

Sus Nazlı canın yanacak yoksa!

Kafamı hızla diğer tarafa çevirdim. Benimle konuşmaya bile dayanamıyordu artık. Ben birde peşimden gelmesini beklemiştim. Ne kadar da aptaldım.

***BÖLÜM SONU***

LÜTFEN OY VERİN..