Derin internet üzerinden kendi kendine açtığı sayfasında paylaştığı dergi sayesinde kısa süre içinde tanınan bir grafik tasarımcı olmuştur ve milyonlarca takipçiye ulaşmıştır. Şimdi ise hayatının onu sürüklediği yeni yolunda yeni bir maceraya adım...
Erken gelmesini beklediğim ama yine geciken bir bölümle daha karşınızdayım. Kusuruma bakmayın
Bölüme geçmeden önce bölümü oylamanızı rica ediyor bölüm sonunda unutma ihtimalinizin önüne geçmek için size hatırlatma yapıyorum.
Oyladınız mı? Artık okuyabilirsiniz...
İyi okumalar 🧚🏻♀️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
4. Bölüm: "Oyun" *Kıştaymışım gibi hissediyordum ama o bana yazı getiriyordu.*
"Hem sinirliyim hem endişeli." Hoparlöre alıp yan koltuğa bıraktığım telefonumdan gelen Koray'ın sesi gerçekten sinirli geliyordu.
"Neden?" dedim merakla.
"Ya annem..." Derin bir iç çekip kendini düzeltti. "Ya o kadın evden gittiyse ve bana haber vermediyse? Anneannem evde yalnız kalamaz."
"Kapıda mısın?" diye sordum.
"Evet."
"O zaman içeriye girip, gidip gitmediğini öğren Koray. Bende geliyorum, yoldayım."
"İşin bitti mi?"
"Ev-" diye yanıt veriyordum ki aniden karşıma çıkan arabayla burun buruna gelmiştim. Tüm gücümle frene bastığım sırada arabamın asfaltta bıraktığı ses kulaklarımı tırmalamıştı. Direksiyonu sola kırıp çarpışmamak adına önlem alsam da bunun için aramızda yeterince mesafe yoktu.
"Derin! Derin, ne oldu?" Koray'a bir yanıt veremeden çarpışmanın etkisiyle bedenimin ileriye doğru savrulduğunu hissettim. Beni tutan tek şey ise emniyet kemeriydi.
"Derin orada mısın? Ses ver!"
Arabanın zeminde tamamen durduğunu hissettiğimde sıkı sıkı kapattığım gözlerimi yavaşça açtım. Camın ilerisinden karşımdaki arabaya bakarken o an ne kadar korktuğumu anladım. Kalbim güm güm atıyor, damarlarıma adrenalin pompalıyordu. Bu basınç beni strese soksada yavaşça elimi emniyet kemerime götürüp kemerin tuşunu açtım.
"Kafayı yiyeceğim, neredesin Derin? Neler oluyor, o ses neydi? Konuş benimle!" Sesinden çaresizlik ve endişe akan Koray'ın sesi kulaklarıma iliştiğinde elimi yan koltuğa bıraktığım telefonuma götürdüm ve telefonu elime aldım.
"Koray..." deyiverdim boş bir sesle. Devam etmeme izin vermeden konuştu.
"Derin neredesin?" diye bağırdı telefonun bir ucundan korkuyla. "İyi misin? Bir şey söyle!"
"O ses neydi öyle?" Sesi sesimi duyunca biraz sakinleşmişti. Tam o an karşımdaki arabada bir hareketlenme oldu. Geri geri gitti ve alan yaratıp benim yan şeridimden hızla uzaklaştı.
