Bakugou X Reader

Bölüm II.

Gündelik işler

Omega ilk kez bu kadar rahat bir uyku çekmişti. Her zamanki gibi yedi buçukta uyanmıştı. Fakat bu sefer çok huzurluydu. Yattığı yeri topladı, yüzünü yıkadı.. Bu hepimiz in her gün yaptığı gündelik işler gibi gelebilir fakat omega için bu bir lükstü. Uyanmış mıdır diye yavaşça evinde kaldığı alfanın odasına baktı.

Alarmı "08:15" e kuruluydu. Oysaki 08:30'da okula gittiğini söylemişti. Demek ki kahvaltı yapmıyordu.. Aşağıya indi, güzel bir kahvaltı hazırladı. Omeganın tek bildiği hizmet etmekti. Ve ona yardım eden alfaya bu şekilde faydalı olmaya çalışıyordu.

Omega kahvaltıyı hazırlarken düşündü. Hayır, bir alfaya güvenmemeliydi eğer alfa ona güvendiğini fark ederse bu güveni kullanabilirdi. Oysaki evden atıldığı anda ilk düşündüğü sadece kendine güvenebileceğiydi.

Evet! Ona güvendiğini belli etmeyecek ve evinde bir kiracı edasıyla kalacaktı. Temek veya temizlik sıraları dışında odasından çıkmayacak ve varlığını belli etmeyecekti bu sayede kendisine yük olmayacaktı.

İşi bitmişti, kahvaltılıkları masaya yerleştirip saate baktı saat "08:05"di. İşini tam zamanında bitirmiş olmanın gururuyla üst kata çıktı ve sarışın alfayı uyandırdı. "Oi! Aşağıya gel işimiz var." Alfa pek sabah insanına benzemiyordu sinirle bağırdı "KIS ŞU LANET SESİNİ SAAT KAÇ" Omega okula geç kalma korkusunun onu uyandıracağını düşünerek söyledi "Dokuz buçuk uykucu !"

Düşündüğü gibi de oldu. Sarışın alfa gözlerini hızlıca açıp saatine bakmış ve sonra sinirle omegaya dönmüştü. Omega sesini alçalttı fazlasıyla mütevazi görünüyordu. Nazik ve bir o kadar da sakin sesiyle söyledi "Eğer kahvaltı etmek istemiyorsanız uyuyabilirsiniz." odadan yavaşça çıktı.

Omeganın bu hali alfanın öfkesini alıp götürmüş ve hatta mutlu olmasını sağlamıştı. Sonuç olarak normalden sadece on dakika erken uyanmış.. ve kahvaltı edecekti. Yüzünü yıkadı, üstünü giydi ve aşağıya indi.

Omeganın üstünde hala kendi kıyafetleri vardı kollarındaki sargı bezleri ve yara bantları hala duruyordu. Saçları dağınıktı ve tezgahta ekmeği dilimliyordu. Yaydığı feramonlardan huzurlu olduğu anlaşılıyordu. Enerjik bir sesle söyledi "Umarım bana kızmadınız. Erken uyandırdığım için yani" Alfa masaya oturdu "Hayır gayet kızgınım" Omega feramonlarından kızgın olmadığını anlayabiliyordu. Alfanın söylediklerini alaya aldı. "Yaptıklarımı yemeyecek kadar kızmayn yeter." Genç omega iç ısıtan gülümsemelerinden birini sundu.

Alfanın bardağını doldurduktan sonra mutfaktan çıkıyordu ki alfa ona seslendi "Sen yemiyor musun ?" Omega kahvaltı masasında ona rahatsızlık vermek istemiyordu "Ben sonra da yiyebilirim!" Alfa hızlıca önüne döndü. Kulakları kızarmıştı "Beraber yersek.. iyi olur" Omega bu söze mutlu olmuş gibiydi. "Teşekkürler."

Kız kendine de tabak çıkarmıştı. Tabağına birkaç şey alıp yemeğe başladı. Alfa tekrardan konuştu Ama sinirli değildi, bağırmıyordu. "Yarın okul yok. Alışverişe gideceğiz" Omega neden onunla gelmeliydi ki ? "Neden ?", Sana bir şeyler alacağız aptal sonsuza kadar benim eşyalarımı giyemezsin"

Olmaz ! Omega alfaya maddi anlamda da yük mü olacaktı? Söz konusu bile olamaz.. hayır. Hızlıca ayağa kalktı "KENDİM ÇALIŞIP ALABİLİRİM BANA ALMANIZA GEREK YOK!", "Ne Bağırıyorsun Be !?" omega sakinleşmiş sandalyeye tekrar oturmuştu. "Şu "siz" meselesini bırak artık [Y/N]-Katsuki tamam mı ? Ve ayrıca benim dediğimin olacağı konusunda anlaştık !" Gereksiz yere bağırıyordu.

Omega istemeyerek de olsa kabul etti. Yemeğini hızlıca yemeye (Öhm- Pardon) Ağzına tıkmaya başladı. Yemeği bittiğinde tabağını tezgaha koyup hızlıca yukarıya çıktı. Beş dakika kadar sonra elinde kırmızı bir kravatla geri döndü.

Sarışın alfa masayı kaldırmakla meşguldü. Omega hemen elinden tabakları alıp masaya tekrar koydu "Ben hallederim" sonra elindeki kravatı sandalyeye astı ve Alfanın düğmelerini iliklemeye başladı. "Okula böyle gitmemelisin, özellikle de gittiğin okul Japonya'nın en iyi kahramanlık okulu ise"

Sıra kravatını bağlamaya gelmişti fakat aniden belinde bir el hissetti arkasına baktı hızlıca önüne döndüğünde ise Katsuki'nin öfkeyle bakan gözleriyle karşılaştı. Fakat hiç korkmamıştı, Aksine kendini bu gözlerin sahibine ait hissetmiş, huzur bulmuştu "Annem olman gerekmiyor "[Y/N]"." Adını bastırarak söylemişti, Bu da güzel omegayı utandırmıştı.