Bakugou X Reader

Bölüm III.

güvende olacaksın

Omega alfayla yaşamaya başlayalı 1 ay kadar oluyordu ve gerçekten iyi anlaşıyorlardı. Alfa kaba ve aksi biriydi fakat omega onun doğasını biliyordu.. ve her gün ona daha çok ısınıyordu.. Zaman nasıl da geçmişti. Alfanın ailesi hala bilmiyordu evlerinde bir omega kaldığını. Geri dönerlerse ne halt yiyecekti ? Alfa onu yetimhaneye göndermemişti çünkü o da daha reşit olmadığından yasal işlem yaptıramazdı.

Tek başına kaldığı gibi ona ilk yardım eden adama kapılmış gidiyordu. Ne kadar aptalca! Alfa kesinlikle kendine bakabilirdi en alasını yapardı hatta. Ama hala omegayı yanında tutması.. Umut veriyordu küçük omegaya.

O gün yıkanan çamaşırları ütülemek için balkona çıktı.. Sonbahar onu güzel solgun turuncu ve sarı renkleriyle etkiliyordu. "Sonbahar ayrılığın mevsimidir." güzel sesiyle bir şarkı mırıldanmaya başladı omega. Mandallardan birkaç tanesini çıkardı. Ardından hafif bir rüzgar esti.. Rüzgar omeganın saçlarıyla birlikte sanki bütün vücut ısısını da götürmüş gibiydi.. Omega çok üşümeye başlamıştı..

Hasta olabilir miydi acaba ? Belki de ateşi vardı. Hayır hayır çok büyütüyordu. "Sadece bir esinti işte!" geçirdi içinden. Aniden hava gerçekten çok ısınmaya başladı. Ah! Şu küresel ısınma! Omega yutkundu, susuzluğunu gidermeyi denedi. Omega artık nefes almakta bile zorlanıyordu. Hayır bunun suçlusu aptal Güneş olamazdı..

LANET OLSUN ! KIZIŞMAYA GİRİYORDU..

Mutfağa doru olabildiğince hızlı ilerledi. Tek eliyle duvara tutunuyor, bir yandan da nefes almaya çalışıyordu. Bacakları zangır zangır titriyordu ve vücudu çiftleşme dürtüsü içinde çığlıklar atıyordu.. Hareket edemeyecek duruma geldiğinde onun kapısının önündeydi.

İçeriden alfanın o güzel karamel kokusu geliyordu. İçeride bastırıcı olması ihtimali yüzünden odaya girdi.

Çekmeceler ? Hayır..

Masa ? Ders kitapları ve defterler..

Yatağın altı ? Hayır sadece romantik manga kutusu..

Dolap ? Hayır Birkaç asılı kıyafet.. Çok güzel kokan birkaç kıyafet.

Dolabı açtığında aldığı feramonlar başını döndürmüştü omeganın. Aniden kasları gevşedi ve yere yığıldı. Bu iğrenç durumda ne yapmalıydı ki.. Bununla başa çıkamazdı. Son bir zorlamayla ayağa kalktı ve kapıyı kilitledi. Alfanın kıyafetlerinden birkaç tane aldı ve yatağa uzandı.

Bunu yaptığı için kendisinden iğreniyordu ve bu his her saniye daha çok artacaktı. Kıyafetleri aldı ve sıkıca sarılıp koklamaya başladı. Çok utanıyordu.. alfa eğer eve girerse..

Telefonunu çıkardı şarjı %2 kalmıştı. Yetmesini umarak alfya yazdı.

Ne olursa olsun eve gelme, lütfen!|

                                                              |Ne yani kendi evime gelmek için

                                                                            |senden izin mi alacağım ?

                                                                                                 |Yüzsüzleşme!

Hayır bak gelemezsin çok tehlikeli|

(mesaj gönderilmedi)

HAYIR! HAYIR! HAYIR! HAYIR! Telefonu şimdi kapanamazdı. Hadi ama eğer şarjı bitecekse bu lanet telefonları niye kullanıyoruz ?! Yapabileceği tek şey alfanın gelmemesini ummaktı omeganın. Lanet olası çok çaresizdi. Alfanın onu dinlemesini düşünmek bile çok ütopikti. Tanrıya yalvarıyordu sadece.

...

Ne kadar geçti bilmiyordu.. her saniye daha da ıslanıyordu ,daha çok terliyordu ve alfanın karamel kokulu kıyafetlerine daha çok sarılıyordu. Utanç kelimesinin anlamını doruklarında yaşıyordu adeta. Anahtarın kapı kilidini ıskalama sesleri gelene kadar umutluydu. Kapı yavaşça açıldı, çıkan gıcırtı sanki yüzlerce saat sürmüştü. Aniden alfanın sesi duyuldu."Siktir!" diye haykırdı. "Lanet olası bu kadar güzel kokman adaletli değil. Seni benden başkası bu halde bulabilirdi biliyorsun değil mi ?" Sesinden sırıttığı anlaşılıyordu. Ses gittikçe yaklaşmaya başladı . "Benden başkasının olman düşüncesi kan akıtmak istememe sebep oluyor." Söylendi hasetle.

Kapıyı zorlamaya başladı.. en sonunda kapıyı patlatarak kırdı ve odaya girdi "Hey! Beni baştan çıkarmak için bu kadarına gerek yoktu!" yavaşça yatağa yaklaştı. Örtüyü biraz eşeledi. "Seni baştan çıkarmaya falan çalışmıyorum aptal. Bu benim ilk seferim.." sesi çok kısık çıkmıştı. Nefes alamadığı yetmiyor bir de konuşma yetisi de kalmıyordu. Berbat !

Alfa gülmeye başladı. "heh! O yüzden benim yatağımda, benim kıyafetlerime sarılmış bir şekilde ve yarı çıplak yatıyorsun değil mi ?" Omega tişörtünün olmadığını unutmuştu. Sanki daha fazla olabilirmiş gibi kızardı. "İyi! Git bana bastırıcı getir ki beni kendinin yapmak ile ilgili dediklerini unutayım" bu utanç vericiydi.. "hey ben ciddiyim. Deni benim yapacağım ve bir daha kimse sana dokunamayacak, üzemeyecek.. bunu istiyorsundur değil mi"

Çok sakindi.. nadiren olurdu bu. Ama yaydığı feramonlardan kendini çok zor tuttuğu anlaşılıyordu. Açlık.. kokuyordu. Bir anda omeganın üstüne çıktı bileklerinden ve bacaklarından onu yatağa sabitledi. Omeganın başı dönmüştü. Özgünlüğünü kullanmayı denedi. Özgünlüğü odaklanma istiyordu ama odaklanacak zamanı yoktu. Alfa boynuna yaklaştı ve fısıldadı "merak etme güvende olacaksın."