Wrath of a Broken Soul

Chapter Five

Maingat akong ibinaba ni Nix sa passenger seat. Napakalapit niya sa akin kaya ramdam ko ang mainit na hininga niya na kumikiliti sa leeg ko.  Nakahawak parin ako sa leeg niya at nanatili lang siya na nakabent. Nakahawak parin ito bewang ko. I couldn’t help but caress his neck. He hasn't done anything yet but I can already feel my turn in. He slowly removed his hand from my waist and put on the seatbelt.

He looked at me and i could see the affection glowed in his eyes. He glanced at my lips then after he surveyed my face down to my neck that made his brow drew together and face went blank.

He glanced up the ceiling bago ito umalis sa harap ko. Malakas niyang isinarado ang pinto na nagpalukso sa gulat. Tinaasan ko ito kilay. I looked at myself in the mirror. I almost bruising my lips from being bitten to see the mark the man had left on me earlier. Damn! I told him earlier. Fucktard!

Nang umandar na ang kotse hindi ito nagatubiling magsalita. Seryuso itong nakatingin sa daan. Hindi ko rin ako makahalongkat ng sasabihin. I end up just looking at him the whole ride. I want to memorize the entirety of his face. He is look handsome with his serious expression. I want to run my finger from his thick eyebrows down to his pointed nose and cupid lips. God. He is so perfect!

"Stop staring at me." he said.

"Then stop being attractive." i said without any rumor. "Kasi kung patuloy kang magiging gwapo, patuloy din kitang gugustuhin, Nix." I rolled my eyes.

His mouth fell open then a smile tug on his lips. "Is that what you want?"

"No. I want you to fuck me."

Hindi man lang ito nagulat sa sinabi ko instead tumawa pa ito. Naalala ko tuloy yung gabi na may nangyari sa amin. Ramdam ko ang pag init ng mukha ko. That's the best romantic night for me.

Hindi ito nagsalita pa muli hanggang sa makarating na kami ng. . . What the heck. I thought we gonna fuck each other bakit niya ako inuwi sa apartment?

I was about to show my tuntrums when his phone ring. Agad niya itong dinampot sa dashboard na nakangiti. Mas lumawak ang ngiti nito ng dumapo ang phone sa tenga niya. Hindi ko siya nakitang ganito kasaya. Looking at him wearing those smile made my heart beat so fast. Ang tanga ko na sa seven years naming pagkikita hindi ko man lang naisip na maraming nagbago. Pwedeng may anak na siya o kaya may asawa na o may fiance na siya. Hindi ko naisip na may ibang tao na nagpapasaya sa kanya. At hindi ko maiwasan malungkot dahil ako mismo ang nang iwan sa kanya ng gabing iyon. Hindi ako naghintay na baka sakaling umalis lang siya at babalikan ako.

"Yes! Kamusta ang Baby ko?" He laughed. "Tell her na huwag magpasobra ng kain. Remember na bawal ang sobrang matamis sa kanya, Me."

Malalim akong bumuntong hininga. Hahawakan ko na sana ang pinto ng kotse ng marinig ko ang malutong niyang tawa ulit. He seems enjoying thier conversation. Dapat na sigurong umalis ako. Binuksan ko ang pinto at hindi na siya hinintay pa na matapos ang usapan nila. Ang bigat ng loob ko habang naglalakad ako papasok ng Building. I was about to enter the building when i heared him calling my name.

"Ain." he shouted my name.

Hindi ako lumingon sa kanya. Hindi ko maintindihan ang pakiramdam ko. Sobrang bigat. Mas gusto ko nalang magpag-isa.

"Ain. Magbihis ka. Maghihintay ako rito." He said.

"Umuwi ka na, Atticus." I look at him withouth any trace of emotions. Sa bigat na nararamdaman ko pakiramdam ko bigla akong napagod. Tipid akong ngumiti sa kanya para sabihin na okay lang.

"Fuck, Ain. What's wrong with you?" Isinirado nito ang pinto ng kotse at naglakad papalapit sa akin. I step back while still looking at him. His eyebrows snapped together.