Wrath of a Broken Soul

Chapter Six

WARNING: SPG

After an hour. Our plane landed in Italy. Everyone is happy, I must be happy because I will return to the country where Mama grew up. The country drove Mama away when she chose my Dad. The country I once hated but I accepted again. It's also exciting to come back here.

I sniffed the cold air that touched my skin. It's December so I can feel how cold the climate of Italy is. Everyone is wearing Trench Coat I guess I just forgot to wear it. The Philippines is so hot that I forgot when I arrived here it was already cold. I rubbed my hands together. Oh crap! It's freezing.

This is so boring! Feeling ko tuloy ako lang mag-isa ang pumunta kasi hindi naman nakikipag-usap sa akin ang empleyado ni Easton. Kilala na nila ako na hindi ako nage-entertain sa walang kwentang bagay o kaya hindi tungkol sa Company.

The sun is getting down too kaya palamig ng palamig ang panahon. I was about to turn around ng maramdaman ko ang pagdampi sa balat ko ng isang jacket. Hindi agad ako nakagalaw sa gulat. Nang mahismasan ako ay agad akong lumingon pero huli ng likod na lang ni Nix ang nakikita ko. He is walking away. Ni hindi ko man lang ako nagpasalamat sa kanya. Hindi ko ma lang siya naka-usap simula ng flight.

Napatalon ako sa gulat ng marinig ko ang pag-ring ng phone ko. It's Easton. Alam ko na ang itatanong niya kung nakarating na ba kasi ng Italy. And that gago is inuuna ang babae kesa sa trabaho. He is being unprofessional sometimes especially kay Sophie. Natatandaan ko pa noon kung paano ko naangat ang pabagsak niyang negosyo ng magkasira sila ni Sophie.

"Hello. . . My fucking Cousin." I rolled my eyes.

"Kasing lamig yata ng Panahon sa Italy ang ulo mo, Miss Secretary?" I heared him chuckled even more. Napatingin ako sa Team na tumabi sa akin ngayon. Marahil alam nila na tumatawag ang Boss nila.

"Nasa Italy na ba kayo?"

I am right!

"Yes. A minutes ago." I said casually.

"Azi is already there with the fuckers. Kulang na lang dalhin ang buong angkan just to pick you up." Stupid! I can't help but laugh! God. I miss them even if it's noisy.

" A little favor, Insan. Please Assist the Team as well. I know it's very awkward for them, especially since you're in the Ferrari Empire
will live for three days. You take care of them. "

I rolled my eyes, "I don't have a choice. Bakit pa kasi kung sa Hotel na nalang."

"It's for you and everyone's safety." I nodded with a sighed.

Inilibot ko ang mata ko sa paligid ng hindi sinasadyang magtama ang nata namin ni Nix. Nakatingin ito sa akin ng walang emosyon ang mata. Hindi man niya aminin sa akin alam kung iniiwasan niya ako. Hindi yung iwas na hindi siya magpapakita. Yung iwas na hindi ka niya kakausapin kahit magkasama na kayo. Kahit nasa iisa na kayong lugar.

Agad nawala ang atensyon ko kanya ng sunod sunod na dumating ang mga pinsan ko na may kanya kanyang sasakyan. I smirked. Hindi ordinaryong sasakyan kundi sports car. Bakit pa ako mageexpect? They are all a fucking racer. Nabuhay na sila na racing ang naging trabaho ng Family, nabuhay sila na Car company ang pinatakbo ng family nila. Dahil sa alikabok na nanggaling sa sasakyan hindi naging malinaw sa akin kung sino ang papalapit hanggang sa humupa ang alikabok gawa ng punyetang sasakyan. Naisip ba nilang magracing patungong Airport?

One Mc Laren Semma, two Triump Spitfire, One lamborghini, one Bently Mulsane. Color, design and style bring here the Luxury and the billion worth you add the aura of my cousin. They are all fuckung gorgeous wearing a Racing uniform. I think they came from training and came here right away.