Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•••••
06.04.2017 Bradford / Batı Yorkshire ve Humberside Bölgesi
"O siktiğimin uyuşturucusunu bırakmadan bir daha bu eve giremezsin duydun mu beni!? Oğlum falan demem Zain. Bu evin kapısı artık sana kapalı!" Karşısında ona bağıran adama duygusuzca bakıyordu ama içten içe hiç olmadığı kadar kırılmıştı esmer olan. Ne olurdu kardeşlerinin başını okşadığı gibi bir kez de onun başını okşasaydı.. Ailesi anlamamakta ısrarcıydı ama Zayn'i bu duruma getiren onlardı.
Sessizlik içerisinde ve duygusuzca babasına bir süre baktıktan sonra çoktan hazırlanmış çantasını alıp kapıdan çıkmak için hareketlendi. Son an arkasını dönüp babasının tam gözünün içine baktı ve buruk bir şekilde gülümsedi.
"Senin yüzünden." Sadece iki kelime ile kırık kalbimin daha fazla kırılmasına sebep oldu. Ama en kötüsü de babasının omuzlarının haksızlıkla çökmesine sebep olmuştu. Her söyledikleri cümleleri dikkatle dinlemiş, mükemmel çocuk olmak için elinden gelen herşeyi yapmıştı. Tabii yaptığı şeyler ailesi tarafından yanlış anlaşılmış ve 'ilgi manyağı' olarak adlandırılmıştı. Kimse ona ne istediğini sormamıştı hayatı boyunca.. Ya da kimse ona yardım etmemişti..
Evden çıkmış elindeki çantayı omuzuna atmıştı. Cabinde az biraz parası vardı ama o da sadece birkaç gün hotelde kalmasına yardımcı olurdu. Ve tabii aç kalırsa. Nereden baksa boka basmıştı. Babasının bahsettiği uyuşturucuyu da çoktan bırakmıştı zaten. Ailesi onu dinleseydi şuan yatağında bile yatıyor olabilirdi.
"Zayn!" Adının seslenilmesini duyunca olduğu yerde durup kaşlarını çattı. Yavaş yavaş topuklarının üzerinde dönüp ona seslenene baktı.
"Harry?" Okulda onu homofobiklerin elinden almıştı Zayn. Ondan iki yaş küçük olan bu çocuk Zayn'e gerçekten samimiyetle gülümseyen tek kişiydi. Kıvırcık saçlarını gözünün önünden çekip yanında yürüdüğü sarışın arkadaşının kolundan çekeleyerek geldi Zayn'in yanına. Yüzündeki yaraları yavaş yavaş iyileşmeye başlamış çocuğa dikkatlice baktı Zayn.
"Selam. Aslında sana abi mi demem gerekiyor bilmiyorum ama- aaa senin elinde ki çanta ne? Bir yere mi gidiyorsun?" Meraklı bakışlarla ona bakan kıvırcık saçlı çocuktan gözlerini alıp başka tarafa bakmaya başladı. Bu çocuk çok meraklıydı. Sırf onu neden kurtardığını söylesin diye iki gün peşinde koşturmuştu.
"Evden kovuldum." Homurdanırcasına kurduğu cümle iki çocuğu da şok etmişti. Okuldan herkesi karşısına alan, sürekli kaşları çatık olan çocuk evden mi kovulmuştu? Bu çok deliceydi! Harry kendisini kurtardığı için ona borçlu hissediyordu. Bu yüzden aklına gelen ilk şeyi söylemişti.
