özgür' olmak istiyorum

dokuz

Bu bölüm biraz acı dolu olabilir. Final sırasında Alp'in yaptıklarını okuyacağız. Kalbim kırık, ruhum acı içinde.

Geçelim. Yorumlarda görüşürüz.

Alp, Giray ile sürekli geldiği parkın çimlerine oturmuş basket oynayan çocukları izliyordu. Yüzüne yerleşen kırılgan ifade ile özlem her geçen saat canını yakıyordu.

"Otura bilir miyim?" diyen sesle beraber hızla kafasını kaldırdı.

Ali mahçup bir gülümseme ile Alp'e bakarken, Alp başını salladı ama bir şey demedi. Ali hızla yanına yerleşirken gözleri yanındaki adamdaydı.

"Ben çok özür dilerim, Alp. Giray'ın böyle sert çıkışacağı aklıma gelmedi."

Alp alayla güldü. "Hani tepkilerini biliyordun?"

"Hepsini değil." dedi Ali sakince. "Bazılarını kestirmek çok zordur, Alp."

Alp sadece başını salladı ama tekrardan gözlerinin dolmasına engel olamadı. Başını hafifçe eğerek gözlerini sakladı ama Ali bir saniye bile gözlerini ayırmadığı için çoktan görmüştü.

"Alp," dedi, elini elinin üzerine koyarken.

Alp'in bakışları önce elinin üzerindeki ele, ardından ise ona dikkatle bakan adama kaydı. Baygın bakışlarını yüzüne dikti, konuşmasını bekledi.

"Onu seviyorsun, değil mi?" Alp, buruk bir tebessüm etti. "O da seni..."

Alp yavaş yavaş başını salladı. "Seviyor, seviyoruz."

Ali, Alp'in elini sıktı. "Kolay olmayacak, biliyorsun değil mi? Ailesi ile daha açık bir şekilde konuşman lazım, Giray çıkmazda değil ama girebilir. Buna engel olmak için her şekilde yardımcı olabilirim."

Alp'in gözleri dolarken daha fazla kendini tutamadı. En sonunda gözyaşları bir bir yanaklarından dökülürken elini tutan adama tamamen döndü ve p da elini sıkıca tuttu. "Bunu yapar mısın gerçekten?"

Karşısındaki adam yavaş yavaş başını salladı. "Yaparım." Ardından gülümsedi. "Yapacağım da."

"Teşekkür ederim." diye fısıldadı Alp ve kendimi tutamadan kollarını Ali'nin boynuna doladı. İki beden dostça birbirine sarılırken Alp'in içten içe duyduğu minnet kalp atışlarını hızlandırmıştı. Sevdiği adamın iyi olması için her şeyi yapardı ve bir yolunu bulduğuna inanıyordu.

İlk geri çekilen Ali oldu. Gözleri yeniden Alp'in gözlerine kenetlendi. "İlk annesi ile konuş, daha önce bir psikiyatr ile görüşmüş olmaları lazım." Alp'in kaşları havaya kalktı. Bu havaya atılan bir tahmin değildi, bunu karşısındaki adamın gözlerinden anlamak zor değildi. Ali hafifçe başını eğdi. "Giray'ın danışan olarak gittiği kişi amcam, biliyorum."

Alp'in gözleri irice açıldı. "Biliyordun ve sakladın mı?"

"Sakladın mı?" diye bağırdı Alp, oturduğu yerden kalkıp Ali'nin karşısına dikildi. "Sadece izledin! Tek yaptığın izlemekti!"

"Bak, özür dilerim tamam mı?"

"Tamam falan değil!" Alp'in gür sesi, parkta dolanan birkaç kişinin dikkatlerini üzerine çekmesine neden olsa da umursamadı. "Bunun mantıklı bir açıklaması yok!"