Lavinya | Texting

0.8

Finale son 2 bölüm :/

  Aradan 2 gün geçti, hoşgeldin pazartesi. Uyandığımda yüzümdeki gülümseme bir anda somurtmaya döndü. Kıyafetlerimi giyindim, çantamı hazırladım ve salona indim. Kahvaltı yapmayı sevmediğim için kendime kahve yaptım. Kahvemi fincana koydum. 15 dakika boyunca boş boş kahve keyfi yapmak güzeldi ama şimdi okula gitmeliydim. Servis gelmişti, bağcıklarımı bağlayıp hemen koştura koştura servise bindim. Kulaklıklarımı taktım ve gözlerimi kapadım. Tabir-i caizse göz açıp kapayıncaya kadar okula gelmiştim. Kulaklığımı ve telefonumu alıp çantama bir göze sıkıştırdım. Çantamı sınıfa koyduktan sonra elimi ve yüzümü yıkamak için lavaboya girdim. Sebebi nedir bilmem ama hiç moralim yoktu.

  Lavaboya doğru ilerledim. Elimi yüzümü yıkarken koridorda bir ses yankılandı. Bu Toprak'ın sesiydi  Ya ben şizofren oldum ya da o gerçekten buradaydı. Lavabodan çıktım, evet ben şizofreni değildim o buradaydı. Derin bir nefes alıp yangın merdivenlerine doğru ilerledim. Kimseyi görmek, kimseyle görüşmek istemiyordum! Merdivene oturdum ve kafamı iki elimin arasına aldım. Tekrar kapı açıldı, gelen Toprak'tı. Yanıma oturdu ve konuşmaya başladı:

-Lavi, iyi misin?

Kafamı evet anlamında salladım.

-Emin misin?

-Hayır. Yorgunum.

-Aslında sana buraya bir şey açıklamak için geldim.

Biraz durdu ve sözüne devam etti

-Lavinya, ben seni..

-Seviyosun?

"Hıhı" diye bir ses çıkardı. Kafamı ona doğru çevirdim ve şaşkın gözler ile ona baktım.

-Bence bu cümlenin devamında başka nasıl sorular gelecek biliyorsun.

Dedi ve gülümsedi.

-Evet.

Dedim sessiz bir şekilde. Omzumdan tuttu ve başımı omzuna yasladı. O bana iyi geliyordu, artık buna emindim. Karışık bir labirentin içinden çıkmış gibi hissediyordum kendimi. Yorgun ama bir o kadar mutlu... Labirentten kurtulduğum için mutlu, çıkarken fazla zorluk çektiğim için yorgundum. Kafamı hafifçe kaldırıp konuşmaya başladım:

-Dersler beni bekler tabii. Lavinya yavaştan kaçsın.

Dedim ve gülümsedim.

-Görüşürüz Ölüm Çiçeği'm.

Ölüm Çiçeği'm demek. Koridora çıktım, yüzümde anlamsız bir tebessüm vardı. 12-A sınıfına doğru ilerledim, Deren beni kapıda bekliyordu. Sınıfa girerken omzumdan tuttu ve durdurdu beni:

-Ooo, gülüyorsun.

Dedi ve o da gülmeye başladı.

-Evet.

-Hadi hadi çıkışta anlatırsın.

  Tüm dersler bittiğinde okuldan çıktım. Tekrar servise bindim ve oradan da doğru eve geçtim. Yorgundum ama mutluydum, şaşkındım ama düşüncelere dalıyordum... Ve tabii ki o her şeyi belirleyecek sınava aylar kalmıştı...