Unended Chapter | Bankzitters Fanfiction

- 3 -

Pov Hanna:
Ik zie Matthy verschrikt naar mij kijken, maar hij zegt niks. 'Nou ben ik zo eng, je kijkt alsof er een spook voor je staat' zeg ik voor de grap. Matthy lacht niet 'Wat doe jij hier?' Vraagt hij, het komt nogal bot over. 'Ik vond het wel eens tijd om jullie weer te zien, het is veel te lang geleden en ik miste jullie enorm' zeg ik. Dan zie ik iets in Matthy's blik veranderen, er komt een glimlach op zijn gezicht en hij opent zijn armen voor een knuffel. Ik lach, loop naar hem toe en knuffel hem. Het voelt goed na zo'n lange tijd. 'Ik heb jou ook gemist' fluistert Mat in mijn oor. Ik glimlach en net wanneer ik hem wil vragen over zijn 'wilde nacht' hoor ik gekuch achter mij. Ik verbreek onze knuffel en draai me om, er staat een meid in de gang die ik nog nooit eerder heb gezien. Ze kijkt nogal boos maar ik besluit maar gewoon aardig te doen. 'Hoi ik ben Hanna, een goede vriendin van de bankzitters' zeg ik en ik steek mijn hand uit. In plaats van dat ze mijn hand schudt, slaat ze haar armen over elkaar en kijkt ze me arrogant aan. 'Ik ben Lena, de vriendin van Matthy. Ja je hoort het goed, dé vriendin van Matthy. Even dat je dat weet zodat je je de volgende keer bedenkt voordat je je aan hem vastklampt.' Zegt ze op een mega bitchy toon. Ik frons mijn wenkbrauwen en kijk Matthy aan, die haalt ongeïnteresseerd zijn schouders op, blijkbaar boeit het hem niets. Ik besluit om me niet te laten kennen 'Wat leuk. Hé Mat sinds wanneer heb jij een vriendin?' Vraag ik hem, zelf verteld hij me niets dus ik moet het hem maar vragen. Lena doet een stap naar voren, 'sinds jij op vakantie bent gegaan voor zo'n lange tijd. Matthy voelde zich enorm in de steek gelaten en had er moeite mee, ik ving hem op. Toen werden we verliefd, toch Mat?' Matthy knikt ja en kijkt naar de grond.
Ik voel woede opborrelen. 'Ten eerste vroeg ik het niet aan jou en ten tweede-'. 'Hanna' Koen onderbreekt mij midden in mijn zin 'kom we gaan even een stukje wandelen' ik knik en schenk Matthy en Lena geen blik meer. Ik draai me om en loop samen met Koen naar buiten.
'Jezus Koen, ik wil niet jaloers overkomen maar wat is dat een kutwijf' zeg ik. Koen zucht 'vertel mij wat..'. 'Doet ze bij jullie net zo dan?' Vraag ik maar, het lijkt me persoonlijk niet maar goed. 'Nee integendeel zelfs, ze dringt zich enorm bij ons op. Ze doet poeslief maar als er ook maar een meid bij Matthy in de buurt komt dan gedraagt ze zich als een bitch. Ze plakt zowat aan Matthy vast en ik moet zeggen dat ik het gevoel heb dat hij niet echt gelukkig is met haar.' Verteld Koen me. Ik denk na en een tijdje lopen we zwijgend naast elkaar. Dan verbreekt Koen opeens de stilte 'Ergens had Lena wel gelijk', ik kijk hem geschokt aan 'wat?!'. 'Matthy had het oprecht moeilijk toen je op vakantie ging en het contact zo weinig was, hij miste je echt. Denk je niet dat wij, de rest van de bankzitters, niet doorhebben dat jullie altijd al een speciale band hebben gehad. Jullie waren zo'n goed team, maar toen jij wegging leek het net alsof het niet compleet was. Ik denk dat Matthy zich ook niet compleet voelde, jullie waren onafscheidelijk. Het was alsof jullie band abrupt tot een einde kwam. Het voelde niet goed ofzo' gaat hij verder. 'Ik ehm...' ik kom niet echt uit mijn woorden. 'Hanna, wat is er nou echt gebeurd? Je laat mij niet geloven dat je door drukte opeens helemaal geen contact meer met ons kon hebben. Ook in de vakantie liet je niks van je horen.' Er rolt een traan over mijn wang 'Koen ik... ik kan het je niet zeggen'. Hij pakt me bij mijn armen vast en dwingt me om hem aan te kijken 'Hanna, mij kun je alles zeggen. Ik zal je altijd helpen en de andere bankzitters ook daar ben ik van overtuigd'. 'Behalve Matthy' zucht ik. 'Ik weet zeker dat hij ook alles voor je zou doen als het nodig was. Hij zit nu wel vast aan die Lena maar ik weet zeker dat diep in zijn hart jij belangrijker voor hem bent' de woorden van Koen dringen langzaam tot me door. Misschien ben ik Matthy wel niet kwijt maar heeft het gewoon tijd nodig om onze band weer te laten groeien en wie weet draait die Lena wel weer bij. Ik besluit om het Koen maar gewoon te vertellen.
Ik adem een keer diep in en uit en vertel dan wat er daadwerkelijk aan de hand was.
'Koen... ik werd bedreigd.'

Weer is dit hoofdstuk midden in de nacht geschreven, echt wat doe ik met mijn leven 😂🤦🏻‍♀️. Ik ga casa del huts trouwens echt enorm missen, niet normaal :(