Unended Chapter | Bankzitters Fanfiction

- 8 -

Pov Hanna:

Een nieuwe dag, hetzelfde rotgevoel. Het was dus geen droom, helaas. Vannacht heb ik besloten om geen energie meer te steken in de vriendschap tussen Matthy en mij, ik moet hem maar gewoon vergeten. Ik had het me zo anders voorgesteld, maar de hereniging, om het zo maar te noemen, ging niet zoals gehoopt. 

Dan gaat de bel. Wanneer ik open doe staan ze er allemaal, of nou ja bijna allemaal, ik zie Robbie, Raoul, Koen, Milo en ... nee geen Matthy. Natuurlijk, ik had het ook niet anders verwacht en eigenlijk ben ik blij dat hij er niet is. Als ik hem wil vergeten is het beter dat ik geen contact met hem zoek en hij niet met mij.

De jongens stappen mijn huis binnen en lopen door naar de woonkamer, ik loop achter ze aan. 'Hé hé, wat is dit nou, uit mijn huis. Ik heb jullie niet binnen gelaten!' Grap ik. Milo grijnst, schuift een stuk op en tikt met zijn hand op het overige stuk bank waar ik kan zitten, om precies te zijn 20 cm. Ik ga voor hem staan en kijk hem aan, dan naar het stukje bank waar ik kan zitten en weer naar hem en besluit om op zijn schoot te gaan zitten. Milo grinnikt en dan begint Raoul te praten 'Hanna, wat Matthy gisteren gedaan heeft vinden wij echt niet kunnen en denk maar niet dat hij dat niet weet, dat hebben we hem wel duidelijk gemaakt. Maar ik denk dat je het niet te serieus moet nemen, ik ken Matthy en hij zou nooit zo tegen je doen, ik denk dat het aan Lena ligt en...' 'Ho Ho, wacht eens even, komen jullie hier om het voor hem op te nemen? Met je hij zou nooit zo tegen je doen? Volgensmij deed hij gisteren wel zo tegen mij maar oké.' onderbreek ik Raoul. Robbie sust de boel weer en Raoul gaat door met praten. '...We lieten je gisteren alleen omdat wij je ook tijd voor jezelf wilden gunnen. Ik bedoel, hoe Matthy gisteren deed en de band die jullie eerder hadden, dat is niet niks. Wij snappen ook niet hoe het zo heeft kunnen lopen. Maar weet dat we wel allemaal aan jouw kant staan." De jongens knikken allemaal instemmend om duidelijk te maken dat ze het ermee eens zijn.

Dan begint Milo te praten, "We hebben nog wel een vraag en we hopen natuurlijk dat je ja zegt. Dit weekend is er een feest bij ons en er komen heel veel mensen, zoals Stefan de Vries en Julia Heetman. En oh ja onze vriendinnen zijn er ook. Het wordt sowieso gezellig maar Matthy en Lena zijn er ook en we weten dat dat minder is." "Hallo jongens, een feestje zeg ik toch geen nee tegen. Tuurlijk kom ik, dat tussen Matthy en mij is klaar en ik verwacht ook niet dat hij en Lena op het feestje zo zullen gaan doen. Dat het tussen Matthy en mij veranderd is ben ik wel achter maar hij heeft mij wel gekwetst en ik heb me enorm in hem vergist. Maar zeker niet dat mij dat tegenhoud om op jullie feest te komen" zeg ik. De jongens juichen, het zijn net een stelletje kleuters en daarna is het even stil. Geen vervelende stilte, gewoon even laten bezinken wat er gezegd en gebeurd is in zo'n korte tijd. Na een tijdje besluiten we om een film te gaan kijken en bestellen een pizza. Net zoals we vroeger altijd deden, maar dan nu zonder hem, zonder degene die dit bedacht heeft, zonder Matthy.  

Het is uiteindelijk al 22.00 uur en dan besluiten de jongens om maar naar huis te gaan. Robbie trekt ons in een groepsknuffel en dan vertrekken ze naar het beruchte Casa del Huts. 

Ik maak me klaar, denkend aan vandaag en ben wel blij dat ik het nog wel goed zit tussen mij en de rest. Het is jammer hoe het loopt tussen Matthy en mij maar ik moet het vergeten, het is klaar. Ik heb me blijkbaar al die tijd enorm in hem vergist en met die gedachte ga ik naar bed. 

Mensen, schandalig dat dit hoofdstuk weer zo lang duurde. Maaaarrrr hier is ie dan. En wat de nuek ik heb de 1000 reads, lekker zeg en dankuzeer.  

De groeten - x