Unended Chapter | Bankzitters Fanfiction

- 12 -

Pov Milo:

"Want ik doe het allemaal voor de fucking fame" hoor ik Hanna tegen Matthy zeggen, ze draait zich om en weg is ze. Ik sta versteend toe te kijken en weet niet wat ik zojuist gezien heb, Hanna schreeuwt nooit tenzij er echt iets aan de hand is. Het is duidelijk dat het tijdens het feest weer mis is gegaan, als ik opkijk zie ik Lena van een afstandje kijken en weet ik genoeg. Op dat moment realiseer ik pas echt wat er gaande is. Matthy loopt naar Lena, terug Casa del huts in en op dat moment knapt er wat in mij, dat onverschillige gedrag en daarmee Hanna pijn doen moet afgelopen zijn. Op het moment dat ik achter hem aan wil stormen houdt Raoul mij tegen, hij voelt op de een of andere manier altijd aan hoe ik mij voel en wat ik wil doen. De jongens komen voor mij staan en kijken allemaal net zo beduusd als ik. "Ik weet niet wat hier zojuist gebeurde, maar dit gedoe tussen Matthy en Hanna stopt per direct, daar gaan we voor zorgen" zegt Koen. Iedereen knikt en dan spreekt Roelie zijn wijze woorden weer uit, "jongens laten we voor nu gaan slapen en morgen even bespreken hoe en wat. Matthy is op dit moment dronken en ook wij zijn niet nuchter meer. Morgen bekijken we met een frisse blik de situatie en dan gaat Lena toch naar huis dus hebben we haar er ook niet bij". Iedereen stemt toe en nog boos mompel ik "frisse blik of niet ik mep hem alsnog in elkaar". Raoul grinnikt "dat zien we morgen wel weer" en met dat gezegd hebbende gaan we naar bed. 

Hoe dronken ik ook ben ik val maar niet in slaap. Als vriend heb ik het gevoel dat ik Hanna moet beschermen en ik zal er persoonlijk voor zorgen dat ze nooit meer zo gekwetst zal worden. De eerste stap is om Lena uit de weg te ruimen en als het moet dan Matthy ook, zelfs als dit het einde van de bankzitters betekend, al is Matthy zelf al druk bezig om dit voor elkaar te krijgen. 

Pov Lena:

Ik sta in de deuropening en zie het gebeuren, Hanna is er klaar mee en valt uit tegen Matthy. Eigenlijk is mijn doel nu behaald en heb ik Matthy eindelijk voor mijzelf, want de kans dat Hanna hem dit vergeeft is klein. Matthy draait zich om en ik zie de pijn in zijn ogen, zijn altijd stralende schitterende blauwe ogen zijn nu dof. Deze blik herken ik van het moment toen Hanna wegging en hem achterliet. Ik vang hem op en neem hem mee naar binnen "Ze is het niet waard Mat, alleen de reden dat ze al zo reageert slaat nergens op en is onvolwassen" zeg ik. Al ben ik niet zo zeker van wat ik zeg, Matthy zucht en knikt en is denk ik ook niet zo zeker van de zaak. Allebei moe van het feest besluiten we naar bed te gaan en Matthy valt gelijk in slaap, maar ik niet.

Na een uur draaien en woelen slaap ik alsnog niet. Eigenlijk moet ik me goed voelen, maar dat voel ik niet. Ik heb mijn zin, Hanna is weg maar waarom voel ik me niet blij, opgelucht en...? Terwijl het leven doorgaat zonder Hanna en ik Matthy weer voor mezelf heb, blijf ik maar aan haar denken en dan overspoelt me een vreemd gevoel. Ik hou van Matthy, zo veel dat ik hem de liefde gun die hij verdiend. Diep vanbinnen weet ik dat het Hanna is. En dan neem ik een besluit. Ik ga er alles aan doen om Matthy en Hanna weer bij elkaar te krijgen, ik geef mijn liefde voor Matthy op. Of nee ik doe wat juist is, ik geef hem al mijn liefde door hem te geven wat hij nodig heeft, ik geef hem Hanna. Waarom? Omdat ik van hem houd en met die gedachte val ik in slaap. 

Naaahh jongens het is ongeveer een jaar geleden na de laatste update en ja ik schaam mij diep. Dit hoofdstuk is ook nog niet eens zo goed, maar ik moet weer een beetje in het verhaal komen. het is zelfs zo erg dat ik vergeten was waar ik heen wilde met deze verhaallijn, maar misschien komt dat wel weer terug als ik nu weer wat regelmatiger ga schrijven. In iedergeval hier een nieuw hoofdstuk en er is ruzie in de tent, oeioeioei... hahah

X - Mara