Unended Chapter | Bankzitters Fanfiction

- 4 -

Pov Koen:
'Koen... ik werd bedreigd' zegt ze. 'Wacht wat?!' Ik schrik me kapot. 'Wat is er allemaal gebeurd Hanna? Vertel het me alsjeblieft.' Ik begin allemaal vragen te stellen, heb ik het nou goed gehoord? Hanna, bedreigd? 'Dat kan ik niet Koen... ik ehh' ze wordt rood en begint te stotteren, 'het is nu allemaal voorbij, maar ik ben gewoon nog steeds bang' komt er vervolgens nog uit. 'Wil je dat ik de anderen app om hier te komen, wij zullen je helpen' zeg ik om haar gerust te stellen, ze knikt. 'Maar koen, ik wil niet dat Matthy komt.' Zegt ze. Ik knik en begrijp het wel. Ik omhels haar en we gaan op een bankje zitten.
Ik besluit om een berichtje in de groepsapp zonder Matthy te sturen aangezien dat wat makkelijker gaat dan iedereen apart een appje te sturen. Ik begin te typen 'Joo boys, jullie moeten zo snel mogelijk naar het park komen. Al die tijd dat we niks hoorden van Hanna werd ze blijkbaar bedreigd. We moeten haar helpen! Vertel Matthy hier alsjeblieft niks over, dat heeft ze liever niet. Wel begrijpelijk na vanmiddag. We zitten tegenover de vijver.' Gelijk krijg ik berichten dat ze eraan komen, ondertussen denk ik na. Wat zou er allemaal gebeurd kunnen zijn? Zou ze misbruikt zijn? Hoelang is dit al aan de gang? Mijn hoofd overspoelt zich met vragen, maar ik besluit er niet over te beginnen. Ik wil niet opdringerig overkomen, dit vertellen vindt ze al moeilijk genoeg. Ik moet haar de tijd geven en ik hoop dat de jongens dit straks ook doorhebben. Om haar gerust te stellen sla ik een arm om haar heen en zeg haar dat alles wel goed gaat komen. Zo blijven we een tijdje zitten en ik voel dat Hanna al wat rustiger is geworden.
Niet veel later zie ik de jongens aankomen rennen, maar als ik goed kijk zie ik dat er in de verte nog iemand aan komt. Het zal toch niet dat ze Matthy hier toch over ingelicht hebben? Hanna ziet het ook en kijkt me verschrikt aan. Wanneer de anderen er zijn sta ik op, 'Die persoon in de verte lijkt verdacht veel op Matthy, ik ga even kijken. Ben zo terug' na ik dat gezegd heb loop ik kwaad richting de persoon waarvan ik vrijwel zeker weet dat het Matthy is.

Pov Robbie:
Ik ben zo blij dat Hanna er weer is, maar baal er wel van dat die Lena de hele sfeer moest verpesten. Van iedereen die Matthy kon kiezen, koos hij voor haar. Hij moet het natuurlijk zelf weten, maar blij ben ik er niet mee en ik weet dat de andere jongens er net zo over denken.
Ik gaap, vannacht heb ik weinig slaap gehad aangezien Matthy vannacht andere plannen had dan ons nachtrust gunnen. Ik besluit om even op de bank te gaan liggen en net wanneer ik bijna in slaap val, schrik ik op van een berichtje dat ik binnenkrijg. Ik zie dat Koen iets gestuurd heeft in de groepsapp zonder Matthy. Wanneer ik lees wat erin staat weet ik niet hoe snel ik de anderen moet informeren dat we naar het park moeten. We pakken onze spullen en proberen weg te komen zonder dat Matthy ons hoort. Het gaat alleen niet zo soepel aangezien we langs zijn kamer moeten. We proberen zo zachtjes mogelijk naar de voordeur te lopen en net wanneer we zijn deur voorbij zijn hoor ik Mat zijn stem achter me, 'wat gaan jullie doen?' Raoul, Milo en ik kijken elkaar geschrokken aan. Ik wil net met een smoesje antwoorden maar Milo is me al voor 'Wij gaan even een stukje wandelen, zo heb jij tijd alleen met Lena en wordt dit vannacht niet allemaal ingehaald.' Van binnen moet ik lachen, er zit wel een kern van waarheid in wat hij zegt. Ergens heb ik het gevoel dat Matthy ons niet geloofd, we gaan nooit wandelen, sterker nog we zitten zowat altijd binnen, dus waarom nu opeens wel? Voordat hij nog wat kan antwoorden of vragen druk ik de jongens snel richting de voordeur en begrijpen ze de hint, 'doei!' Brul ik naar Matthy. Ik knal de deur dicht en we haasten ons naar het park.

Oké wat een griep hoofdstuk. Sorry het is echt slecht geschreven. Ik heb mijn best gedaan om net aan de 700 woorden te komen. Wederom is dit weer in de nacht geschreven. Blijkbaar heb ik dan pas motivatie.

De groeten 💗