Unended Chapter | Bankzitters Fanfiction

- 10 -

Pov Matthy:

De jongens zijn boos op mij en ik ben ook boos op mezelf. In plaats van dat ik 1 meid pijn doe, doe ik er 2 pijn, Lena én Hanna en ik weet niet wat ik erger vind. Het feit dat ik me met Lena kan focussen op de toekomst omdat het tussen mij en Hanna klaar is of het feit dat ik Hanna nu echt kwijt ben. Gelukkig is vanavond het feest en kan ik de situatie een beetje loslaten, met behulp van alcohol. Ik schrik op uit mijn gedachten door Koen die mij roept en wanneer ik naar de woonkamer loop en hem zie staan, helemaal in de knoop met slingers, moet ik lachen en hij lacht mee. 'Mat ik vind het echt niet leuk hoe je met Hanna omgaat en ik wil dat je dat weet, maar ik heb geen zin in ruzie. Het is tussen jullie 2, we kunnen gewoon normaal tegen elkaar doen en ik ben niet boos meer, maar doe alsjeblieft ook een beetje normaal tegen haar.' zegt hij uiteindelijk. Ik voel me opgelucht en geef hem een brohug en hoop dat het straks tussen mij en de andere jongens ook weer goed gaat.

Ik en Koen beginnen met het versieren van de tuin en wanneer de andere jongens erbij komen zie ik ze kijken. Koen roept ons allemaal bij elkaar en legt uit wat hij mij net verteld heeft. De jongens geven hem gelijk en doen vrijwel weer normaal. Alleen Milo doet een beetje kortaf, maar dat is niet zo gek aangezien ze beste vrienden zijn. Samen gaan we de tuin verder versieren. Ik had verwacht dat het drukkende gevoel in mij minder zou zijn nu het weer goed is met jongens en mij, maar er is niks veranderd. Het zal dan wel liggen aan het feit dat Lena straks komt en we elkaar na het gedoe in het park niet meer gezien of gesproken hebben.

Nadat alles versierd is en alle lampen werken gaat de bel en als ik naar de deur loop staat Lena daar. Wanneer ik de deur open doe vliegt ze me om de hals, ze is al gekleed voor vanavond en man wat ziet ze er goed uit. Ik geef haar snel een kus en ga me klaarmaken want over een uur komen de anderen allemaal. Tijdens het klaarmaken blijf ik maar nadenken, Waarom doet Lena alsof er niks is gebeurd? Ik had verwacht dat ze boos zou zijn. Sinds Hanna terug is is er iets veranderd tussen ons. Maar ligt het wel aan Lena? Ligt het niet gewoon aan mij? Ik stop de gedachten weg met het besluit om hier binnenkort met haar over te praten.

Ik ben net klaar wanneer de deurbel weer gaat, ik kijk op mijn horloge en zie dat het ook al 21.00 uur is en dat ik net op tijd klaar ben. Als ik naar de deur loop zie ik dat Milo al open heeft gedaan en binnen no time staat de hele tuin en het huis al vol met mensen. Ik ga met de jongens shotjes doen en wanneer het begint te schemeren ben ik al aardig aangeschoten en weet ik dat ik moet minderen om morgen geen enorme kater te krijgen. Lena merkt het en samen lopen we naar een wat rustigere plek, zodat ik niet nog meer alcohol achterover gooi. Maar ook al ben ik aangeschoten, dat rot gevoel is nog steeds niet weg.

Ik scan de groep of iedereen er is en dan stopt mijn hart, ze is toch gekomen. Na wat er gebeurd is in het park laat ze zich niet uit het veld slaan, wat een kracht heeft ze toch. Waarom denk ik dit? Dit wil ik niet denken. Ik ben met Lena en Hanna is verleden tijd, daarnaast hebben we nooit officieel iets gehad. Ik staar naar haar en zo te zien heeft ze al enorm veel alcohol op, wanneer ze zich omdraait kruizen onze blikken en lacht ze naar me. Ze lacht naar me? Wat?! Ik ben helemaal verbaast en dan opeens merk ik dat het drukkende en beklemmende gevoel langzaam afneemt. Het waren dus niet de jongens of Lena, nee het is Hanna die nog steeds met mijn gevoelens speelt.

Ja jongens wat een schande, dit hoofdstuk duurde weer een eeuwigheid om te posten. Ik heb een excuus jaja, ik heb het druk met mijn examenvoorbereiding enzo. Maar goed een nieuw hoofdstuk staat online, waarschijnlijk duurt het publiceren van hoofdstuk 11 nog wel een tijdje dus dan weet je dat alvast, maar ik beloof het hij komt wel.

De groeten