Gitmek mi Kalmak mı

~Bölüm 11~

Merhaba arkadaşlar. Umarım hikayem hosunuza gidiyordur. Beğeni ve yorumlarınızı bekliyorum. :)
''Bengisu Hanım şu an hastanemizde.Geçirdiği kazadan beri iki gündür burada kalıyor.Detaylı bilgiyi hastanemize gelip alabilirsiniz.İyi günler.'' duyduklarım karşısında geçirdiğim şoke ile telefon elimin arasından kayıp yere düştü.Burak şaşkın ve meraklı gözlerle benden konuşmamı bekliyordu.Ama ben konuşma görevimi dilime değil gözyaşlarıma verdim.Korkum ve endişem gözyaşlarımdan süzülüp inerken ben hala toparlayamadım kendimi.

''Ne oldu?''
''Ecmel!Konuşsana''

Ben sadece donup kaldım.Burak'ın sorularına bile cevap veremiyordum.Konuşmak bir yana vücudum kitlenmişti resmen.Damarlarımdaki kan çekilmişti.Bengisu.Benim Besu'mun neyi vardı?Ne kazası geçirmişti?Ben o kadar kötü bir arkadaşım ki daha yeni öğreniyorum herşeyi.Kendi derdime düşüp omu ihmal ettim.Hepsi benim suçum.Bunları düşünürken yanağımda hissettiğim acıyla bir an da irkildim.Burak bana tokat attı.Karşımda tedirgin gözlerle beni seyrediyordu.

''Heyy ne yaptın sen?Neden tokat attın?''yanağıma elimi götürüp ovuşturmaya başladım.

''Kendine gelmen için.Şimdi ne olduğunu bana anlatacak mısın?''Burak'a sert bir bakış atıp arabaya bindim.Bir an önce Bengisu'nun yanına gitmem lazım.Burak hala şaşkın şaşkın bakmaya devam ederken açıklama beklediği her halinden belliydi.

''Bengisu kaza geçirmiş,hastaneye gidiyoruz hadi'' dedim.Sesim ağlamaklı ve üzgün çıkmıştı.Burak arabaya binerken ben tekrar ağlamaya başladım.

''Ecmel,ne kazası geçirmiş Bengisu?''

''Bilmiyorum ama çok korkuyorum ona birşey olursa ben mahvolurum Burak.O benim öz kardeşim gibi.Gibisi fazla öyleyiz.Zaten hepsi benim suçum.''

''Ona birşey olmayacak.Bana güven.Senin suçun yok Ecmel sen çok iyi bir arkadaşsın!'' derken arabayı çalıştırdı ve bana umut verici bir bakış attı.

''Umarım öyledir.Lütfen ona birşey olmasın'' dedim ve ağlamamı daha da hızlandırdım.Şu an hıçkıra hıçkıra ağlıyordum.

''Şişt.Tamam,yapma böyle.Hem Bengisu seni bu halde görünce çok kızacak.''

''İyi olsada kızsa.'' dedim.

''O iyi olacak söz veriyorum'' dedi.Ağlarken camdan dışarıyı seyrediyordum.Burak arabayı bayağı hızlı kullanmaya başladı.Stresten tırnaklarımın kenarındaki etleri kopardım ve kanattım.İçimden dua ediyordum 'Allah'ım lütfen Bengisu'ya birşey olmasın!'

Sonunda hastanenin önüne geldik.Hastane parkına arabayı park eder etmez arabadan indim.Koşmaya başladım.Burak da arkamdan koşuyordu.Hastaneye girip danışmaya gittim.

''Bengisu Akcan durumu hakkında bilgi alabilir miyim?'' dedim nefes nefese.

''Bir saniye bakıyorum'' dedi danışmadaki orta yaşlı kadın.Burak ile birbirimize bakıyorduk ki kadının konuşmasıyla tekrar yönümüzü kadına çevirdik.

''Nesi oluyorsunuz?''

''Arkadaşıyım''

''Hasta tacize uğramış.Korkudan dolayı travma geçirmiş şu an konuşamıyor.''

''Na... Nasıl bir dakika taciz mi dediniz?Nasıl olur kim yapmış konuşamıyor mu?''

''Ayrıntılı bilgileri doktoruyla görüşerek öğrenebilirsiniz izninizle'' diyerek kadın arkamızdaki bayanla ilgilenmeye başladı.

''Kaç numaralı oda'' diye sordu Burak.Aynı zamanda bana destek amaçlı elini omzuma koydu.

''1015,4.kat''