Gitmek mi Kalmak mı

Kenan...

"Ecmel ne bu hal? Berbat gozukuyorsun" dedi sarilmaya devam ederek. Beni merak ettigi her halinden belli oluyor. Yavasca cektim kendimi onun kollari arasindan. Yoksa mandalinali erkek parfumune dayanamiyorum. Bunu sevdigimi bildigi icin mi sıkiyor acaba? Sebebi her ne olursa olsun bayiliyorum bu kokuya.

" kucuk capli bir dayak yedim" dedim. Kenan a bakarak konustum. Yuzunde sinirli bir ifade vardi.

" kucuk capli mi aynaya bakmadin galiba sen. Su haline bak taninmiyorsun" dedi Burak. Saka maka cidden fena gorunuyordum. Baskasindan duyunca daha da kotu oluyor.

" abartmayalim istersen" dedim. Gercekleri soylemek zorunda degil en azindan. Zaten kotuyum.

" Ceyda yapti degil mi? Derdi ne bu kizin seninle.." konusmaya devam ediyordu ki Kenan beni Burak in yanindan cekince sustu. Kolumdan ceke ceke evin kapisinin onune surukledi." dinlen istersen Burak da gidiyordu zaten" dedi. Burak a ters bir bakis atarken. Burak a gitme dercesine baktim ve Kenan a sinirlendigim icin "Burak kahve sozumu unuttun mu yoksa!" dedim ve kahkaha attim. Ortada gulecek birsey yok ama sanirim kafama yedigim darbeler neden oldu buna. Kahkahami bastirip devam ettim

" borcumu biran once odemek istiyorum. Hatta simdi odememe ne dersin?" dedim.

Siritarak "neden olmasin" dedi ve bana dogru gelirken gozu Kenan in uzerindeydi.

Kenan in siniri, yuzunde gerilen kaslardan belli oluyordu. Hem de fazlasiyla. Kapiyi actim ve iceri girdim. Arkamdan Burak ve Kenan da girdi. Hadi Burak i ben cagirdim ama Kenan i cagirdigimi hatirlamiyorum. Kenan a gozlerimi devirerek baktim. Ama beni takan kim? Salona gecip tekli koltuga oturdu bile. Ahh bu kadar kaba olmak zorunda misin? Burak montumu cikarmama yardim edip montumu asti. Beni oturtup ayakkabilarimi cikardi. Bu kadar ilgi , alaka neyin nesi bilmiyorum ama suan bundan zevk aldigimi farkettim. "Tesekkur ederim Burak. Ben uzerimi degistirip geliyorum" dedim. Odama ilerlerken Kenan in sesini duydum "yardim edebilirim. Yapmadigim sey degil sonucta" dedi ve kahkaha atti. Cok utandim. Kizardigima kalibimi basarim bunun icin arkama bile bakmadan daha hizli bir sekilde odama gittim ve uzerimdeki tisortu hizla cikarip yere firlattim uzerinede basip zipladim. Sinirimi ondan cikaramiyorsam ben de ona ait olan biseyden cikaririm ama suan sadece kendime zarar veriyorum. Hareket ettikce canim yaniyor. Derin bir nefes alip kendimi sakinlestirmeye çalistim. Uzerime rahat kirmizi bir bluz giydim. Altima da siyah bir esofman gecirdim. Saclarima da yavas yavas dokunarak at kuyrugu yaptim. Sac diplerim cekilmekten sismis. Dokundugumda bile feci bir aci hissediyorum. Biran once icerdekileri gonderip dinlenmem lazim. Sinava dokuz gun kaldi su halime bakin. Aglanacak bir durumum var. Ben hic boyle birsey hayal etmemistim. Normalde bu gunlerde benim kafami dagitacak sosyal faaliyetler yapmam gerekiyordu. Neyse artik olan oldu. Onumuzdeki maclara bakmam lazim. Kendimi boyle avutuyorum zaten. Yavasca ellerimi saclarimdan indirdim ve salona gittim. Karsimda karizma oturuyor resmen. Cok ama cok fazla yakisikli. Gozlerimi ondan ayirip Burak a baktim. Ama goremedim. Nereye kayboldu ki acaba?

"Burak nerede?" dedim Kenan'a.

"Hasta ziyaretinin kisa olacagini soyledim ve gonderdim" dedi rahat bir sekilde. Bu rahatligi artik beni Cok rahatsiz etmeye basladi.

"Sen kimin evinden kimi kovuyorsun?" dedim sinirle bagirarak.

" o pic niye seni bu kadar ilgilendiriyor?" dedi o da gayet ciddiydi.

" laflarina dikkat et o benim arkadasim ve sen onu kovamazsin. Bu cesareti nereden buluyorsun?" dedim. Bu kadari da fazla ama. Kimsin sen ya kim?

" kendimden" dedi alay eder gibi. Sanirim suan onunla hic ugrasamicam. Laf yetismiyor ki normal zaman olsa gosterirdim gununu ama hic halim yok ve acliktan bayilmak uzereyim. Yavasca karsisindaki koltuga oturdum ve yuzumu ona dondum ciddiyetimi anlamasi icin gozlerinin icine bakarak konusmaya basladim.