The Worst Section Princess

Chapter 12

CHLOE

Ng matapos na kaming kumain, tumambay lang kami saglit sa sala pagkatapos ay nagpaalam na ako na uuwi. Natuwa naman ang gago ng sabihin ko na uuwi na ako.

Binubully niya talaga ang kagandahan ko!

"Mabuti naman at uuwi ka na, chloe. Ilang oras ka palang rito pero pakiramdam ko, tatanda na ako ng maaga dahil sa stress sayo" masayang sabi niya at para pa siyang nakahinga ng maluwag na uuwi na ako.

Gago talaga!

"Hoy lalaki!, hindi kailanman naging nakakastress tong beauty ko no" mataray na sabi ko sakanya.

Anong karapatan ng lalaking toh, na sabihin na nakakastress tong beauty ko. Hindi niya ba alam na maraming nagkakandarapa sa mukhang toh. Tss

"Tss. Maka-alis na nga!" inis na sabi ko. Sinadya ko pang banggain siya bago ako padabog na pumasok sa sasakyan ko at pinaandar palayo.

Palayo sa lalaking bwesit na yon!

CLARK

Watching her car going away from my house makes me smile. She is the first person who treat me like that. Like she is a boss and i should follow her commands.

Isa ako mga kinaka-takutan sa skwelahan namin, hindi lang dahil nasa worst section ako, kundi dahil narin kilala ang pamilya namin.

My parents is famous business industry. They own Laplana Shipping Lines. We are in the top, thats why my parents expect me to handle our business someday. And i'm always fell pressure thinking about that thought.

Thats why i feel special because chloe is treating me like she isn't scared of me like others in our school. And i'm starting to like her.

CHLOE

Nagising ako kina-umagahan dahil sa sobrang lakas ng katok ni manang. Kaya naman wala na akong choice kundi tumayo na at maghanda para pumasok.

Nang matapos ko ng ayusin ang napakaganda kung sarili, ay ang mga gamit ko na naman ang inayos ko.

Pagkatapos kung ayusin ang mga gamit ko. Tiningnan ko ang sarili ko sa salamin, and there i saw the beautiful lady, wearing her new uniform.

Maya-maya pa ay bumaba na ako at pumuntang kusina para mag-almusan.

ILANG sandali lang ng matapos ako kumain ay nagpaalam na ako kay manang para pumasok.

Ng maipark ko na ng maayos ang kotse ko. Sinuot ko muna ang mamahalin kung guccy sunglasses bago ako lumabas. I walk confident, like i own the way papasok sa school.

Pero nasira ang magandang moment ko ng may biglang tumawag sa maganda kung pangalan.

Like, what-a-freak!

Paglingon ko nakita sina marco at joseph na nagmamadaling tumakbo papunta sa akin. Nag-uunahan pa sila kung sino ang unang makarating sakin.

Like duh, kaylan kaya magkakapalit yung mukha nitong dalawang toh?

"Chloe naman! Kanina ka pa namin tinatawag. Hindi mo naman kami nililingon" parang nagtatampong sabi pa ni marco at may pa-irap irap pa talaga syang nalalaman.

Talagang nagduda na ako kung lalaki o bakla ba si marco. But, well wala namang masama sa pagiging bakla.

"Oo nga! Hindi mo rin kami nilapitan" sabat pa ni joseph lou.