𝙈𝙮 𝙎𝙩𝙚𝙥𝙗𝙧𝙤𝙩𝙝𝙚𝙧 (𝘚𝘦𝘶𝘯𝘨𝘱𝘺𝘰) [ 𝐄𝐝𝐢𝐭𝐞𝐝 ]

t h i r t y t h r e e

Seungwoo's POV

Kinaladkad ko si Nancy papunta sa tagong lugar o sa lugar na hindi matao upang kausapin siya sa ginawa niya pinipilit kong hindi mainis pero mukang hindi ko mapigilan ang galit na nararamdaman ko.

"Babe ano ba nasasaktan ako!! " pagrereklamo ni Nancy habang kinakaladkad ko siya,

"ANO NANAMAN BA YON NANCY?! ARE YOU OUT OF YOUR MIND?! " hindi kona mapigilan ang sarili kong mapa sigaw dahil sa sobrang galit,

"Are you still protecting that bitch?! Don't tell me na you really love that guy? Are you GAY?! " hindi ako makasagot dahil diko alam ang sasabihin ko hanggang ngayon natatakot padin akong umamin kung ano ba talagang meron samin ni Dongpyo,

"ARE YOU FUCKING GAY HAN SEUNGWOO!!?"

"I DON'T KNOW!!, I DON'T KNOW NANCY! BUT ALL I KNOW DEEP DOWN IN ME I LOVE DONGPYO MORE THAN EVERYTHING ELSE" napatulala lang siya sa sinabi ko at nakatingin lang siya sakin ng may blankong ekspresyon sa kanyang mukha,

"He made me feel something else, its a special feeling that I don't feel to everyone else including you!He made me feel loved and that I am important-

Napatigil ako sa pag sasalita dahil may napadaan sa amin,"Hoy narinig moba may nasagasaan daw na lalaki sa harap ng school estudyante din daw dito"

"Ah oo yung lalaki kanina sa cafeteria is it him?" Nanlaki ang mga mata ko sa narinig ko, "What did you say?!" Hinawakan ko sa braso ang babaeng dumaan sa likuran namin,

"Ah aray ano bang problema mo!? "

"Sinong nasagasaan?"

"Son Dongpyo daw"

Bigla nalang tumulo ang mga luha ko at patuloy nang umalis ang dalawang babae dahil siguro natakot koden sila, napatingin ako kay Nancy hindi ko alam kung bakit gulat siya,

"This is your fault remember this day"

Pagkatapos kong sabihin yon ay tumakbo ako palabas ng building upang hanapin kung nasaan si Dongpyo,

Patuloy ang pag takbo ko hindi kona pinapansin ang ulan na bumabasa sakin maya maya ay nakarating ako kung saan nakita ko ang dugo na nakalat sa harap ng school namin napatulala nalang ako at napaluhod ako sa harap ng kalsada.

"I'm sorry Dongpyo im so sorry... Hindi man lang kita naprotektahan, I just let them look down on you, this is all my fault"at tuluyan nang bumuhos ang luha ko pero muling pumasok sa isip ko kung nasaan siya kaya naman muli akong tumakbo at dumeretso ako sa parking lot,

Nang makapasok ako sa kotse ay agad niya ko itong inistart at mabilis ko itong pinaandar habang nag dadrive at tinawagan ko si Papa upang tanungin kung nasaang ospital si Dongpyo

"Pa! Hello?! Where's Dongpyo do you know where he is?!" Mahahalata sa tono ko ang pagiging desperado

"What did you do Han Seungwoo!! "

"I'll tell you later Pa jsut please tell me where's Dongpyo!" My voice was cracking dahil umaagos ang luha sa mga mata ko hindi ko mapigilan ang pag iyak ko dahil hindi ko alam kung anong nangyari kay Domgpyo,

"Where here at xxxxx Hospital, we're not done here mag uusap pa tayo mamaya"

"Yes Pa" and with that mabilis akong pumunta sa address na binigay sakin ni Dad,

Makalipas ang ilang minuto ng pag dadrive ay nakarating din ako sa Hospital, pag kapasok na pagka pasok ko ay agad akong nagtungo sa lobby upang tanungin kung nasaang room si  Dongpyo,

"Nandito poba si Son Dongpyo?!"basang basa ako at namamaga pa ang mata ko dahil sa pag iyak muka namang nagulat ang nurse sakin pero mabilis siyang sumagot sa akin,

"Ahh wait sir check kolang po, Room 101 po third floor po private room po"

"Thankyou nurse" bahagya akong yumuko upang mag pasalamat at dumeretso nako sa elevator at pinindot ko ang number kung saan ang floor na sinabi sakin ng nurse,

Wala pang ilang minuto ay nakarating nako sa thirdfloor, nang makita ko sila Papa at Mrs.Son ay  alam kona kung nasaan si Dongpyo, Umiiyak si paden si Mrs.Son nakayakap siya kay Papa dahan dahan akong naglakad papunta sa kanila nang matanaw ako ni Papa ay bakas sa kanya ang galit "What did you do Han Seungwoo?! This video was circulating through internet" inabot naman sakin ni papa ang phone niga at nakita ko ang isang video na pinapahiya si Dongpyo sa cafeteria,muling tumulo ang mga luha ko,

"Sinabi ko naman sayo na bantayan mo ang kapatid mo!! You just let this happen?!"

"Sorry Pa patawarin moko" dumapa ako sa sahig para mag sorry dahil hindi kona alam ang gagawin ko nag hahalo ngayon ang pakiramdam ko ng sakit at hiya hindi kona makontrol ang sarili ko,

"Sorry Papa, Sorry Mrs,Son sorry!" At tuluyan nakong humagulgol sa sobrang sakit ng nararamdaman ko.

｡･:*:･ﾟ★,｡･:*:･ﾟ☆

[ its better if you listen to Hanggang sa Huli by SB19 while reading this ]

Nakaupo ako ngayon sa tabi ni Dongpyo na comma siya dahil sa sobrang lakas ng impact ng pag bangga sa kanya hawak hawak ko ang mga kamay niya, at kinakausap ko siya kasi sabi nila maririnig niya daw ako kahit ganto,

"Dongpyo... Nandito nako" pag papaalam ko kay Dongpyo na nasa tabi niya na ako "Sorry kung pinabayaan kong apihin ka nila, sorry kasi hinayaan kong mangyari lahat nang yon,sorry kung naging duwag ako sorry, sorry kasi hindi ko natupad yung pangako ko na poprotektahan kita,sorry" hindi kona mapigilan nag break na ang boses ko at muli tumulo ulit ang mga luba ko

"Sana magising kana.. "

Muling tumulo ang mga luha ni Seungwoo at hinalikan niya ang mga kamay ni Dongpyo,

"Pangako ko sayo kapag nagising kana aaminin kona sa kanilang lahat kung anong meron tayo, pangako ko yan.. Iintayin kita"

At tuluyan nang humagulgol si Seungwoo...

*･ﾟﾟ･*:.｡..｡.:*ﾟ:*:✼✿　　

End of chapter thirty three

Hiiii guyssss sorry sa short update sana magustuhan niya kahit maikli lang sobrang buys kong tao pasensiya na kayo ╥﹏╥ pero sana nagustuhan niyo tooo I love you all and thankyou for always supporting, keep safe and godbless✿♡