𝙈𝙮 𝙎𝙩𝙚𝙥𝙗𝙧𝙤𝙩𝙝𝙚𝙧 (𝘚𝘦𝘶𝘯𝘨𝘱𝘺𝘰) [ 𝐄𝐝𝐢𝐭𝐞𝐝 ]

t h i r t y f o u r

3rd Person POV

Several weeks has passed that turns into a months, almost every day kung bumisita si Seungwoo kay Dongpyo pero hanggang ngayon hindi paden nagigising si Dongpyo,

Minsan ay dito natutulong si Seungwoo katabi ni Dongpyo hoping na magising si Dongpyo kasama siya he always talks to Dongpyo dahil sabi sa kanya ng Doktor ay nakakarining ito kahit ito ay natutulog, he continuously tells everything to Dongpyo kahit maliliit na bagay ay shinashare niya,

Minsan ay bumibisita den ang mga kaibigan niya lalo na si Hyeongjun ever since ng nawalan ng kaibigan si Hyeongjun ay tinututukan niya si Dongpyo dahil sa tingin niya ay si Dongpyo nalang ang ka isa isang tao na makakaintindi sa kanya,

｡･:*:･ﾟ★,｡･:*:･ﾟ☆

Seungwoo's POV

(1 month later)

Anak bibili lang kami ng pagkain ng Mama mo diyaan kalang at bantayan mo kapatid mo we will be back,

Tumango naman ako sagot na sumasangayon ako, at tuluyan na silang lumabas ng kwarto at umalis,

The snow is falling it's December,Christmas is on the corner ilang araw nalang mag papasko na napatingin naman ako kay Dongpyo,

"Dongpyo malapit na mag pasko sana magising kana..I want to celebrate Christmas with you,it's going to be our first Christmas,I hope you wake up soon"

Hinihimas ni Seungwoo ang mga kamay ni Dongpyo habang sinasabi niya iyon kay Dongpyo muling pumatak ang mga luha ni Seungwo,

Walang araw na hindi pinagsisihan ni Seungwoo ang mga nagawa niya kay Dongpyo at wala ding araw na hindi niya namiss si Dongpyo,

Maya maya ay biglang gumalaw ang kamay ni Dongpyo na ikinagulat ni Seungwoo,kaya naman agad siyang napatingin sa muka ni Dongpyo at dahan dahan bumukas ang mga mata nito,

"Nurseee!!! Nurse!!" Sigaw ni Seungwoo dahil sa biglaan pag gising ni Dongpyo,

"Dongpyo!! I really miss you,I'm sorry for everything!" Maiyak iyak na sabi ni Seungwoo,pero hindi paden umiimik si Dongpyo,

"Dongpyo!? "

"Sino ka? Bakit mo hawak kamay ko? "

Biglaang namang pumasok ang nurse at doctor kasabay si Mr.Han at Mrs.Son agad na tumabi si Seungwoo sa gilid dahil ichecheck siya mg doctor,

Parang gumuho ang mundo ni Seungwoo ng marining niya ang mga salitang iyon, hindi siya makapaniwala sa narinig niya,

"Sino kayo?! Bakit ako andito? Anong ginagawa ko dito? " mga salitang lumabas kay Dongpyo unti unti nading naluha si Mrs.Son dahil hindi siya makilala ng sarili niyang anak,

Napuno ng luha at lungkot ang kwarto dahil sa nangyari,

｡･:*:･ﾟ★,｡･:*:･ﾟ☆

"Mukang naapektuhan po ang utak ni Dongpyo dahil sa aksidente mam,mukang may Amnesia po si Dongpyo,pero ang good side naman po nito maam ay it treats itself pero hindi po natin alam kung gaano katagal mag sstay ang sakit na ito for the mean time po its better to be by his side and try to show him what his life before" tumango nalang si Mrs.Son at Mr.Han at nagpasalamat sa doktor,

"Pa I am so sorry for doing all of this, this is all my fault I shouldn't been a better brother I'm sorry" pag papatawad ni Seungwoo habang lumuluha dahil sobrang naguguilty siya sa mga nangyari,

Agad naman siyang niyakap ni Mrs.Son "Hindi mo yon kasalanan anak,at walang may kasalanan non, wala tayong magagawa dahil ayon ang nangyari, hindi mo kailangan sisihin sarili mo, okay? " tumango nalang siya at niyakap pabalik si Mrs.Son.

Muli silang bumalik sa kwarto kung saan nakahiga si Dongpyo, tumabi lang sila kay Dongpyo ngunit si Seungwoo ay naiwan pading nakaupo sa gilid ng silid dahil hindi niya padin matanggap ang nangyari kay Dongpyo ng dahil sa kanya.

*･ﾟﾟ･*:.｡..｡.:*ﾟ:*:✼✿　　

End of chapter thirty four

Hi guyssss sorry being inactive but here's an update hope you guys don't get mad at me🤧wag kayong magalit plszz! Charizz anyways thankyou for always supporting me, godbless and always staysafe!!♡♡love u all! ♡