Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
.
Sıcak, ateşten yükselen dumanlarla etrafa yayıldı; intikam, verdiğim sözle benliğimi esir aldı.
Karanlıktaydım, aydınlığın içindeki karanlıktım.
Fabrikanın eski, tozların bütünleştiği masalarının üzerinde oturup ayaklarımı sarkıtmıştım. Elimdeki sigara yanıp bitmiş bir tek nefes almamıştım.
Dalgınlıkla çıkan dumanı, minik kıvılcımları izlerken omzuma dokunan el ile irkildim.
"Şşh benim. Sakin ol." Kayra'nın yatıştırıcı sesi kulaklarıma ulaştığında yüksek çarpan kalbim yavaşça ritmini yakaladı, huzur damarlarımdaki kana karıştı.
"Saat kaç?"
Cebinden çıkardığı telefondan saate bakıp cevapladı. "11.37"
Sigarayı yere atıp ayağımla ezdim. Duman ayaklarım altında yok olup hiçliğe karıştı. İntikam kalbimi sarıp ateşe attı.
"Gidebilirsin." Belimdeki silahı kontrol ederken söylediğim şeye hafif bir gülüş sesi duydum.
Arkama bakmadan yukarı kata çıkıp Kürşat'ın olduğu odaya gittim. Kapı kolunu indirirken merdivenlerden yükselen adım sesleri Kayra'nın gitmediğini ifade ediyordu.
İçeriye girdiğimde yüzüme dikçe bakan gözlere keyiften uzak bir gülüşle bakıyordum.
"Bu sahne bir yerlerden tanıdık geliyor mu Kürşat?" Yaptığım imayı anladığını biliyordum.
"Kızıl, Kızıl, Kızıl.. Hiç akıllanmayacaksın değil mi?"
Kaşlarımı kaldırıp hayır anlamında bir işaret yaptım.
Ardımda açık bıraktığım kapıda hareketlilik olduğu anda Kürşat'ın gözlerinin hedefi orası oldu.
İrislerindeki umut, kurtulacağına olan inancı an an saman alevi gibi sönerken dudaklarım daha fazla kıvrıldı.
"Güvendiğin dağlara kar yağdı Karslı." Kayra'nın kışkırtıcı sözlerinin üzerine kırptığı göz Kürşat'ı daha da sinirlendirirken içindeki alev çıkıp her birimizi yakacak gibiydi. Esir kalmasaydı...
Kayra'nın attığı her adımda yüzündeki hisleri birer birer değişti. Tam arkamda durup elini destek olurcasına belime sardığında göz bebeklerindeki korkuya şahit oldum.
