Gerçek Hayatım

15. Bölüm Hastalıkla Savaş Başlasın...

"İYİ OKUMALAAAAR"

Rüya'da yüksek oranda bi beyin tümörü var ama oranını yani kaçıncı evre olduğunu daha iyi anlamamız için Mr a girmesi gerekiyor."

Bunun olmamasını istiyordum yüzümü ellerimle kapattım. Bu yüzden akraba olduğu zaman ilgilenmeye izin vermiyorlar çünkü çok fazla etkileniyoruz.

"Burak kendine gel. Annemi düşün en azından biz yanında olduğumuz sürece Rüya'ya hiç bişey olmayacak. Şu an annemlere nasıl diyeceğimizi düşün üzülmek yok düşmek yok biz ne zaman pes ettik ki şimdi pes edelim."

Abim haklıydı şimdiye kadar hiç pes etmedik ve şimdiden sonrada pes etmeyecektik...

🦋🦋🦋 🦋🦋🦋 🦋🦋🦋 🦋🦋🦋 🦋🦋

Caner Hoca'nın odasından çıktık,geri Rüya'nın odasına döndük.

"Siz kantine gitmemişmiydiniz oğlum,niye kardeşinize hiçbir şey almadınız?"

"Hayır annem, biz kantine gitmedik."

"Nereye gittiniz o zaman?"

"Iıı şey"

"Oğlum lafı geveleyip durmasana,bir sorun mu var?"

Kaan abimle bakışıyorduk ama daha fazla lafı geveleyemezdik. Söylemek zorundaydım.

"Evet bir sorun var. Ama sakin olun tamam mı? Yani sonuçta biz neleri atlattık bunuda atlatıcaz."

"Yoksa Rüya'nın sonuçlarında mı bir şey var?!"

Rüya hiçbir şey demeden sadece bakıyordu, ama kendisi de bir şey olduğunu anlamıştı.

İyi olduğunu hissettirmek istercesine annemin elini tuttu;ben de derin nefes alıp daha fazla beklemeden söyledim. Tabiki annemi düşünmem gerektiği için pat diye söyleyemedim.

"Rüya'nın beyninde bir tümöre rastlandı ama kaçıncı evre bilmiyoruz. Bunu bilmemiz için Mr çekilecek ama ben inanıyorum ki kötü huylu değil,hem bizim kardeşimiz güçlü onca şeyi atlattı. Bunu mu atlatamayacak?"

Annemin gözleri dolmuştu. Çok tuhaftı ki Rüya bu durumu biliyormuş gibi yüzünde mimik oynamıyordu,aksine çok rahat davranıyordu. Ya biz endişelenmeyelim ve daha üzülmeyelim diye yapıyordu ya da o bunu biliyordu.

Babam annemi dışarı çıkarınca kardeşler olarak biz odada kalmıştık.

"Hastalığını biliyor muydun?"

Lafı ağzımdan almış ve ben sormadan Kaan abim sormuştu. Demek ki onun da dikkatini çekmişti.

"Yani aslında biliyordum denemez ama uzun zamandır burun kanamalarım ve baş ağrılarım çok fazlaydı. Araştırınca önüme genellikle böyle hastalıklar çıkıyordu. Bir de görüştüğüm biri vardı,abisi doktordu ona sormuştum o da bunun olabileceğini söyledi.

Bir süre sonra korkup araştırmayı bıraktım. Ama önceki ailem grip olduğumda bile sağlık ocağına veya hastaneye götürmeyi tercih etmeyip kafalarına göre ilaç verdikleri için onlara da demedim. Dersem kötü bir tepki alacağımdan korktum. "

Rüya başını eğmişti. İşte aile sorumsuzluğunun yol açtığı şeylerden bir tanesi daha!

Çocuklara böyle davranarak kendilerinden uzaklaştırıp,kötü şeyleri bile söylememelerini sağlıyorlar. Çünkü önceki davranışlarını sergileyeceklerini ve kendilerine kötü davranacaklarını düşünüyorlar. Büyük bir oranla haksız da değiller.

Böyle zihniyetsiz insanlardan nefret ediyordum! En azından kendi kafalarına göre ilaç vermeyi, doktorluk taslamayı kesebilseler her şey biraz daha normale dönebilirdi.

Rüya'nın yanına gidip kafasını yukarı kaldırdım.

"Peki bize niye söylemedin güzelim?"

"Korktum. Geldiğimden beri hep benimle ilgileniyorsunuz,kendinize vakit ayıramıyorsunuz
Bize ne diyip onlar gibi yaparsınız sandım."

Rüya'nın gözünden birkaç damla yaş süzülmüştü. Baş parmağımla gözyaşlarını silip alnından öpüp sarıldım.

"Asla öyle bişey yapmayacağız. Bir daha sakın bir şey olduğu zaman söylememezlik yapma,ne olursa olsun gel birimize söyle. Eğer bize söyleyemezsen anneme söyle olur mu bebeğim?"

Kafa sallayıp bana sıkıca sarıldı. Mr'a götürmek için geldiklerinde mecbur yanından kalktım. Rüya'yı destek olarak kaldırdım.

Kucağıma almak istedim ama izin vermediği için mecburen kolundan tutarak destek oldum. Diğer koluna da Buğra girip,Mr odasına doğru yürümeye başladık. Odaya geldiğimizde Rüya'yı yatırıp kıpırdamamasını söyledim.

Bende diğerleriyle birlikte,Rüya'yı görebildiğimiz bilgisayar odasına geçtim. Makine hareket edince korkulu ama cesur bir şekilde söylediğim givi kıpırtısızca yatmaya devam etti.

İşlem bitince Rüya'yı alıp geri odaya döndük.

Mr sonucuna göre daha birinci evre iyi huylu bi hastalık olduğunu öğrendik. Ama yine de bu Rüya'yı zorlamayacak diye bir şey yoktu. Zorlayacaktı, hem de çok zorlayacaktı. 

O zaman ne diyorduk? Hastalıkla Savaş Başlasın...

🦋🦋🦋 🦋🦋🦋 🦋🦋🦋 🦋🦋🦋 🦋🦋

🦋Herkese selaaaam evet ben yine her zamanki gibi geç bir saate geldim ama olsun bu sıralar neredeyse her gün hangi saat olursa olsun bölüm atmaya çalışıyorum. Çünkü okullar açılınca nolur bilmiyorum. Bölüm atamama ihtimalim var.  O yüzden şimdi atabildigim kadar atıyorum. Umarım hoşunuza gidiyordur. Lütfen sizde yorumlarınızı ve oy atmayı eksik etmeyin. Biliyorum bugünkü biraz kısa oldu ama ikinci bir bölümü atma ihtimalim olduğu için fazla uzatmak istemedim. Neyse ben yine çok uzattım. Sizleri çoook seviyorum bir dahaki bölümde görüşmek üzere kendinize iyi bakın şimdi sorulara geçelim.🦋

🦋"Sizce bölüm güzel miydi?"🦋

🦋"Sizce Rüya'nın hastalığı nasıl geçicek yani ağır mı anlatıcam yoksa hafif mi?"🦋

🦋"Abileri nasıl buluyorsunuz?"🦋

🦋"Rüya önceki olaylardan dolayı söylemeye korkmakta haklı mı?"🦋

💎Yayımlama tarihi: 21/08/2021 Saat/02:35💎

💎747 kelime💎