Gerçek Hayatım

14. Bölüm Hastalık...

"İyi okumalaaaar"

Yavaşça yanına yaklaşıp yüzüne bi öpücük bıraktım. Rüya gözlerini açıp bana baktı. Gözlerini ovuşturup ne olduğunu anlamaya çalıştı.

"Güzelim cok güzel uyuyordun ama yemek vakti  o yüzden uyandırmak zorundaydım."

"Önemli değil abi zaten çok uyumuşum sen in ben geliyorum"

Rüya'ya kafa sallayıp aşağı indim. Ardından beş dakika sonra Rüya 'da inip annemin yanına oturdu.

Yorgun gözüküyordu nedenini anlamamıştım. Tabaklara yemekler servis edildiğinde hepimiz yemeye başladık ama Rüya sadece tabağındakilerle oynuyordu.

"Güzelim bişeyin mı var?" Rüya cevap vermeye kalmadan...

🌌🌌🌌 🌌🌌🌌 🌌🌌🌌 🌌🌌🌌 🌌🌌

Burak'tan

Rüya'nın burnunun kanamaya başlaması ve eş zamanlı olarak koşarak mutfaktan çıkması bir oldu. Peşinden ben ve Kaan abim fırlamıştık.

Rüya'nın peşinden lavaboya girdik. Rüya klozete doğru eğilmiş kusuyordu. Arkasına geçip saçlarını toplayıp sırtını sıvazladım ama gördüğüm şeyle yutkunamadım.

Kan vardı;sadece burnu kanamamıştı. Rüya aynı zamanda kan kusuyordu ve bu asla görmezden gelinecek bir durum değildi.

Kusması bitince Rüya'nın kalkmasına yardım ettim ama kalkar kalmaz sendelemişti. Kaan abim Rüya'yı göğsüne yasladı,bencde elini yüzünü yıkayıp çekildim. Çekilmemle birlikte  eş zamanlı olarak Rüya'nın,Kaan abimin kucağına yığılması bir olmuştu.

Abim korku içinde Rüya'yı kucağına alıp hızla lavabodan çıktı. Peşinden bende çıkmıştım, annem de hepimiz gibi korku dolu bi şekilde kapıda bize bakıyordu. Tahmin ettiğim bir şeyler vardı ama olmasını istemiyordum.

Tahminlerim doğru çıkmazdı umarım. Kaan abim Rüya'yı arkaya benim kucağıma bırakıp kendisi şöför koltuğuna geçti. Buğra da yanımıza binmişti. Babamla annem de diğer arabayla  arkamızdan geliyorlardı.

Hızla benim çalıştığım yani en yakın hastaneye geldik. Kaan abim önden inip koşarak içeri girmiş,hemşire sçağırmıştı. Hemşireler sedyeyle birlikte koşarak yanımıza geldiler. Rüya'yı kucağımdan sedyeye bırakıp peşinden ilerledik.

Doktor olabilirdim ama yakınlarıma giremiyordum. Stres içinde etrafta volta atmaya başladım. Deli gibi korkuyordum. Bazen doktor olmak hiç güzel bir meslek olmuyordu.

Hepimiz çok gergindik ama hastalıkların neredeyse hepsini bilip, gördüğüm ve tedavi ettiğim için herkesten çok gergindim.

-Burak sakin ol. Otur artık,hepimiz gerginiz ama öyle dönüp dolaşarak olmaz. Başımız döndü,içini ferah tut bir şey olmayacak biz kardeşimizi yeni bulduk. Şimdi kimsenin kaybetmeye niyeti yok.

Kaan abim haklıydı,böyle volta atarak elime hiçbir şey geçmeyecekti. Sadece annemi daha fazla endişelendirecektim. O yüzden bir sandalyeye oturup derin nefes aldım.

Tahminen bi yarım saat sonra içeriden Caner hoca çıktı. Hepimiz yanına gittik.

-Sakin olmanızı istiyorum. Öncelikle de Burak senin. Buradaki herşeyi biliyorsun ve korktuğunu tahmin edebiliyorum. Bir kaç test yaptık. Onlar çıkmadan size tam bir bilgi veremem ama umarım düşündüğümüz şey olmaz. Şimdilik uyuyor içeri girip görebilirsiniz.

Hepimiz kafa salladık diğerleri içeri girerken Caner hoca benim kolumu tutup odadan biraz uzaklaştırdı.

-Sonuçlar çıkınca sana haber vereceğim,verdiğim zaman istersen yanında bir kişiyle odama gel ve aklında ne varsa şu anlık çıkar.
Benimle aynı şeyi tahmin ettiğini biliyorum ama daha net hiçbir şey yok. Korkma nasıl hastalarına bu haberi verirken cesur davranıyorsan ailene ve kardeşine karşı da aynı şeyi istiyorum.

Diyip rahatlatmak istercesine omuzuma vurup uzaklaştı.

Ben de derin bi nefes alıp Rüya'nın odasına girdim. Dün olan halinden hiçbir eser yoktu. O heyecanlı,enerjik kız gitmiş; yerini cansız,yorgun bir bedene bırakmıştı. Ama hâlâ çok güzeldi.

Yanında annem oturuyordu ve gözleri dolu doluydu. Annemin yanına gidip ona sıkıca sarılıp saçlarından öptüm. Annemin ağlamasından nefret ediyordum. Anneler ağlamamalıydı, eğer aģlayacaklarsa da mutluluktan ağlasınlar ama onlar gülmeye layıklar.

Rüya'dan

Gözlerimin üzerine beton dökülmüş gibiydi, açamıyordum. Parmağımı bile kıpırtadacak gücü kendimde bulamıyordum...

Başımda felaket bi ağrı vardı. Yanımda konuşma sesleri vardı ama uğultu gibi duyuyordum.
Sonunda gözlerimi zorla açabildim. Tavandan bana doğru sarkan bembeyaz bir kasala tekrar gözlerimi kapatıp açtım. Bunu birkaç defa tekrarladıktan sonra etrafıma bakındım.

Kolumda bir serum vardı, annem elimi tutuyordu. Abimler ve babamda yanımdaydı bana nolmuştu?

Hiçbir şey hatırlamıyordum;tek hatırladığım en son burnum kanıyordu ve midem bulanınca lavaboya gidişim,bundan sonrası  bende yoktu.

"İyi misin güzel kızım"

Babama bakıp diğer elimle onun elini tuttum.

"Bilmiyorum üzerimde bin ton hatta belkide daha fazla yük varmış gibi hissediyorum. Başımda çok kötü bi ağrı var. Ne oldu,ben buraya ne ara geldim,ne zamandan beri uyuyorum? Hiçbir şey hatırlamıyorum."

"Sakin ol güzelim. Şimdi ağrı kesici verilir,ağrıların biraz daha hafifler. Geleli fazla olmadı,en fazla bir saat oldu buraya geleli. Hatırlamamanda çok normal çünkü baygınlık yaşadın ve kendinde değildin." 

Burak abime kafa sallamakla yetindim sadece bakışıyorduk.

BURAK'IN GÜNCESINDEN

Telefonuma gelen mesaja gizlice bakıp Kaan abime kaş göz işareti yaptım. Kahve alma bahanesiyle dışarıya çıktık.

Neden gizlediğimizi merak edecek olursanız,doktorun yanına gittigimizi söylersek annem ve babam orada panik yapacağı için bunu bizden duymaları daha iyi olur.

Caner Hoca'nın odasının önüne gelip kapıyı tıklattık,gel komutuyla içeri girdik;koltuklara oturduk.

"Rüya'nın sonuçlarını inceledim. Üzgünüm ki düşündüğümüz şey başımıza geldi. Size daha rahat söyleyebileceğimi düşünduğüm için sadece sizin gelmenizi istedim.

Rüya'da yüksek oranda bi beyin tümörüne rastladık ama kaçıncı evre olduğunu daha iyi anlamamız için Mr'a girmesi gerekiyor."

Bunun olmamasını istiyordum, ellerimle yüzümü kapattım.  Bu yüzden doktorlara akraba,aile olduğu zaman hastayla yakından ilgilenmeye izin vermiyorlar çünkü çok fazla etkileniyoruz.

"Burak kendine gel. Annemi düşün, en azından biz yanında olduğumuz sürece Rüya'ya hiç bişey olmayacak. Şu an annemlere nasıl diyeceğimizi düşün. Üzülmek yok, düşmek yok, biz ne zaman pes ettik ki; şimdi pes edelim."

Abim haklıydı. Şimdiye kadar hiç pes etmedik ve şimdiden sonrada pes etmeyecektik...

🌌🌌🌌 🌌🌌🌌 🌌🌌🌌 🌌🌌🌌 🌌🌌

🌌"Selaaaaam evet belki by kadar erken beklemiyordunuz. Biliyorum çok şasırtıcı bir hamle yaptım ama neyimbenyiah kardeşlerin bitanesi sağolsun bölümü erken atmamı istedi ve bende onu kıramayıp elimden geldiğince yazmaya çalıştım. Umarım beğenirsiniz bie sonraki bölümde görüşmek üzere sizleri seviyoruuuum ve şimdi sorulara geçelim.🌌

🌌"Rüya'nın hastalığı sizi şaşırttı mı ve ne düşünüyorsunuz?"🌌

🌌"Bu süreçte hangi abileri daha çok okumak istersiniz?"🌌

🌌"Sizce Alper'in tepkisi ne olacak ve Rüya için işini bırakacak mı?"🌌

🌌"Bölümü nasıl buldunuz beğendiniz mi?"🌌

💎Yayımlama tarihi: 20/08/2021 Saat/ 03:10💎

💎925 kelime 💎