Gerçek Hayatım

22. Bölüm Cansızlık...

İYİ OKUMALAAAAR

Hani büyükler der ya sanki kaç yaşındasın da bu kadar derdin var diye işte onları anlamıyorum. 18 yaşındayım,yaşamadığım şey kalmadı,eğlenmem gereken yaşımda düşüncelerle doluydum.

İçerden gülüşme sesleri geliyordu. İçimden gelen ağlama isteğini bastıramasan ağlamaya başladım,uzun süre ağlamıştım galiba odaya serkan abinin girmesiyle hızla gözlerimi sildim.

"Ağlıyorsun demi kelebek?"

Kafa sallayıp gözümden akan bir damla yaşa engel olamadım. Niye bu kadar çok ağlıyordum?

"Gel bakalım eskisi gibi abi kardeş olalım"

Serkan abi yanımda oturdu bende onun dizine yatıp gözlerini kapattım. Saçlarımı okşayıp ninni söylüyordu çok iyi gelmişti,bunu özlemiştim.
En az yarım saat öyle vakit geçirmiştik galiba.

Yorgunca serkan abinin dizinden kalkıp yüzüne baktım.

"Çok tatlı oldun ama kimse için bu kadar ağlama olur mu yüzün,gözün kızardı. Hem gözlerinin de acıdığını tahmin edebiliyorum.

Gel yüzünü yıkayalım sonra bişeyler yiyelim. Aç kalma "

"Onlar gittiler demi?" Sorumla belli belirsiz yüzüme baktı

"Daha gitmediler oturup oyun oynuyorlar"

Kafa sallayıp ayağa kalktım çok fazla oturdugumdan ve ağlamamdan dolayı başım dönünce tutunacak yer aradım serkan abi hemen kolumdan tutup lavaboya götürüp yüzümü yıkamaya yardımcı oldu.

Ardından odadan çıkıp bi masaya oturduk. Abimlerin bize baktığını biliyordum. Gözlerim,yüzüm çok dikkat çekiyordu...

💑💑💑 💑💑💑 💑💑💑 💑💑💑 💑💑

Onların gülüş seslerini duydukça canım daha fazla acıyordu. Kafamı masaya koymuş uyukluyordum.

Büşra abla bana bişeyler yedirmeye çalışıyordu bir kaç bişey yedikten sonra midemin aşırı derecede bulanmasıya geri çekildim.

"Kelebek kız yemezsen ilaç içemezsin dokunur"

Serkan abinin düşündüğü kadar kendi abim beni düşünmüyordu.

"Canım istemiyor midem bulanıyor içmesem olmaz mı?"

"HAYIR! OLMAZ BENİM KARDEŞİM O HASTALIĞI ATLATACAK NE DEMEK İCMESEM OLMAZ MI YA"

Belki bazılarınız anlamıştır bu bağıran canım kardeşimdi, Irmaktı ne zaman hasta olsam bana anne gibi yaklaşır canımı okurdu.

"Bağırmasana kızım zaten kaç saatir beynimi yiyorsun yok ben o kızı yolarım yok ne diye onların yanına gitmişim sizin yanınızda değilmişim, hastalığımı söylememişim aa git hıncını onlardan alsana Allah Allah aynı ortamdayız niye benden alıyorsun"

"AY HAKLISIN BAK BEN BU KIZI YOLARIM!"

ALLAH! Atla diye dememiştim. Sözü söylemesiyle birlikte selin'in üzerine atlaması bir olmuştu onların yanındakiler ayırmaya çalışsa da biz dokunmuyorduk. Hatta halim olsa kahkahalarla gülerdim.

İçeri giren Kaan abimi görmemle gözlerim kocaman açıldı bu nerden çıkmıştı?!

Kaan abim de şaşkınca etrafa bakınıp yanımıza geldi.

"Noluyor burda?!"

Seslerle kavga ayrılmıştı selin'in dağılmış halini görünce gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırdım.