Gerçek Hayatım

23. Bölüm AŞK...🤍

Öncelikle hepinize merhaba bu sefer konuşmayı sona bırakmak istemedim. Lütfen atlamadan burayıda okursanız sevinirim. Tanıtım bölümündeki okuma sayısı ve şu anki okuma sayısına bakarsak neden bu kadar az? O kadar emek verip yazıyorum ama günden güne okunmam düşüyor 1-2 güne kadar 10 Bin olacağız ve ben buna bile sevinemiyorum. Herkes tanıtım bölümüne oy verip bakıp çıkıyor. Bazılarınız gerçekten çok güzel bir okuyucu bölüm geldiği anda okuyor ama diğerlerini anlayamıyorum tanıtım bölümü 2,44 bin ve son bölümün okunması 22... Gerçekten böyle oldukça hevesim kaçıyor yazmaya devam ediyorum ama aklıma hiç bişey gelmiyor. Onun yerine okuyan kişiler beğenmiyorsa birazda olsa ne yapabileceğimi,neler istediğinizi yazsanız? Zor bişey değil sadece yorum yapmanızı istiyorum. Ben onca gün düşünüp üzerine yazıyorum ve istediğim sadece düşünceleriniz beğenmediğinizi düzgün ve beni kırmayacak şekilde dile getirseniz,birazcık neler yapabileceğimi söyleseniz bile mutlu olurum. Umarım beni yanlış anlamaz ve anlayışla karşılarsınız. neyse sizleri seviyorum hepinize:

"İYİ OKUMALAAAAAR"

İşte kardeşlik buydu ne zaman dara düşsek anında birbirimizin yanında olur, birbirimizden haber alamazsak korkudan delirir heryere başvurur bir şekilde birbirimize kavuşuruz.

"Yağmur'un,Kar'ın altında burda oturmayı ve stüdyoyu izlemeyi özledik mi?"

"Kesinlikle evet" İkimizde aynı anda konuşmuştuk. Gülüp cebimden telefonumu çıkarıp kulaklığı taktım bir kulağı Irmağa birini kendi kulağıma takmış Duman "Dibine Kadar" açmıştım. İkimizde şarkıya eşlik etmeye başladık bu ikimizin şarkısıydı eğer kötü bir andaysak bunu dinler ve eşlik ederdik. Diğer şarkılarda bizim için değerliydi ama bunun değeri çok Farklıydı.

"Yazdım,Çizdim,Hayal ettim
Sazla sözden ibarettim
Arkamı döndüm,emanet ettim
Anlayamadın ya
Aklım fikrim kaynayınca
Söz müzikle kaynayınca
Söz müzikle ağlayınca
Kalbimi açtım,ibadet ettim
Ama o anladı
O beni anladı
Dibine kadar
Dibine kadar,oh-oh-oh-oh-oh
Anladı
O beni anladı
Dibine kadar..."

Ama o beni anladı derken ikimizde birbirimize bakıyorduk. Mutlu muyduk? Bence evet mutluyduk. Kardeşimle olursam her zaman mutlu olabilirdim,çünkü o benim tek mutlu olduğum kişi,tek hayatımın sebebi...

🐸🐸🐸 🐸🐸🐸 🐸🐸🐸 🐸🐸🐸 🐸🐸

Rüyanın Anlatımından

Kaç saat orda oturduk bilmiyorum ama dışarıda oturmamız Kaan abimin dışarı çıkmasıyla bölünmüştü.

"Gençler hadi kalkın eve dışarısı çok soğudu. Hem kar da hızını artırdı Irmak seni ve Mirayı eve bırakayım. Bücür sende benimle geliyorsun"

"Abi hayır ben kimseyle gelmiyorum. Onların olduğu eve adımımı dahil atmam."

"Tamam onların olmadığı bir eve gidelim?"

Kaan abime ofladım.

"Hayır. Ben kardeşlerimle gideceğim. Siz eve gidebilirsiniz, KARDEŞLERİMLE vakit geçirmeyi özledim."

Kardesim kelimesini Buğra abimin zıttına bastırarak söylemiştim.

"Tamam o zaman senide onlarla bırakayım biraz vakit geçirin ama en fazla 3 gün sonra evdesin tamam mı?"

"Bakarız. Abi karşı çıkmak istemiyorum ama onlar olduğu sürece ben gelmeyeceğim ve Buğra abimi de hiçbir zaman affetmeyecegım."

"Tamam güzelim affetme çünkü haketmiş buna bişey diyemem. Bizim için geleceksin o eve en azından annem için geleceksin."