Gerçek Hayatım

6. Bölüm Kötü Haber :)

Yayımlama tarihi 16/01/2021

Alplerden devam

Rüyanın yorgun ve kötü olduğunu görünce kucağıma alıp yukarıya odasına çıkarıp yatağına yatırdım ve üstündekileri çıkarıp rahat bişeyler giydirdim. Daha sonra kendi odama gidip bende altıma rahat bişeyler giyip gömleğini çıkarıp kenara koyup. Rüyanın odasına geri döndüm. Rüyanin yanına yatıp rüyayı çıplak göğsüme yatırıp saçlarını öptüm ve üzerimizi örtüp bende uykuya daldım. (Saat daha akşam 9) daha fazla geçmeden telefonum çalınca kalkmak zorunda kaldım. Telefona baktığımda arayan kişi biraz şaşırtmıştı acaba niye arıyordu. Merakla hemen telefonu açtım ama duyduğum şeyle şoka uğramıştım...

// // // // // // // // // // // // // // // // // // // //

Bunu ben söyleyemezdim. Rüyayı uyandırdım. Telâş yaptı ama sakın olmasını ve Emiri aramasını söylemiştim. Dediğimi yapıp emiri aradı. Rüya Emirle konuştuktan sonra şaşkınlıkla kalmış gözlerinden yaşlar akmaya başlamıştı. Hemen kalkıp üzerini giyindi bende giyindikten sonra diğerlerine haber verip hastaneye doğru gitmeye başladık. Hastaneye vardığımız zaman Rüya oldukları yeri öğrenip oraya doğru koşmaya başladı bende arkasından koşuyordum. Ameliyathanenin önüne geldiğimiz zaman Rüya direk Emire sarıldı. İkiside ağlıyordu. Sonuçta birinin öz ailesi diğerinin ise ne kadar öz olmasada şu ana kadar büyüten kişilerdi.

Rüyadan
Abim beni uyandırınca kötü bişey olduğunu anlamıştım. Emiri aradım açmasıyla birlikte ağlayan sesi kulaklarımı doldurdu. Nolduğunu sorduğumda buradan çıktıktan sonra annemle o adamın kavga ettiğini.

Ve arabayı ,hızlı sürdüğü için kaza geçirdiklerini sadece kendisinin iyi olduğunu bilalin tedavi altında olduğunu annem ve o adamında ameliyathanede durumunun ağır olduğunu söyledi.

Hiç üzülmemiştim tek üzüldüğüm kişi annemdi. Ve ona bişey olursa Emir ne yapardı yalnız başına kalamaz korkardı.

Şimdilik bunları boşverip hemen üzerimi giyinmeye başladım. Üzerimi giyindikten sonra direk dışarı fırladım. Abimde arkamdan geldikten sonra arabaya binip hastaneye geldik. Nerede olduģunu öğrenip oraya koştum.

Emir sandalyelere oturmuş ağlıyordu. Onun yanına gidip hemen sarılıp bende ağlamaya başladım.

Annemler ve Abimler de gelmişti hepimiz bekliyorduk. Ben duvar kenarına çökmüş,kafamı buğra abimin omzuna koymuştum. Annemde Emirin yanında oturup onun saçlarını okşuyordu. İçerden doktor çıktığı zaman hepimiz ayaklandık.

Burak abim doktora durumun ne olduğunu sordu. Doktor kafasını yere eğip kurtaramadık, başınız sağolsun. Dediği zamanda afalladım.

Başım dönmüştü. Babam kolumdan tutup destek verdi. Emir kendini kaybetmiş sakinleştirici verilmiş odaya almışlardı. Annemle alper abim onun yanına gitmişlerdi.

Ameliyathaneden annemi çıkardılar. Güçlü durmaya çalışıyordum. Ama sadece çalışıyordum. Annemi götürdükleri yere yani Morgun önüne geldiğimizde , Doktor beni içeri almıştı.

Annemin yattığı yere gidip üzerindeki beyaz örtüyü açtım. Annemi böyle görmek hiç güzel değildi. Benim annem güzeller güzeli duygusal. Bana bişey olsa dünyayı yakacak biriydi. Ama ben şu anda onun için hiçbişey yapamıyor,sadece ona sarılıp ağlayabiliyordum.

Beş dakika kadar orada kaldıktan sonra dışarı çıktım. Daha fazla güçlü durmaya çalışamazdım. Çıkar çıkmaz babama sarılıp hıçkırıklara boğuldum. Titriyordum.

Burak abim hemen babamdan ayırıp ellerimi tuttu. Oradan geçen bir hemşireyi çağırdı. En son hissettiğim şey koluma batırılan iğne ve benim kendimden geçmem.