Günahkâr'ın Papatyası

Bölüm .III.

Sonunda uçaktan indiğimde derin bir nefes aldım. Elimde bavulum havalimanında dolanırken Murat'ın kocaman gülümsemesi ile yanıma geldiğini fark ettim. Bavulu olduğu yere bırakıp bir iki adım attım ve kocaman sarıldım ona. O an yaşadığım olayların etkisiyle ağlamaya başladım. Sonunda, günler sonra bir çift kol teselli için sarılmıştı bedenime. Murat bunu fark edince bir süre kaldı öyle. Ardından yavaşça ayrılıp gözlerimi sildim. Gülümsüyordum. Özgürdüm.

_________________________

"İşte burası da balkonun."

Murat gülümseyerek kapıyı açtı. Karşımdaki manzara karşısında gülümsedim.

"Murat sen harikasın!"

"Genelde çok sık duyduğum bir şey.."

Gülerek omzuna vurdum.

"Hadi sen geç otur ben kahveleri hazırlayıp geleyim. Sanırım konuşmamız gereken şeyler var."

Minnetle baktım gözlerine. O içeri geçerken ben de balkondaki yer minderlerinden birine geçtim. Gerçekten çok huzurlu bir yerdi. Balkonun zeminine yapar çim döşenmiş yere de üç minder atılmıştı. Diğer tarafında ise küçük bir masa ve dört sandalye vardı. Duvarlarda küçük ışıklandırmalar ve aralarda dekoratif ampuller vardı. Saksılar kenarlara dizilmiş rengarenk çiçekler barındırıyordu. Ve rüzgar çanları...

Murat elinde iki kupa ile geldiğinde balkonu incelemeyi bırakıp ona döndüm. Yanımdaki mindere oturup kahveyi uzattığında gülümsedim.

"Anlat bakalım Ece. Ne oldu?"

İşte şimdi kalbime bir ağırlık çökmüştü. Kahvemden bir yudum alıp yere bıraktım bardağı. Derin bir nefes aldım.

"Doktora gitttim iki ay kadar önce. Spirali bir süre çıkarmam gerektiğini söyledi. Ben de çıkarttırdım. İlaç kullanmaya başladım doğum kontrol için."

Sözümü kesti.

"Neden bunu istedi?"

"Sanırım belli bir süreliğine ömrü varmış bunların."

"Anladım. Sonra?"

"Biz tartıştık. Aslında hiçbir sorunumuz yoktu ama.."

Gözlerim dolarken derin bir nefes aldım. Ardından kahve bardağını elime alıp bir yudum daha içtim. Bardağı bırakıp devam ettim.

"Yoruldum Murat.. İki taraflı yaşamaktan çok yoruldum ben. Hatırlamıyor musun balayında bile tektim ben. O gün de bir şeyler oldu. Biraz güldük eğlendik. Ama sonra o evde biri olup olmadığını sordu. Bir anda buz gibi bir şey girdi aramıza. O kadar yandı ki canım.. Ben de sinirlendim. Sonra o gitti. Yine..."

Gülümsedim. Acı içinde kıvranırken gülümsedim.

"Ben de arabayla bir yere gitmeye karar verdim. Ama kaza yaptım. Hamile olduğumu ama kaybettiğimi öğrendim."

Tutamıyordum göz yaşlarımı. O kadar yorgundum ki ağlamak bile zor geliyordu. Murat sessizce dinlerken devam ettim.

"Uyandığımda bana sorduğu tek şey ne zaman spirali çıkarttığımdı. Sadece bunu sordu. Sonra sinir krizi geçirmişim. Uyandığımda başımın ucunda boşanma belgeleri ve yüzüklerimiz vardı. Eve gittiğimde evi boşaltmıştı. Benim için tuttuğu başka bir eve göndermişti. O an canım o kadar yandı ki.."

Gözlerimi ne kadar silsem de kurumuyordu artık. Bacaklarımı kendime doğru çekip sarsılarak ağlamaya başladım. Murat'ın elini omzumda hissettiğimde ise daha da şiddetlendi ağlamam.

Ne kadar kaldım orada öyle bilmiyorum. Ama başımı kaldırdığımda Murat bana zoraki bir tebessümle bakıyordu. O sırada aklıma gelen şey ile konuştum.