Günahkâr'ın Papatyası

Bölüm .VIII.

   Herkes dört bir yanda koşuşturuken ben ayakarımı uzatmış rahat koltuğumda onları izliyor, bazı komutlar veriyordum. Sonunda kafem açılıyordu. Dün geceden beri herkes bunun için koşturuyordu. Bay ve Bayan Legrand bile çokça yanımda olmuştu. Şimdi ise açılışa sadece bir saat vardı. Sonunda hayalini kurduğum Vivre Avec Espoir gereçkleşiyordu. Evet adı buydu. Umutla yaşa... Oğlumun adını taşıyacaktı. Umut... Çok az kalmıştı onu kucağıma almama. İki ay sonra kucağımda olacaktı. 

   Zaman çok hızlı geçmişti bu sürede. Kafe bir buçuk ay gibi çok kısa bir sürede hazır hale gelmişti ancak bu süre fazlasıyla çalkantılı olmuştu. Türk basınının yanı sıra Fransa basını da fazlaca yazıp çizmişti. En çok karşılaşılan haberler ise Görkem Alaz Kara'nın aldatılmasıydı. Bu haberlere karşılık Legrand ailesi bir açıklama yapmıştı elbette. Searlas'ın da planladığı gibi; Fransa'ya yerleştikten çok kısa bir süre sonra aileye dahil olduğumu ve bu ani hamilelik ile herkesin şaşırdığını söylemişlerdi. Her şeye rağmen, benim her zaman aileden olduğumu, çirkin iftiraları duymak istemediklerini ve yasal ambargolar uygulayacaklarını da sert bir dille belirttiler. Ek olarak son dönemdeki haberler sebebi ile erken doğum riski yaşadığım detayını da eklemişlerdi. Bir süre herkesin sesini kesmesi için yeterliydi. Şimdi ise nikah için planlar yapılıyordu. Benim isteğim üzerine açılıştan yalnızca bir hafta sonra Espoir'de yapmaya karar verdik. Büyük bir arka bahçemiz vardı ve güzel sakin bir nikah olacaktı. Düğün ise çok daha büyük ve gösterişli olacaktı.

   Herkes koşuştururken gözlerimi daldığım yerden zorlukla çekmemi Searlas'ın yanıma oturması ayırdım.

"Est-ce que tout va bien?" (Her şey yolunda mı?)

"Tout est trop bien. Merci Searlas. Je n'aurais pas pu le faire sans toi." (Her şey fazlasıyla yolunda. Teşekkür ederim Searlas. Sen olmasan yapamazdım.)

"Hey, ayıp oluyor ama!"

   Lenard gülerek yanımıza geldi.

"Burayı ayarlayan benim ve bütün övgüler sana mı kardeşim? Ne acı bir dünya."

   Onun bu söylediğine herkes gülerken eşi Jolie gülerek yanına geldi ve sarıldı.

"Ne t'inquiete pas cherie. Je crois toujours en toi." (Merak etme tatlım ben her zaman sana inanıyorum.)

Herkes gülmeye devam ederken Bayan Legrand dudak büzerek oğluna baktı.

"Üzmeyin benim oğlumu."

   Lenard annesine minnetle bakarken biz hala gülüyorduk. Taa ki keskin bir acı o anı bölene dek. Acı içinde inlemem ile herkes etrafıma toplandı. Karnımın sağ alt tarafından gelen acı adeta nefesimi kesmişti. Murat hızla yanıma gelip elle bir muayne yaptı.

"Sanırım seninki rahat durmamakta kararlı. Hastaneye gitsek iyi olacak."

   Söyledikleri panik olmama neden olurken herkes elindeki işi bıraktı. Searlas beni kucağına alarak kafeden çıkardı. Dikkatle arabaya yerleştirirken korkmamam gerektiğini söylüyordu.

    Hastaneye vardığımızda acı azalmış olsa da korkularım hatsafhadaydı. Kısa bir muayne ve ultrason görüntüsü ardından sorun olmadığı ancak kenimi hiç yormamam gerektiğini vurguladı Murat. Saate baktığımda 09.10 olmuştu. Bir saat kadar sonra açılış vardı. Murat açılışın sorun olmadığını ancak nikahı iptal etmem gerektiğini söyledi. Bu imkansızdı. Nikah yoksa Görkem bebeğimi nüfusuna alabilirdi. Bu sebeple çok sade bir imza atmanın doğru olduğuna karar verdik.

   Kafeye döndükten sonra son rütuşlar yapıldı. Ben hariç herkes hazırdı. Hazırlanmak için odaya çıkacağımı söyledim. Kafe için şahsi bir yatak odasını özellikle istemiştim. Adeta mini bir yaşam alanım vardı. Odaya girdiğimde ilk gözüme çarpan yatağın üzerindeki kocaman kutu oldu. Yavaşça yaklaştığımda üstündeki notu okudum.