Bırak gizli kalsın

🖤

Hızlı bir şekilde çantamı topladım. İnsanlar benim bu telaşıma anlam veremezken ben tir tir titriyordum.

Saat akşam 7 olmuştu ama ben hala eve gidememiş'tim. Bunun benim son şansım olduğunu ve eve son gidişim olduğunu biliyordum. Ben stresle koşarken birde yağmur başlamıştı. Çok korkuyor'dum.

Evin önüne geldimğimde ışık'lar yanıyordu. Titreyen ellerimle ıslanmış çantamdan anahtarımı çıkarttım. Ve eve girdim.

Kimseye görünmeden üst kata çıkıyordum ki annemle karşılaştım. Bana bağırarak "bu saate kadar neredeydin" dedi. Ne diyebilirdimki arkadaşlarımla konuşurken vaktin nasıl geçtiğini anlamadım'mı demeliydim.

Hayır kesinlikle diyemezdim. Abimse içeriden elinde içki şişesiyle geldi. Noluyor "burada" dedi.

Annemse kendini acındırarak"ah oğlum sorma ben sana söylemiştim bu kız başımıza bela olacak diye al işte gördün.
Ben bu kızı başıma bela edemem alsın başını gitsin. Verelim bir yetimhaneye ne yaparsa yapsın " dedi.

Bunları söyleyen benim annemdi. Abimse annemin sözünün bitmesini beklemeden yanıma gelip yüzüme sert bir şekilde vurup "yürü ıvırını zıvırını topla çık git bu evden . Benim senin gibi namussuz bir kardeşim yok." deyip Beni bir çırpıda odamın önüne attı. Yerden zorlukla kalkıp odaya girdim. Ağlayarak eşyalarımı toplama'ya başladım.

Annem odaya girdi ve bana uzun uzun sırıtarak baktı. Bu şekilde bakan benim annemdi annem . Onu umursamamaya çalıştım.
Eşyalarımı toplamayı bitirdiğimde yıllarımın geçtiği kimseye bir şey anlatamazken beni dinleyip sırdaşım olan odaya son kez baktım. En sonunda bakmayı kesip, annemin yanından geçerek odayı terk ettim. Abimse kapıda beni bekliyordu. Doğduğum büyüdüğüm evimden çıktım. Eve son kez bakarken çocukluğuma hoşçakal diyordum.

1 saat sonra:
Araba durduğunda geldiğimiz yere göz gezdirdim. 3 katlı gayet büyük fakat eski bir binaydı.

Abimin bağırması ile arabadan inip yetimhanenin kapısından giriş yaptık. Etraftaki kızlar bana dikkatli bir şekilde bakarken ben sadece ayaklarıma bakıyordum. İnsanlar arasında merkez'de olmaktan nefret ediyordum.

Hızlı bir şekilde binaya girdik. Müdürün odasına çıktık. Odanın üzerinde Selma kayacı yazıyordu.

Gayet modern bir odaya giriş yaptığımızda müdür gülümseyen yüzü ile bize bakıyordu.

"Hoş geldiniz buyrun oturun "dedi tarif ettiği yerlere oturduk. Ve abim konuşmaya başladı "ben kardeşimi yetimhaneye vermek istiyorum.....
Gerekli işlemler tamamlanırken bundan sonraki hayatımı düşünüyordum.

Son evraklarda imzalandığında abim bana son kez bakıp hızlıca çekip gitti.
Müdür bana kalıcağım odayı gösterdi. İçeri girdim.

Herkes bana bakarken kendimi tanıtmaya başladım. "Merhaba ben Miray kaya 15 yaşındayım. Tanıştığımıza Memnun oldum"

Oradan siyah saçlı bir kız "biz memnun olamadık ama dedi".

Sarı saçlı ve oldukça tatlı görünen kız
" Elif sus istersen. Merhaba canım bende Esma, 15 yaşındayım.Burada 5 yıldır kalıyorum."

5 yılı burada geçirmişti.

"Bu atarlı kızda Elif 15yaşında oda burada 7 yıldır kalıyor. "

Elif'e bakışlarımı çevirdim. Neden bu kadar atarlı olduğu belli oluyordu.

"Birde Ahsen diye bir arkadaşımız var. 15 yaşında oda burada 1 yıldır kalıyor . Şu anda tuvalette laf aramızda bir girse 3 saat çıkmaz ."
O sırada tuvaletten ahsen dedikleri kız çıktı .

"Duydum Esma! Yabancı kişilere karşı giybetimi yapmaya ne meraklıymışsın. Esma ise "ne yabancısı canım artık oda bizden hem ne güzel hepimiz aynı yaşıtız."

Ben etrafa bakarken boş olan yatağa doğru adımladım. Esma "ay afedersin lafa daldım. Bu yatak ve bu dolap boş eşyalarını yerlestirebilirsin." Dedi

Gösterdiği dolaba bakıp eşyalarımı yerleştirdim . Yatağa uzandım. Sadece bir kaç saat içinde nelerin değiştiğini gelecekteki hayatımı düşündüm. İleride beni neyin bekleyeceğini hiç bilmiyordum. Bunları düşünmeyi bırakıp kendimi uykunun huzurlu kollarına teslim ettim.

İşte benim serüvenimde tam olarak burada başlamıştı .