-Seni sürekli rahatsız ediyorum üzgünüm Naoto.
- Sorun değil artık alıştım zaten. Burası değil mi Takemichi-kun?
- Evet.
Takemichi önündeki kocaman binaya baktı. Beyaz boyası hafiften griye dönmüştü, üstüne gecenin karanlığıda eklenince epey bir heybetli gözüküyordu. Takemichi yutkundu ve girişe doğru ilerledi.
- Merhaba ben Baji Marla'yı ziyarete gelmiştim.
Hapishane görevlisi Takemichi'yi süzdü.
- Kimsiniz? Onu sadece iki tane kız ziyaret etmeye gelirler ve yılın bu zamanında hiç ziyaretçisi olmaz.
"Ben polis memuruyum." dedi Naoto olaya karışarak "Bir soruşturma için onunla konuşmamız gerek." Ardından polis kimliğini gösterdi.
Hapishane görevlisi gözlüğünün üstünden karta baktı ve bir başka görevliyi çağırdı. Görevli yanlarına geldiğinde onun kulağına bir şeyler fısıldadı. Görevli başını salladı ve Takemichi ve Naoto'ya takip etmelerini işaret etti.
Görevli önde Takemichi ve Naoto arkada bir süre yürüdüler. Görevli bir sandalye işaret etti. Takemichi oraya oturdu.
Bir kaç dakika sonra sol tarafı kazıtılmış sağ tarafındaki siyah saçları ise omzuna gelen gözlerinin altında mor halkalar olan ve her halinden depresyonda olduğu belli olan bir kız oturdu sandalyeye. Eski neşeli kehribar gözlerinin yerini donukluk almıştı.
- Selam Takemichi.
Sesi çok soğuk ve umursamazcaydı kızın.
- M-merhaba Marla. Sana bir soru soracaktım.
- Tabi sor
- Toman'a ne oldu? Neden bu halde?
- Bunu sorman gereken son kişiyim Takemichi. 12 yıldır hapishanedeyim ben hiçbir şey bilmiyorum. Ama sanırım herşeyin başlangıcı Valhalla ve Toman karşılaşmasında oldu.
- Olayları anlatabilir misin?
- Takemichi sende oradaydın nasıl unutabilirsin.
- Üzgünüm.
- Uh pekala. Abimi zor bela ikna etmiştim ben de kavgada dövüşecektim. Ama abim sürekli beni koruduğundan hiçbir şey yapamadım. Sonra karşımıza Kazutora çıktı. Abime anlamadığım bir konuda bir şeyler zırvaladı. Abim sinirlendi ve ona daldı. Birbirlerini dövüyorlardı. Abim dalmadan önce beni Chifuyu'nun arkasına atmıştı beni korusun diye. O yüzden hiçbir şey yapamıyordum. Kazutora ve abim birbirlerini dövüyordu "sözde" çünkü adamlarıda abimi dövüyordu. Onlara ulaşmaya çalıştım ama başaramadım. Mikazuki atladı onların içine ve abimi ondan kurtarmaya çalıştı."
Marla sinirden ellerini sıkıp yumruk yaptı ve masaya bir tane vurdu. Takemichi gözlerinin dolduğunu farketti. "Sonra Kazutora bana mısın demedi onu ö-öldürdü." Takemichi kanının donduğunu hissetti. Titremeye başladı. Ama ses etmedi devam etmesi için Marla'ya baktı. Marla kendini toparlamaya çalışıyordu. Başarınca devam etti. "Abim Mikazuki'yi öyle görünce bir an b-boş bulundu. Kazutora da o fırsatı kaçırmadı ve abimide öldürdü. Ben o sırada Chifuyu'nun kollarında çırpınıyordum. Son hamleyle ellerinden kurtuldum ve Kazutora'ya sinirle yumruk attım. Onu dövmeye başladım. Öldüresiye dövmeye başladım. Etrafımda olan hiçbir şeyi duymuyordum. Yanlızca Kazutora'ya yumruklar atıyordum. Bizimkiler birkaç kez beni ayırmaya kalktılar ama başaramadılar. Kazutora'ya vurmaya devam ettim. Acımı çıkarana kadar, intikamımı alana kadar, sinirimi çıkarana kadar vuracaktım. Bir ara polis sireni duydum etrafımdakiler o an beni ciddi bir şekilde ayırmaya çalışıyorlardı. "Polis geliyor kaçalım" diyerek beni uyarmaya ve götürmeye çalıştılar. Ama ben çok sinirliydim. Birden etrafımdakilere bağırdım onlarda geri çekilmek zorunda kaldılar. Elizabeth ve Chiasa'nın bana ettikleri feryatları duyuyordum ama umrumda değildi. Beni belimden tutup sakinleştirerek eve götürecek bir abim yoktu artık. Beni tedirginlikle ayırmaya çalışan masum Mikazuki'm gitmişti. Polislere yakalanmak umrumda değildi. Polisler yakalamadan daha çok hıncını almak için Kazutora'nın ölü bedenine daha çok yumruk savurdum. Yüzü parçalanmıştı artık ama devam ettim. Polisler geldi ve tutukladı. Şimdi ise burdayım." Marla acıyla gülümsedi artık açık açık ağlıyordu. Takemichi de ağlıyordu. Kardeşi ölmüştü sonuçta.
"Süre doldu." Görevliden gelen ses sessizliği bozdu ve Marla'nın kolundan tutup geri götürdüler. Takemichi bir süre ardından baktı. Sonra Naoto ile çıkıp gittiler. Takemichi'nin aklında o sırada tek bir düşünce vardı. Kurtarmasi gereken insanların sayısı her geçen gün artıyordu...
~Natasha
Bugün pek bi ekleme yazısı yapmıycam üşeniyorm ii günler
