Lean on the Acrux

Chapter 8

After almost an hour, we finally arrived at our destination. We came out of the car in the parking lot. We rode an elevator to get to the mall. As we went inside the mall, we went straight away to the department store.

Ate Celia is leading our way, in her side is Dalia. I'm at their back with Zale. Ate Celia is pushing a cart. May mga kaunting laman na ang cart na tinutulak ni ate Celia. Ang mga laman nito ay mga pagkain para sa bahay. Inuuna muna namin ang mga kailangan sa bahay before we buy I and Zale's needs.

Ate Celia already has a cart with her, but we also pushing another cart. We brought two carts because they said that one cart isn't enough. Baka nga rin hindi kasya sa dalawang cart ang mga bibilhin namin. Pang-isang buwan na raw kasi ang mga bibilhin namin.

Zale's hands are both on the cart, pushing it. Ang isang kamay ko naman ay nasa pinaka gilid lang, slightly helping him to push the cart.

"Ang laki naman niyan, hindi kaya pang matanda iyan?" tanong ko sa kanila nang kumuha sila ng malaking lalagyan ng diaper.

"Pang matanda iyan, tapos sa 'yo namin isusuot," sabi ni Zale na nasa likod ko. Tumingin ako sa kanya at sinamangutan siya.

"Nagtatanong ako rito nang maayos." Hindi na siya siya nagsalita ulit.

Pagkatapos nilang kunin ang mga kailangang kunin sa baby section, we started roaming around to find other essentials. While we were walking, I pushed Zale to him to lost his grip on the handle of the cart. Natanggal nga ang hawak niya sa cart at napahakbang papalayo nang kaunti. He was still not recovered to my push, nang kinuha ko ang cart and tinulak ito.

Kanina ko pa sinasabi sa kanya na ako naman ang magtulak tapos hindi man lang ako pinapayagan na ako ang mag-tulak! Kailangan pa siyang saktan para ipaubaya sa 'kin ang pagtutulak nito.

I felt him running towards us on my back. Nang makalapit siya sa 'kin ay tinignan niya ako nang masama. Hindi ko siya pinansin at nagkunyaring hindi ko siya nakita. Nang nakita kong humawak ang kamay niya sa gilid ng handle ay agad ko itong inalis.

Nasa parte kami ng mga bilihan ng mga junk foods sa department store. Kuha ako nang kuha ng mga junk foods na gusto.

"That's a lot. It's bad for our health," puna ni Zale pagkatapos ko ilagay sa cart ang ibang junkfood na gusto ko ipabili.

"Sino ba nag-sabi na na kakain ka? Kami lang kakain nito," saad ko at nag-lakad muli para mapili ng masarap kainin.

"That's enough, Elysia. There's already a lot in our cart." I didn't notice that he's already beside me. He held my hand to stop me from picking junk foods.

Lumipad ang tingin ko sa cart namin na walang nang nagbabantay. Sila ate Celia ay namimili rin ng mga biscuit naman, hindi kalayuan mula sa 'min.

I lost his grip on my hands. "Bantayan mo nga ang cart natin! Lumayo ka nga sa 'kin. If you don't want to eat junk foods then don't, 'wag mo akong idamay kasi ako gusto ko kumain."

He didn't open his mouth to talk. He me an irritated look on his face before he went to the place where our cart was located. I watched him go to our cart. When he was finally near our cart, he was not looking at me, but the irritated look on his face was still there.

We were already finished picking things in the store. The line to pay our things was so long. Ate Celia told me and Zale that we can go out in the store and just sit and wait outside. Kaya na raw nilang dalawa ni Dalia. I agreed quickly, but Zale didn't. Pinilit pa talaga siya ni ate bago sumama sa akin palabas.

Pagkalabas namin ng store ay may nakita kami agad na upuan na parang nakalan talaga sa mga taong naghihintay. Umupo ako roon at sumunod naman sa 'kin sa pag-upo si Zale.