Lean on the Acrux

Chapter 5

 I spent my whole summer vacation with my friends, family, and of course with Caden. Sinulit ko na kasi ang mga panahon na walang pasok kaya halos araw-araw ay umaalis ako ng bahay. Kapag may pasok na, minsan na lang ako makakagala sa mga malalayong lugar.

Hanging out with my friends made my summer vacation fun, but it also made me broke. Lagi ba naman kaming gumagala, edi malamang lagi rin akong gumagastos. Also add my expenses when I was in a date with Caden. Talagang ubos ang pera ko! My allowance is not that big kaya mabilis maubos.

I couldn't save my money even how much I tried to save it. How could I save my money kung tuwing lumalabas ako ay kung ano-anong pagkain ang binibili ko. I'm a stingy person but not in comes to foods.

Pero okay lang naman na naubos ko ang pera ko noong bakasyon dahil sulit naman. Masaya naman ako sa mga nagastos ko. Nabusog pa ako. Me being broke in summer was worth it because I made a lot of fun memories with my friends. They are worth the money. Sobra pa nga.

Buti nalang talaga kapag kasama ko sila mama pumunta sa iba't-ibang lugar, hindi ako gumagastos ni piso. Kapag umaalis kaming pamilya noong bakasyon, minsan kasama sila ate Ezlyn at kuya Croy pero minsan din naman ay hindi.

"Ang tagal mo naman," I complained when Caden finally arrived in our meeting place. "Late ka na naman na gising, 'no?" I accused him.

Sinalubong ko ng nakabusangot na mukha ang nakangiting mukha ni Caden habang siya ay papunta sa 'kin. How could he smile like that?! Hindi ba siya aware na kanina pa akong naghihintay dito.

"I woke up early. Blame the traffic, that was the reason why I'm late," paninisi niya sa traffic at tinuro ang highway na tanaw mula rito sa aming gate sa village. Tinignan ko ang tinuro niya ngunit wala naman akong nakitang traffic. Nilibot ko ang ang aking mga mata para makita kung saan ba ang sinasabi niyang traffic ngunit wala naman.

"Wala naman," I said while still starring at the highway. I take away my eyes from the highway to Caden that until now was still smiling. But his smile was different now, kanina ay ngiting-ngiti siya, ngayon ay hindi na gaano.

"Huh? Bakit hindi na?!" kunyaring gulat na sabi niya at tumalikod para tingnan ang highway. "Promise kanina talaga traffic diyan," sabi niya nang binalik niya na ulit ang tingin niya sa 'kin. He noticed that I was not buying his reason. He spoke again to convince me. "Hindi ko alam kung bakit nawala bigla ang traffic nang nakarating na ako rito," he laughed to hide from me that he was nervous.

"Huwag mo na akong bwisitin masyado, Caden. I haven't eaten breakfast yet," singhal ko sa kanya.

"Ayan! HIndi ka kumain ng breakfast tapos kapag nahilo ka, ako ang sisihin mo. Wala naman akong kinalaman sa pagkahilo mo," sabi niya habang kinukuha niya ang bag niya sa kanyang likod at nilagay sa harapan niya. Binuksan niya at pinakita sa akin ang laman. Buti nalang swerte ka sa boyfriend mo." Kinindatan niya ako.

There were four different kinds of big junk foods in his bag. There was also a paper bag. I opened it and I saw pieces of bread. For drinks, he had one c2, water, and two fresh milk.

Sa school ba talaga ito pupunta o sa picnik?

"Mamaya na ako kakain sa jeep." I closed his bag. "Dapat nauna na akong umalis sa 'yo. Ikaw pa ang magiging rason kung bakit ako mala-late sa araw na 'to." Sabay kasi kaming pumapasok ng school ni Caden.

We have a different school pero pareho lang ang sasakyan papunta sa kanya-kanyang school namin. My school is three rides away from our house. Caden's school is also three rides away from their house but it became four. Nadadaanan kasi ang village namin kapag papunta sa school nila tapos bumababa siya sa village namin para sabay daw kaming pumasok.