Lean on the Acrux

Chapter 6

I'm in our front yard with my mom. I'm helping her sa pag-aayos ng mga halaman. I was bored inside the house. I had nothing to do so I decided na tulungan na lang si mama rito.

Ang alam ko lang ay magbubungkal ako pero kanina pa ako pinapagalitan ni mama kasi mali naman daw ang ginagawa ko. Pumasok na lang daw ako sa loob ng bahay at hayaan na siya. Ako pa raw ang magiging sanhi ng pagkamatay ng halaman niya.

Bu I didn't obey her and I just continue helping her. Helping kahit hindi naman ako nakakatulong.

"Ma," I called mama. Nagbubungkal ng lupa si mama sa likod ko. Ako naman ay nagdidilig na lang ng halaman. Ito kasi ang sinabi niyang gawin ko. Huwag ko lang daw lunurin ang mga halaman niya.

"Ano?!" singhal niya sa 'kin. Nakatingin pa rin sya sa lupang binubungkal niya. Nako, baka mabungkal na ni mama ang yamashita treasure.

"I just want to ask, where I will live in Manila?" Pinatay ko na ang gripo ng hose dahil baka malunod ko naman na ang mga halaman. I walked to mama direction and sitted on the chair beside her.

There's only four days remaining and the school year is going to start. I took a entrance exam to my dream university, and I passed! Sobrang saya ko noon dahil pangarap ko na mag-aral sa school na iyon, simula highschool palang ako.

The problem is we are living in Makati and the university is located in Manila. I was excited na pumasok sa college pero wala pa pala akong titirhan.

"I talked with your ate and I unconsciously brought up about sa titirhan mo sa Manila then she said na you can live in their house. It was actually a good idea. Mas mapapamura tayo and their house is big tapos tatlo lang sila roon."

Yeah, their house in Manila is super big. Malayong-malayo sa condo nila dati. Their condo unit is just a room in their mansion in Manila. Ilang beses na rin ako nakabisita roon. Actually, doon ako natulog ng isang linggo nitong bakasyon.

I'm okay with the thought of living in their house pero nakakahiya naman kay kuya Croy...... tapos baka iyong manugang ni ate ano pa ang sabihin. It was a good thing I didn't saw her noong natulog ako ng isang linggo kila ate.

"Do kuya Croy know about this?" tanong ko.

"It was him who told Ezlyn to let you live in their house. Noong sinabi ko kay Ezlyn ang tungkol sa paghahanap mo ng titirhan sa Manila ay tumawag siya sa akin kinabukasan para sabihin na roon ka nalang tumira. Malapit lang din ang school mo sa bahay nila."

Kinabukasan ay pumunta si Caden sa bahay. Sa rooftop kami tumambay. He brought foods, Ice cream and fries. Favorite namin 'yang dalawa. Magkatabi kami sa upuan at nasa harapan namin ang lamesa kung saan nakalagay ang pagkain namin. Kitang-kita namin ang sunset mula sa pwesto namin.

"Alam mo ba..." Balak ko nang sabihin sa kanya na bukas aalis na ako. He already know that I got accepted in a university in Manila but I bet he didn't think na roon ako titira. Sa tingin niya siguro dito ako tapos araw-araw commute.

"Hmm?" nakalagay ang braso niya sa likuran ko, sa sandalan ko kaya parang nakaakbay siya sa 'kin. Hawak ko ang ang isang fries at kumukuha siya rito.

"I will leave tomorrow," I said and smiled a bit.

I don't want to admit to myself but I will surely miss Caden and of course my parents. I will surely miss my parents kasi syempre mga magulang ko iyon! And it's normal that I will miss Caden kasi ilang taon na nasanay ako na lagi ko siyang kasama, e. We're together for 3 years!

"Where are you going? Sama ako," inosenteng sabi niya.

"Tanga! Anong sasama ka?" I laughed and slightly hit his arm.