Omzuna dokunan kişiye baktı, siyah bir şapka yüzünün görülmesini engelliyor ona gizemli bir hava kazandırıyordu siyah normal takım elbiselerden biraz farklı bir takım giymişti pahalı olduğu her şekilde görülebilir di.
"Oturabili miyim?" Derin ,erkeksi bir sesi vardı zhan biraz kayıp "tabi ki" diyerek bu gizemli adama yer verdi adam başıyla teşekkür edip gülümsedi zhan bu adamı gizemli bulmuştu fakat aklı yeni şeyler düşünmek için çok doluydu üstelemedi "çok düşünceli gözüküyorsunuz" tam düşüncelerine geri dönecekti ki bu sesle dikkati gizemli adama çekildi "ahh biraz" diye cevap verdi.
"Dinleyebilirim eğer anlatırsanız" zhan adama anlatıp rahatlamaya çok isterdi fakat daha ismini bile bilmediği birine böylesine önemli bilgileri veremezdi "sorun yok, bu arada daha tanışmadık ben xiao zhan" gülümseyip elini uzattı ,karşısında ki adam havada ki elini tutup "wang yibo" diye karşılık verdi "artık tanıştık bana güvenin lütfen" diyip elinde ki kadehi zhana uzattı hiç beklemeden aldı kadehi ve içmeye başladı zhan "çok yorgunum, çözemiyorum" adamın ona uzattıgı kadehe karşılık olarak o da bir kadeh uzatti yibo da alıp havaya kaldırdı kadehi tokuşturdular "şerefe" ikisi de içmeyi seviyordu fakat zhanin pek te dayanıklı olduğu söylenemezdi "neyi çozemiyorsun?" Zhan hemen yanıtladı "DK85" sonra da kötü bir şey söylemiş küçük çocuklar gibi ağzını kapattı.
Gülümsedi yibo, zhanin ağzını kapattığı elleri tutarak indirdi "sorun nedir" zhan gülümsemedi "ben bu adamı nasıl bulucamm" diye söylenip bir kadeh daha içti bir bir boşalttılar kadehleri yibo hâla kendindeyken zhanın ayakta duracak hali yoktu "daha fazla içme yeter" diyip kadehi tutan elini tutup biraktirdi zhana "istiyorum içe-bi-lirim" hıçkırık tutmuştu ne zaman sarhoş olsa hıçkırık tutardı onu bu haliyle cidden tatlı gözüküyordu.
Gülümsedi gizemli ve şapkalı adam, belinden tutup kaldırdı onu "evin nerede" diye bir kaç kez sorsa da bir cevap alamamiştı barın yakınlarında ki bir otele götürdü onu hafifti bu yüzden kucağına alıp taşımıştı yarı baygın halde ayakta durmaya çalışan adamı. Otele getirdi odadaki ışik karanlık denilebilecek kadar zayıftı boynuna atılan ellerle duraksadı "zhan ne yapıyorsun" duvara yaslanip yiboyu da kendine çekmişti dudaklarına bir öpücük kondurup konuştu"yarın bir daha buluşalım yibo"
Gülümsedi ve kulağına fısıldadı "buluşalım zhan" zhan bunu anlamışmıydi bilinmez yibonun kollarına bıraktı kendini ,kucağına alıp yatağa yatırdı sözde yeni tanıdığı adamı dudağının altındaki bene de ufak bir öpücük kondurup yataktan doğrulup kapıya ilerledi çıkarken de yatakta yatan adama gülümsemeyi de ihmal etmedi, kapıyı da kapatıp karanlığa teslim etti onu..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
85. Cinayet
FanfictionYaklaştı "Zhan zaaf nedir bilirmisin?" Kendisine doğrultulmuş olan namluya dayadı kalbini, silahı tutan titreyen ellere bakarak gülümsedi.. "işte zaaf budur, ve ne yazık ki senin zaafın da benim.."