85. Cinayet

-Şapkalı Silüet-

  Bakmadı ,bakamadı arkasına ,çünkü baksa onun o masum yüzünü görse gidemiyecekti ,bırakamıyacaktı onu
,zhan karanlıktan korkardı onu kendi karanlığında boğulmaya nasıl davet ederdi ,ben farklıyım diye düşündü ve alıştım diyerek avuttu kendini fakat unuttuğu bir şey vardı;

" Güvendiğin insanın yaşattığı kırgınlık affedilse bile unutulmaz..."

Unutamayacaktı zhan ,unutmayı bırak affedemiyecekti belki ama en azında güvende olacaktı, hayatına devam edecekti. Bu düşüncelerle önce odayı sonra da oteli terk etti yibo ,en sonda zhanın hayatını terk etmesi gerekiyordu fakat yapamiyordu aklından çıkaramıyor, kalbinden söküp atamıyordu.

  Gerçi kalbiyle sevdiğini, aklıyla silemiyeceğinin de farkındaydı. ama ne yapsın mecburdu buna illaki bir gün tekrar görüşeceklerdi nereye gittiğini bilmeden ilerledi alıştığı karanlıkta...
.....
 
  "Yibo" Yeni uyanan gözlerini aralayarak , dün gece boynunda uyuduğu adamın ismini mırıldandı bir cevap alamayınca doğrulup etrafa bakindi ,yine yoktu yine onu kocaman odada cevapsız ve tek başina birakip gitmişti yataktan tamamıyla kalkip telefonundan yiboyu aradi açmadı iknci kez ,üçuncü kez derken hiç birine cevap verilmemişti "bu kez sana çok kızıcam, hem beni burada bırakip gittin hem de telefonlarımı açmıyorsun" çok olmasa da kizmisti zhan otel odasinda ki banyoya girip duş aldi 10 dk kadar sürmüştü ,üzerini de giyip önce odadan sonra da otelden çıkıp iş yerine doğru yola koyuldu.

  Kısa bir süre içerisinde gelmişti bugün "DK85" tarafından işlenen bir cinayet olmamıştı işte buna cidden şaşırmıştı "belki de artık durmaya karar vermiştir zhan ne dersin" dosyalarda olan gözünü konuşan kişiye çevirerek konuştu "saçmalama jj bir gün cinayet işlemedi diye madalya da takalım istersen, özlenmek istiyordur belki" alaycı bir ifadeyle konuşmasını sürdürdü "belki onu öldüreceğimden korkmuştur" jj'de dahil takiminda ki herkes gülümsemişti bugün sakin geçmişti bürodan hiç ayrılmamışlar sadece dünden kalan dosyalarla vakit getirmişlerdi.

  Zhan her ne kadar dosyalarla meşgulmüs gibi davransa da aklında bir tek yibo vardı sürekli zaten sesi açık olan telefonunu kontrol ediyor mesaj ya da arama varmı diye bakıyordu fakat her seferinde hayal kırıklığıyla geri bırakıyordu bugün de böyle geçmişti....

  İşten çıkıp dün gittiğimiz otele gittim belki bir umut yiboyu orada görebilirim diye düşünmüştüm ama ne otelde ne de oradan sonra uğradığım barda yoktu ne olmuştu birden neden bırakıp gitmişti beni tüm bu yerlere gidip onu ararken içimde değişik bir his vardı biri tarafından izleniyordum sanki, daha önce hiç böyle hissetmemiştim. Çok özlemiştim onu defalarca aradım ama hiç birine cevap vermemişti bir yandan deli gibi merak edip bir yandan ona kızıyordum.

Birlikte gittiğimiz bara gidip aynı masaya oturdum bir bardak ,iki bardak ,bir şişe, iki şişe derken iyice kafayı bulmuştum Kendimde olmamama rağmen dışarı çıktığımdan beri üzerimde olduğunu hissettiğim gözleri hâla hissedebiliyordum. Tamamen kendimden geçmiştim, daha fazla içmek istememe rağmen yapamıyordum ellerim bardağa gitmiyor gitse bile küçücük bardağı kaldıramıyordum, gözlerim yavaşça kapanırken tek başıma oturduğum koltuğa yatar pozisyon almıştım gözlerim kapanırken son gördüğüm şey başımda dikilen şapka taktığını düşündüğüm bir erkek silüeti olmuştu...