85. Cinayet

-Yüreğimi Örttüm-

Yavaşça gözlerimi araladım, başımın içinde bir savaş çıkmışta bombalar patlıyor, hiç düşünmeden sarjörler boşaltılıyor du sanki. Kısacası başım patlayacak gibiydi eh tabi dün gece 3 şişeyi tek başıma içmiştim sahi dün gece demişken neredeyim ben etrafı inceledim gözlerimle yabancı olmadığım odayı hemen tanımıştım peki nasıl gelmiştim buraya ,en son gördüğüm şeyi anımsadım şapkalı bir silüet yoksa.. yibo ,yibo buradamisin umutla bağırdım "buradayım ,merak etme" demesini umdum fakat odanın sessizliğinden başka bir şey bulamadım.

Ama ondan başkası da olamazdı ona hiç hissettirmeden, canını hiç yakmadan buraya kadar taşıyacak kim vardı ki hiç kimse ,ona bu denli değer veren başka hiç kimse yoktu, ama neden böyle yapıyordu ,neden ondan kaçıyordu bir kez görse ona bunu soracakti fakat iki gündür onunla ne konuşmuş ne de görüşebilmişti.

Telefonunun çalmasıyla düşünceleri dağıldı jj arıyordu açtı ve "konuş jj" "3 cinayet daha işlenmiş DK85 tarafından" yine mi 83 oldu ,demek ki bırakmamış bu işleri ,sevindin mi?" Telefonda ki ses onun aksine ciddiydi "Yeni bir mesaj aldık" duyduklarıyla gözleri büyümüş, ağzı hafif aralanmiştı "DK85 'den mi ne mesajı?" Merakla ve ciddiyetle sormuştu "Evet mesaj ondan "çok az kaldı" böyle bir mesaj yollamış bilgiseyar sunucularimiza" neye çok az kalmıştı gerçekten ,artık duracakmıydı ,ne zaman duracaktı kafasında bir sürü soru dolaşıyordu zhanin, telefonu bir şey söylemeden kapatıp yatakta oturduğu yerde başını ellerinin arasına alıp düşünmeye başladı.

Artık ne düşüneceğini bilmiyordu bir yandan insanları acımadan katleden bir psikopat, diğer yandan huzuru bulduğu ,karanlığıyla sarılmak ,yalnızlığına ortak olmak istediği ama kendisinden kaçan sevdiği kafası çok karışmıştı yiboyu bir kez görse tüm dertleri bitecekti fakat kendisinden kaçıyordu.
......
 
  Bugün iş yerine gitmeyecekti oturduğu  yatağa tekrar uzandı bir süre boş gözlerle tavanı seyretti düşünceleri daha da yoğunlaşmış kafası iyice karışmıştı. Art arta gelen 3 mesajla yine dikkati dağılmıştı komidine bıraktığı telefonu alıp mesajların kimden geldiğine baktı ikisi jj' den biri ise yibo' dan gelmişti jj yinkini umursamadan yibonun mesajını açtı;

Çok özledim

               Wang Yibo

 
Zhan'nın kalbi yine yerinden çıkacak gibiydi hiç beklemeden "özledim" yazdı o da sonra kendini tutamayıp "buluşabilirmiyiz?" Merakla ne yazacağını bekledi mesaj 15-20 sn sonra geldi "otelin önünde" zhan zaten oteldeydi koşa koşa otelin kapısının önüne indi heyecanla sağına soluna bakindi 30dk ,1 saat ,2 saat , saatler böyle akıp gitti hiç bıkmadan bekledi zhan artık hava kararmiş zhanin umutlarıyla birlikte güneş de batmıştı o gün hava her zamankinden daha soğuk, daha sisliydi, sokaklar dahi onun haline ağlıyordu sanki ,o kadar ümit dolu gelmiştiki onu görür görmez boynuna atlayacak, dudaklarından nazikçe öpüp ,tarif edemediği güzellikte ki kokusunu içine çekecekti.

Umutla beklediği kapının önünde sırtını otelin duvarına dayayıp bırakmıştı kendini olduğu yere ufak ufak yağmur çiselemeye başlamıştı şu anda tam olarak gökyüzü onun için ağlıyordu. Tekrar bir mesaj geldi saatlerce beklediği adamdan "nasılsın?" Derin bir nefes verdi zhan "yorgun" sadece yorgun yazmıştı ama yalan da sayılmazdı hani umutla bekleyişinin yorgunuydu, hayal kırıklıklarının yorgunuydu ,aşkının yorgunuydu en çok da kalbi yorgundu.

  "Sadece yorgun mu?" Buruk ta olsa gülümsedi zhan "bazen sadece yorgun
oluyor insan. Ne küs ne yalnız ne de aşık..." cevabını bekletmeden yazdı ,çok geçmeden de cevap geldi "otele gir ,üşürsün sen bilirim." Silinmiş olan gülümsemesi tekrar yerini alırken yağmur çoktan şiddetini arttırmış zhani sırılsıklam etmişti fakat onun yerinden kalkmaya hiç niyeti yoktu. Gelen mesaja karşılık verdi soğuktan üşümüş titreyen elleriyle; "yüreğimi örttüm merak etme, ısınırım birazdan"...