85. Cinayet

-Korkuyorum-

  Bu kez de zhanin kalbi çırpınmaya başlamıştı daha nefeslerini düzeltemeden "seni seviyorum zhan" bu sesle nefesi kesilmişti başıni boynuna iyice gömmüş çekebildiği kadar derin nefesler alıyordu her nefes çekisiyle burnuna adlandıramadıği güzelden de öte bir koku doluyordu o böyle zevk alırken yanında yatan adam her nefes çekişinde ince bedeni titriyordu.

  "O güzel gözlerini görmeme izin verirmisin artık" zhan fırsat bu fırsat diyip merakını gidermek için sormuştu,  saçlarının içinde ki el birden durmuş ve derin bir iç çekmişti "bunu benden isteme zhan" ne vardı yani şapkasını bir kez çıkarsa "neden, yibo neden bunu yapmama izin vermiyorsun ne zaman şapkana uzansam elimi ellerinin arasına alıyorsun ne zaman sana şapkanla ilgili bir şey sorsam dudaklarımı dudaklarınla susturuyorsun neden böyle yapıyorsun yibo?"

  Saçlarında ki el boynuna indi "korkuyorum" anlayamıyordu zhan neyden korkuyordu ne vardı şapkasının altında "neyden korkuyorsun yibo?" Boynunu yavaşça okşayan ellerin dokunuşu iyice hafiflemişti artık zor hissediliyor du "korkuyorum gözlerimi görürsen bana bu şekilde bakmamandan ,beni bu şekilde öpüp, koklamamandan ,boynuma bir daha başını gömmemenden, ellerimi bırakmandan en çok da beni istememenden"

  Sesi o kadar çaresiz çıkıyordu ki sanki zhanin kalbini canlı canlı söküp alıyorlardı daha fazla dayanamayıp dudaklarına art arta öpücükler kondurup çekildi ,elini yüzüne götürüp yanaklarını onu incitmekten korkarcasina okşadı yüzünde gezinen, baş parmağında hafif bir ıslaklık hisseti, yanağı bu şekilde okşaninca başından beri zorla tuttuğu göz yaşları dağa fazla dayanamayıp o güzel gözlerinden süzülmüştü yibonun ,kim bilir kaç yıldır ağlamamıştı ,kim bilir kaç yıldır bu şekilde huzurlu hissetmemişti. "Seninle eskimek istiyorum yibo" bu sözlerle başını yibonun boynuna gömebildiğince gömüp gözlerini yumdu.

  Durdurmadı, tutmadı, tutamadı bu kez göz yaşlarını rahatlamişti ,yüzünü gösterebilse daha da rahatliyacakti fakat yapamazdı. Boynunda huzurla, yüzünde küçük bir gülümsemeyle ve her şeyden habersizce uyuyan adama baktı o çok sevdiği beninin üzerine bir buse kondurup kulağına fısıldadı,

      Eskimek güzeldir, eksilmedikçe...
 
"Benimle birlikte eskirken, eksiliceksin zhan ,merhametin eksilecek, duyguların incinecek, inançların sarsılacak, karanlığımın içine çekileceksin, bir daha asla güvenemiyeceksin, sevemiyeceksin ,yaşamayı unutacaksın... tıpkı benim gibi..."

Sözleri bitince yavaşça boynunda gömülü olan başı yastığa yatırdı bu kez de o zhanin Boynunu onun aksine nazikçe ufak nefeslerle koklayıp bir öpücük bıraktıktan sonra yataktan kalkıp arkasına bile bakmadan odadan çıktı...

Bu bölümü çok beğendim:))