Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*Badem- Kalpsiz
İntikam, kin, nefret... Ben bu duygularla, düşe kalka büyümüştüm. En azından biri olmasa diğer ikisi kesin hayatımda yer edinir ve beni pençelerinin arasına alarak boğmaya çalışırdı. Fakat kendinden olan bir şeye nasıl zarar veremezsen, bu duygularda beni boğup nefessiz bırakamaz, öldüremezdi. Ne zaman, boğmaya çalışsa bir dakika sonra durur ve kenara çekilirdi.
Ben kindim, nefrettim, acıydım. Şimdi ise, intikam olacaktım.
Nasıl babama acımamış, basına trafik kazası olarak göstermişlerse bende aynısını onlara yapacak, karşılarına geçip kahkahalarla gülecektim.
Bir evladın acı intikamı nasıl olurmuş, onlara gösterecektim.
Asrın Çetinoğlu, canlı kanlı tam karşımda duruyor ve bana ifadesizliğin vücut bulmuş gece karası gözleriyle bakıyordu.
Bir silah ve tek kurşunu kafasına isabet ettirip işini bitirebilirdim, eskiden. Şimdi yedi yıllık bir kayıbım vardı, fakat yine de tamamen paslanmış sayılmazdım. Tam önümdeydi. Gece karası gözleri, acı kahvelerimi ezberlemek istermişçesine bakarken bir adım yaklaşıp fark ettirmeden suratını yumruğumu geçirsem, sonra bir saniyelik afallamasında tekmemi diz kapağına doğru savursam ve ardından yüzümdeki tatmin gülümsemeyle ayaklarıma kapanmasını izlerdim.
Siyah kumaş pantolonunun beline yerleştirilmiş gri metale, gözüm bir saniyeliğine kayıp yine Asrın'ın gözlerine tırmandılar. Gözlerimin bir saniyelik kaçamağını fark etmemişti. Güzel.
Sakin ol, dedim kendi kendime. Her şeyin bir sırası ve olması gereken bir zaman dilimi vardı.
Boğazımı temizleyip elimi, karşımdaki gece kadar siyah gözlere sahip adama doğru uzattım. Dudaklarıma yerleşen acı dolu bir gülümsemeyle "Özge," dedim. Asrın ona uzatılan ele bakıp kaşlarını havaya kaldırdığında bir süre sessiz kaldı. Amcamın yanımda gerilen bedenini hissetsem de onu görmezden geldim. Şu an, Asrın'ın her hareketini inceleyip kendisine tehdit oluşturmadığından emin olmak istiyordu. Gözlerimi devirmek istedim fakat bulunduğum konum buna izin vermezdi. Birkaç dakika sonra büyük eli, küçük elimin üzerine kapanıp onu yok ettiğinde kadife gibi sesiyle "Asrın," dedi.
Dudaklarımdaki acı dolu tebessümümü biraz daha genişletip gözlerimin öfkeyle yanmalarına izin verdim. Görsün istiyordum. Acımı, kinimi görsün ve bana ona göre davransın. Zira rol yapmak zorunda kalmaktan nefret ederdim. Birbirimizin kuşandığı silahları açık seçik görmeli ve ona göre oynamalıydık bu oyunu.
En azından ben öyle yapacaktım.
"Tanıştığıma memnun oldum, Asrın." dedim onun kadife sesine inat duygusuz bir sesle. Asrın, kara gözlerindeki ifadesizliğiyle gözlerimi ezerken dudaklarına varla yok arası bir tebessüm bahşetti. Sanki ne yapmak istediğimi anlamıştı. Anlasındı, amacım oydu. Amcam, ne yapacağımı anlamış gibi sözü devraldığında elimi, elinin arasından çekip bir adım uzaklaştım.
