Lanet ~jungkook ✔️✔️

✨31✨. bölüm

✨31✨

İyi okumalar vote vermeyi unutmayın lütfen  💜

Gördüğüm saçma rüyanın etkisi ile uyku ile uyanıklık arasındaydım. Uyumak istiyor ama uyuyamıyordum daha doğrusu. 

Sinirle bir iç çekmiştim. Yataktan doğrulacakken kucağımdaki kol ile duraksadım 3 saniye boyunca.
Sonra dünkü şeyler akılıma gelince alt dudağımı ısırıp gözlerimi kıstım. 

Yanımdaki beden uykulu ve aşırı derecede etkileyici bir ses ile konuşmuştu.

Jk:"Noldu niya yüzünü o şekle sokmuş ileri bakıyorsun? " 

"Yok birşey ya sadece dün gece aklıma geldi onu düşünüyordum" diyecek değilim sanırsam.

Ben:" yok bişey, boşunada girme zihnime. " biraz ters çıkışmış olabilirim umarım kötüyr anlamazdı dediklerimi.  Sırt üstü dönmüş olan bedenimi ona doğru yana döndürdüm. Sırtım kapıya dönüktü bu kez.

Ben:"Im sanırım bu gün kolyeleri halletmemiz gerek hah? " kafasıyla beni onaylamıştı.  Beni şaşırtarak dudağıma minik bir öpücük bırakarak kollarını bana daha çok sardı. Kafasını boynuma getirerek kokumu içime çekti güzelce. Bunun bana pek bi zararı yoktu şu an ama eğer devam ederste kesin duramazdı. Durmasındı zaten.  Devam etsindi.

Ben:" En son o büyücü vakasında beslendin dimi sen? "  boynumdan onaylar şekilde bir ses çıkartmıştı. Her nefes verdiğinde sıcacık nefesi boynuma vuruyor ve ben burda zor duruyordum. O nasıl katlanıyor acaba.

Ben:"Peki mal mısın acaba? "  pek mümkün olmasada omuz silkerek bilmem demişti sadece.

Göz devirerek elim ile başını daha çok bastırdım kendime. Bırakmayacaktım o beslenene kedar. İstese kafasını çekerdi. Benden kat ve kat güçlüydü neticesinde ama yapmadı. 
Son kez diğerlerinden daha derin bir nefes almış ve düşündüğüm gibi benden ayrılmaya çalışmış ve başarılı olmuştu.

Alışmıştım bu duruma hatta bağımlılık olmuştu o yüzden istiyordum belkide benden beslenmesini.  Benden ayrılınca yüzüm düşmüş ve bunu da direkt fark etmişti.  Yüzümü didik didik izliyordu zate fark etmemesi çok anormal kaçardı. 

Jk:" Neden yüzün düştü şimdi senin? "  omuz silkip bilmem demiştim. Onun bana karşı kullandığı bir replikti. 

Saçları dağılmış altında sadece eşofmanlı şekilde karşımda duruyordu. Dur bir dakika ben? Yaben? Yorganı kaldırıp baktığımda üzerimde jungkookun yatağa girmeden önceki kıyafeti vardı. Derin bir nefes verip rahatladım.

Jk:" Öyle kalsan üşütürdün bunu giydirdim dün umarım rahattır. " dediği şeyle kaşlarımı çattım.

Ben:" Hey sen erkek kıyafetleri ne kadar rahat haberin varmı senin? Bana ömrün boyunca ne verseler giyerdin deseler bu kıyafeti söylerim. "   önce şaşırıp sonra küçük kahkahalar atmıştı. O neredeyse ilk kez kahkaha atmıştı. Ben ona büyülenmiş şekilde bakarken aniden durup bana bakmaya başladı.

Jk:" Ne noldu yalnış bir şeymi yaptım? " kafamı hızlıca iki yana sallayıp sağ elimi öne uzatarak kafama eşlik ettim.

Ben:" Dünyalara veremeyeceğim şeyi yaptın az önce. Kahkaha attın bu beni n ekadar mutlu etti biliyormusun sen? "     yüzüne küçük gülümseme yerleştirerek tekrar bana sarılmıştı.  

Yüzündeki küçücük gülümseme bile beni mutlu ederdi.  Kapının osmanlı ordusu tarafından baskın yaşarmış gibi açılması ile hızlıca ikimizde ayrılıp arkama yani kapıya baktık.