KATİL

1.

"Kapatacak mısın şu ışıkları artık?!"
Bağırış sesleri kulaklığın dış yüzeğine çarparak dağılıyor,kızın kulağına ulaşmıyordu.
Rüya arkadaşının kulaklığını çekip kulağından çıkararak kollarını göğsünde birleştirdi ve başında dikilmeğe başladı. Genç kız anlamaz gözler ve açık dudakları eşliğinde kaşlarını çatarak Rüyanın gözlerine bakdı:
"Ne var kızım ya yine?"
Reya gözlerini devirerek konuşmaya başladı:
"Odanın ışıkları yatağıma vuruyor ve uyuyamıyorum. Kapatsana artık şu ışıkları saat gecenin bir yarısı oldu be. Resim yapmanın zamanı mı Allah aşkına?!"
Genç kız kara kalemini bırakarak toparlanmaya başladı.
"Tamam be gülüm, kızma hemen ,çoktan uyumuşsundur diye düşünmüşdüm"
"On ikiye kadar seni bekledim, gelmeyince yine sabahlayacaksın sanıp yatağa girdim artık. "
" Ha sonra da ağzımdan laf almak için ışığı bahane ettin yani"diyen kız arkadaşının üstüne gitmek için pişkince sırıttı ve arkasını masaya yaslayarak kollarını göğsünde birleştirdi.
"Ne alakası var lan, seni merak edip bekleyende kabahat zaten. Kapat ışıkları yatıcam. Gece gece sövdürme ilham perine" Rüya kızın bu kendini beğenmiş tavrına gıcık olmuş, arkasına bile bakmadan koşar adım odasına gitmişdi. Gerçekten onun için çok endihşeleniyordu ama yaşadıkları onca olaylardan ve kızın onu ikaz etmelerinden sonra bunu tekrar ona belli edemezdi.

..3 yıl önce..

" Perjin, gitmeden her şeyi kontrol etmeyi unutma ,sigortaları, kapıları,bir sorun olursa senden bilirim bak ona göre!" Orta yaşlı adamın kapıdan aceleyle çıkarken söylediği cümlelere göz devirerek cevap verdi kız :
"Tamam abi,merak etme, bekletme sen ye geyi,sanki ilk kez ben kapatıyorum dükkanı he" Sözleri telaşı yüzünden tam duyamasa da elini sırtı dönük şekilde sallayarak koşar adım uzaklaşdı adam. Kız ise paspasla son kez siliyordu yerleri. Bu gün patronunun karısı yine hamileliğin getirdiği sancıyla onu çağırdığı için işler üstüne kalmışdı. Küçük bir balıkçı olsa da müşterisi bol,işi de haliyle çokdu. Fakat asla şikayetçi olamazdı bu durumdan, nitekim tüm kazancı buradan gelen aylık ve bahşişlere bağlıydı. Arada yaptığı ek işleri çıkarsak tabii ki.
Kafasındaki ay sonu ödemelerinin hesabını yaparak bitirdiği işlerin ardından üzerini giyerek dışarı çıkmışdı. Çabuk üşüyen bünyesi nedeniyle gereğinden fazla kalın giymişdi yine. Eşarfı ve beresi arasında sadece siyah gözleri belli oluyorparmak uçları kesik eldiveninden çıkan ince parmaklarıyla kepengin kilidini çeviriyordu. Sadece kısa bir an arkasındsn bir şeyin geçtiğini hiss eder gibi olsa da umursamadı. Seyrek yağan kar ve gecenin rüzgarı onun içini ürpertiyordu sadece. Başka ne ola bilirdi ki? Arkasını dönüp otoparka doğru yürümeye başladı. Evi buraya yakın olduğu için şanslıydı ,mopetiyle yaptığı yolculuk sadece on beş dakika sürüyordu.
Otoparka geldiğinde her yer yine zifiri karanlıkdı.
"Cimri herif yine yaptırmamış elektrikleri"
Kendi -kendine sövünen kız, bir yandan da tutmayan elleriyle telefonunun ışığını açmaya çalışıyordu. Karanlıkdan korkmazdı ama gözleri en azından aracını bulmalıydı. Mopetini buldukdan sonra hızlı adımlarla ona doğru giderken biri koluna vurdu ve telefonu elinden düştü,ardından yapılan tek hmleyle sırtı zeminle buluşmuş,başı sertçe çarpmış, beresi savrulmuşdu. Sertçe darbe alan sol kolunun sızısı bir yana, sağ kolu da onu iten güç tarafından başı üzerinde tutulurken göğsüne dayanan bir şey hiss ediyordu. Ama en önemlisi daha algıları kendine şimdi geliyorken karşı-karşıya kaldığı o yüzdü.
"Bana seni öldürmemem için tek bir neden söyle!"