Just A story of Lisa!

dit is dus PJ

"Hey ik ben Lenn." we zijn net aan gekomen. Lenn stelt zich direct voor, schattig. Ooh ik hou toch zo veel van hem. "Hai, ik ben PJ," ze schudden elkaars hand, "Lisa haar beste vriend." Wow.... Wacht.... Wat! Nee, dat had ik nu niet verwacht van hem. - als je niet snapt wat ik bedoel, PJ heeft zonet eigenlijk een soort van gezegd da ik zijn eigendom ben.- Ik pak PJ bij zijn schouder en neem hem mee naar boven. "Wacht hier!" zeg ik nog tegen Lenn, misschien iets te bazig.

"Wtf wat was dat?!" Ik duw hem weg en begin te roepen. "Je bent hier nog maar net en doe al terug moeilijk! Ik ben en zal nooit jouw eigendom zijn begrepen! Als je het verpest bij de jongen op wie IK verliefd ben, dan moet ik jouw nooit meer zien!" Eerst blijft het stil. Uiteindelijk zegt hij "Lisa, ik ... het spijt me." "Het spijt mij? Is dat alles wat jij zegt?..." 

"Lisa? Ooh?hey Lenn. Waar is Lisa?"  "Boven denk ik. Ik moest hier wachten." Ik hoor Maya binnenkomen, en nog geen vijf seconde later staan Lenn en zij boven. "Ooh,fijn nog meer bezoek! Kan het nog erger?" ding-dong "Ho dit meen je..." 

Waarom net nu? Is het enige wat ik denk als ik weet dat ik terug in een flash-back ding gedoe zit.

Ik ben in een concert zaal en heel de zaal zit vol. Een beetje  verder staat mijn mama ruzie te maken met een vreemde man. Ik ga dichter staan want ik wil weten wat er gezegd word. "Oke ik ga nu op." mijn mama loopt naar de muzikanten en zegt welk liedje ze gaan spelen. Ze gaan op en mijn mama begint te zingen.

"I turned my back you were gone in a flash like you always do. You've always gone off somewhere else. I turned my back you were gone in a flash like you always do. You've always gone off somewhere else. And when the phone rang and i thought it was you. And I sprung like a kid who just got out of school but its almost." iedereen in de zaal zingt mee. 

Wanneer het liedje is afgelopen zegt mijn mama nog eens dat ze het geweldig vond om er te spelen en dat ze zeker nog eens terug komt. Aan haar gezicht is te zien dat ze er niets van meent en dit gewoon een routine praatje is. Maar in de zaal lijkt niemand het te merken, ze zijn waarschijnlijk zo blij dat ze hun idool zien.

"Lisa, gaat het?" ik wordt stilaan wakker. Lenn zit naast me op bed. "Oooh Lenn, wanneer houd dit op?" Hij pakt mijn handen "Ik weet het niet Lis." ik kijk hem aan "Bedankt. Dat je er voor mij bent." Ik geef hem een knuffel. Hij is eigenlijk echt een schatje! Maar zoals altijd moeten mooie momenten verstoord worden en net als ik denk dat Lenn nog iets gaat zeggen, worden we verstoord.

"Ooh, wat is er gebeurt met mijn beste vriendin gebeurt?" vraagt een heel hebberig stemmetje dat later PJ blijkt te zijn. Wanneer gaat hij nu stoppen met dat claimen?  "Er is niets gebeurt met jouw beste vriendin." Lenn zegt het zo arrogant en spottend dat het me kippenvel geeft en ik me eigenlijk niet zo comfortabel voel in de ruimte. Het is te merken dat ze elkaar niet mogen, maar ik heb eigenlijk geen enkel idee waarom. Ze hebben elkaar toch geen reden gegeven. Of ligt het aan het bezitterige gedrag van PJ?

Een doffe knal van een kussen dat tegen mijn hoofd vliegt, haalt me weer uit mijn gedachten. Ik verdrink altijd zo in mijn gedachten dat ik zelfs een keer aan het dagdromen was over dagdromen. Wat eigenlijk raar is-

Alweer vloog er een kussen richting mijn hoofd. Het was deze keer wel hard genoeg om me terug in de wereld te krijgen.

"Ja? Wat is er? En van wie was dat laatste kussen?" dat laatste zei ik met een beschuldigende blik. "Fijn dat je terug wakker bent. Ik zou niet weten wat te doen als er iets zou gebeuren met mijn beste vriendin." Alweer die bezittende toon op dat ene kleine woordje. Alsof hij expres niet naar mij luistert en mij gewoon op de kast wilt jagen. Een boze blik van mijn kant laat die zelfingenomen op zijn gezicht wegsmelten. In de tijd dat ik in Engeland was, is er iets aan hem veranderd dat ik eigenlijk niet zo leuk vind. Alsof hij een abonnement heeft genomen op een cursus waar ze bezitterige mensen maken. Als hij zo blijft doorgaan dan ga ik straks nog ontploffen. Eigenlijk is er aan ons allen iets veranderd in die tijd. Maya en ik zijn niet meer zoals we waren, PJ is zelfingenomen en bezitterig geworden en Lenn... wel Lenn is Lenn en dat is al iets op zich! Hij is een schatje en ik hou super veel van hem, maar soms kan hij fout en vreemd uit de hoek komen.

Net als ik weer terug op aarde begin te komen van mijn gedachten storm, word ik onderbroken door 2 stevige armen die mij vanachter vastnemen. Maar niet de armen die ik zo graag om me heen voel, nee de armen die me vroeger hielpen toen ik weer eens van een trapje was gevallen. Met een verwarde blik kijk ik PJ aan," Wat doe je?" sis ik naar hem. "Gewoon mijn beste vrienden knuffelen."

"Wel stop er dan maar mee, hoor." zeg ik boos, waarom doet hij nu weer zo. Boos duw ik zijn armen van mij af, maar het lijkt alsof hij het zijn missie gemaakt heeft om mij voor zichzelf te houden. Ik wil hem verder weg duwen, maar dan trekt hij mij dichter naar hem. En dan ineens kust hij mij! Wat! Ik sla hem recht in zijn gezicht. "Er uit!" Hij vervoerd zich niet dus ik word nog kwader. "Er uit zij ik !" Roep ik dit keer nog harder. Wanneer hij zich niet vervoerd sleur ik hem naar de deur en zet hem buiten. "Vraag maar of je ergens anders mag slapen." En ik slaag de deur recht in zijn gezicht. ik loop naar boven en sluit mij op in mijn badkamer voor de rest van de avond.