Just A story of Lisa!

eindelijk thuis

Als ik de deur open doe kijk ik nieuwsgierig om de deur. "pap?" vraag ik onzeker. Tobias legt een hand op mijn schouder. "Lisa, kom je terug naar huis?" vraagt mijn papa als ik de deur opendoe en hem een knuffel geef. "Het spijt me zo schat. Ik wou je nooit zo kwetsen. Ik ga alles rechtzetten. Ik ga iedereen contacteren. Ik wil je nooit meer zo kwetsen..." zo blijft mijn papa maar doorgaan. Ik begin te lachen en geef hem een kus." Ik hou van je pap." Tobias komt er bij staan. "Mij spijt het ook." zegt hij als hij een knuffel geeft. "Liefje, we hebben nog een verrassing. Ga maar naar de keuken."

Dus zo gezegd zo gedaan. Als ik de keuken binnen kom staat Nathan, Mia, Alex, Partricia en Maya in de keuken. "Aaaaahhh!" gil ik als ik ze zie staan "Maya! Ik heb je zo gemist." Ik geef iedereen een knuffel en stuur een bericht naar Nim of ze naar hier wilt komen met al mijn spullen.

Vijf minuten later staat Nim bij ons. "Dank je schat. Je bent super." ik stel haar aan iedereen voor en ga dan naar Maya. "Ik vind het super hé, maar waarom ben je hier?" "Als ik eerlijk mag zijn. Weet ik dat eigenlijk niet. Tobias belden gisteren in haast paniek dat hij niet meer wist wat te doen. Dus nu ben ik hier en zeg schat iedereen maakt fouten en dit is je familie je bent je mama al kwijt zorg nu niet dat je hun ook kwijt raakt. Iedereen ziet dat ze alles willen doen zodat jij gelukkig bent. Je hebt het goed met ze voor. En lis je mag altijd bellen als er iets is, oké?" wat is ze toch een schat. Ik geef haar een knuffel en ga naar boven.

Terwijl ik aan het tekenen ben word op de deur geklopt."ja?" "lisa, mag ik binnen komen?" het is Tobias. "tuurlijk." als hij binnen komt gaat hij in een limoen groene zetel zitten. "Wie is die jongen met dat blonde haar eigenlijk?" vraagt hij me. Oh ja. Hij kent Nathan nog niet. Hoe raar is dat eigenlijk niet. "Dat is Nathan." Zeg ik snel. "Hij is toch niet je vriendje, hè?" vraagt hij met zijn ik- ben- je- grote- broer- en- ik- bescherm- je- tegen- de- wereld- stem. Ik lach allen al bij de gedachte daar aan. Nathan is knap maar niet mijn type. "Nee dat is je, onze neef. Hij is de zoon van de onze oom, de broer van mama." Hij kijkt me aan en knikt. Voordat ik nog iets kan zeggen staat hij op en loopt naar de deur. "Tobias wacht." hij stopt met lopen, maar draait zich niet om. Ik stap naar hem toe en leg mijn hand om zijn linker schouder. zo blijft het vijf minuten stil. "Lis, ben jij nog boos op mij?" vraagt Tobias uiteindelijk onzeker terwijl hij zich bang omdraaid. Hij ziet er dan zo schatig uit, net alsof hij vijf jaar is. "Nee Tobias, ik kan niet boos op je blijven. Je bent mijn broer. Je deed het alleen maar om me te beschermen. Ik hou van jou." Ik geef hem een knuffel nadat ik dat laatste heb uitgesproken. Eerst blijft hij gewoon staan, maar dan knuffelt hij mij terug. "Ik hou ook van jou." fluisterd hij terug."Tobias, ik moet je iets vertellen. Ik denk dat ik verliefd ben en deze keer echt en niet zoals bij Jake. Dat was volgens mij niet eens echt verliefd zijn . Gewoon denken dat je verliefd bent. Deze keer is het anders, ik denk de hele dag aan hem en ik zou graag willen dat je deze keer me er niet van afsluit. Want hoe hard je het ook probeert je kan me niet voor alles beschermen." Tobias knikt. Dus ik denk dat hij weet wat die jongen voor mij betekent. Hij geeft me nog een knuffel en is dan weg.

Soms is mijn broer moeilijk te peilen. Het ene moment komt hij een beetje hopeloos aan mij vragen of ik samen ben met iemand en het andere moment kijkt hij me aan alsof ik hem net veteld heb dat ik een puppie heb verdronken . Ook het feit van de knuffels die ik nu ineens heel veel krijg is voor mij ook een raadsel . Mij broer en vader waren nooit van het knuffeltype . Ook niet toen ik klein was . Daarvoor kon ik wel altijd bij mama terecht . Maar nu ineens wilt hij die rol over nemen, zo lijkt het toch. Mijn broer is soms toch zo moeilijk te begrijpen .

Hopelijk vinden jullie het verhaal goed.
Als je een leuke inbreng hebt dan moet je dat gewoon zegggen.
Dit stukje was lisschien saai, maar het is wel nodig voor de rest van het verhaal.
Just-A-story-of-S en Nimmeke