KIZIL MAFYA ✔️

☆28. Bölüm☆

Hasret duyarak atmaya başladım her bir adımı. Her biri kavuşma pahasına idi.

•••

Yarım saat önce 20 lerde olan oy 60 küsür çıktı. Ve bende dedim ki; HOOAY MAŞALLAH!😂 Neyse bölümü attım okuyun gari. Benim açımdan müko bir bölümdü. Bakalım siz ne diceniz.

•••

-Bu baya karmaşık bir konu. Halen bazı şeyleri hatırlamadığından ağır gelebilir. Şimdilik bir düşmanımız tarafından ayrı düştüğümüzü söyleyebilirim. Biz seni 3 yıl önce kaybettik. Senin ölümünü gördük biz, seni toprağa verdik.

Böyle birşey beklemiyordum. Gözleri dolu dolu bakıyorlardı bana.

-Burda mı yaşıyorsunuz yani ailenle.

-Ailemiz. Merak etme hatırladıkça alışacaksın. Ve İstanbul'da yaşıyoruz biz.

-Peki annemiz ve babamız.

-Onlar... onlar hala evlerindeler ama eski yaşam hevesleri kalmadı. Hiçbirimizin kalmadı ki.

Onlar bir şeyler anlattıkça silinen bazı anılarım geri geliyordu. Yavaş yavaş tanıyordum onları. Ama en son ki anı...

" -Gösteri bitti Kutay, kaybettin. Bırak silahını.

Sırıtması kahkahaya döndü.

-Evet kızıl bitti. Umarım gösteriyi beğenmişsinizdir. Çünkü artık gösteri olmayacak, bu finaldi. Ölsem bile artık sorun olmaz. Ben intikamımı çoktan aldım. Artık acı çekme sırası sizde, hepinizde.

Ve silahlar ateşledi, boş depoda duyulan tek ses etrafta yankılanan ateşlenen silahların yankı sesiydi."

-B-ben bazı şeyler hatırlıyorum siz anlattıkça,

Kıva- yani abim heyecanla elimi tuttu. Barlas'ta heyecan ve umut karışımı gözlerle bakıyordu bana.

-Ciddi misin?!

-Evet. Ve en son hatırladığım şey Kutay.

İkisinin de yüzü gerildi.

-Bizi o adam ayırdı değil mi?

Bazı şeyler yavaş yavaş yerine oturuyordu. Onlar kafalarını sallayınca derin bir nefes aldım.

Kutay...

Kutay...

Ku-

Bir dakika! Kutay intikam istemişti yani öyle hatırlıyorum.

İstediği intikam babasının intikamıydı.

Babası kimdi peki?

Erdal?

Ertay?

Ertan!

Çoğu şeyi hatırlamaya başladım ama hala eskik olan yerler vardı.

-Kutay. Ertan'ın oğlu. Babasının intikamı için bizi birbirimizden kopardı.

Barlas dolu gözlerle baktı.

-H-hatırlıyor musun?

-Galiba evet bazı şeyleri hatırlamaya başladım. Ama hala yerine oturmayan şeyler var. Şey a-abi?

Ona böyle seslenebilirim değil mi?

Sevinçle gözleri parladı. Allah'tan şuan evdeydik bu hallerimizi gören bize deli damgası vururdu.