KIZIL MAFYA ✔️

☆35. Bölüm FİNAL☆

Mutlu sonsuz...

•••

DOĞA

Atılan konuma gelmiştim, eski bir depoydu.

Klişe. Birazdan bu klişeyi onlara monte edicem.

Sert adımlarda arabadan inip depoya doğru gitmeye başladım. Elimdeki silahı sıkmaktan ellerim acımaya başlamıştı ama umrumda değil. Bu volkan birazdan patlayacaktı.

Kapıyı sertçe açıp içeri girdim.

Sandalyede baydın bir şekilde duran Güneşim, onun kafasına silah dayamış bir it ve en az 10 adam.

-Hoşgeldin Kızıl.

-Kimsin sen? Benimle uğraşamayınca gücün çocuğa mı yetti?

-Seninle tanışmak istemiştim sadece. Merak ettim Kızıl Kraliçe gerçekten de dedikleri kadar var mı diye.

-Kızımı bırak! Yoksa-

-Yoksa ne yaparsın Kızıl? Tek başınasın.

Alay dolu bir kahkaha attım.

-Tek başıma olduğumu sana kim söyledi?

Yüzündeki alay dolu gülümseme an be an solarken ben ise hala sırıtıyordum. Elimi havaya kaldırıp işaret verince korumalar tek tek devrildi.

Bu sırada arkamda ki kapı gürültüyle açıldı. Oraya bakınca bütün heybetiyle Barlas, babam, abim ve Yamaç duruyordu.

Birşey diyeyim mi? Yamaç da iyi alıştı bu işlere. Yakıştı yani.

Tekrar it beye döndüm.

-Şartlar eşitlendi. Çok merak etmişsin beni.

Silahı kaldırıp ona doğrulttum. Onun gözü bende iken arkadan yaklaşan Oğuz yavaşça ve hissettirmeden Güneşi alıp gitmişti.

Ve bu mal -harbi mal- bunu fark etmemişti.

-İndir silahı yoksa kızına yazık olur.

Diyerek Güneş'in olması gereken yere baktı.

-Hangi kıza?

Şaşkınlıkla bir bana birde oraya bakıyordu.

-Çok tanışmak istedin. Ben ölü olma potansiyeli olan kişilerle tanışma zahmetine girmem ama çok ısrar ettin. Tanışalım o halde. Ben Kızıl Kraliçe, nam-ı diğer Ecelin!

Silahı ateşledim ve yeni havalandırma deliği hayırlı uğurlu olsun.

Barlas hızla gelip bana sarıldı.

-Sen iyi misin güzelim?

Değilim.

-İyiyim iyi. Bizim yoklumuzda bunlar iyice havalanmış. Bu da onlara bir mesaj olsun.

-Olsun güzelim olsun. Oğuz Güneşi kontrol için hastaneye götürdü gel yanına gidelim.

Abimle, babamla ve Yamaç'la da kısa bir sarılma faslından sonra depodan çıktık.

Ve benim başım dönüyor. Sanırım bu sefer fazla zorladım.

Adımlarım birbirine dolanırken düşüşe geçtim. Yere değmeden beni tutan kollar ile bilincim kapanmaya başlamıştı çoktan.

Kulağımdaki anlamsız uğultularla gözlerim karanlığa kapandı.

•••

Gözlerimi açtığımda beyaz bir tavanla karşılaştım. Tahmin edileceği gibi hastanedeydim.