Nowhere To Be Found

15. Familiarity

Ashanti Farrah Belamour

Gulat pa rin ang reaksyon ng lalaki sa aking harapan. Pinaningkitan ko siya ng mga mata, tila pamilyar sa akin ang lalaking nasa harap ko.

Nagtataka ko siyang tinignan, nagtataka ako sa kinikilos at mga pinagsasabi niya. Para siyang nakakitang patay na muling nabuhay.

Mukha ba akong patay na muling nabuhay para tignan niya ako nang gan'yan? Napairap ako saka tinaasan siya nang kilay. Bahagyang nanliit ang mga mata ko nang tila pamilyar ang awra ng lalaking nasa harapan ko.

Nairita ako nang kahit anong pag-alaala ko ay wala akong maisip sa kung saan at kailan ko nga ba siya nakita. Pero, alam kong pamilyar siya sa akin, tila ba minsan na rin siyang naging konektado sa akin, iyon lang at wala na akong maisip na iba.

Mas lalo lang akong nairita nang banggitin niya ang pangalan ng isang babaeng hindi ko naman kilala.

"Aryana..." He whispered.

I raised a brow at him. "Who's Aryana?" I asked curiously. May nakikita ba siyang hindi namin nakikita? What a creep!

He looked at me with full of curiosity. In the end, he shook his head and just introduced himself. "Dylan Jax Santiago."

He reached for my hand and shook it. "It's nice meeting you, Ms. Farrah."

I raised a brow and sighed. "It's not."

His eyes were immediately filled with amusement. He bit his lower lip to stop himself from smiling. I raised a brow and rolled my eyes.

"Annoyed." He whispered. He let out a small laugh.

I glanced at my Dad. "What is this all about, Dad?" masungit na tanong ko.

He smiled sweetly. "I am planning for an arranged-"

Oh, gosh. Here we go again. Kailan ba kami matatapos sa mga ganito? Hindi ba p'wedenh tigilan na niya ako sa pagpapakasal sa ibang mga lalaki.

I cut him off. "No. I am not going to marry this man."

Nangunot ang noo ng lalaking nasa harapan ko. Mabilis na sumilay ang ngisi sa mukha niya na mas lalo kong ikinairita. Nagtaka naman agad si Dad sa pagpigil kong iyon.

Dapat nga ay hindi na siya nagtataka sa pagpigil ko ng pagpapakasal. Ayoko. Ayaw na ayaw ko ang pamimilit niyang ipakasal ako sa kanino-kaninong mga lalaki.

"Come on, Farrah." saad nito, pinagkadiinan ang pangalan ko. "Why don't you want to marry a man like me?"

Mahina at sarkastiko akong napatawa dahil sa sinambit niya. Palibhas ay ilang taon na siyang nabubuhay sa mundo na may alaala. Sana all!

Eh, paano naman akong parang apat na taon palang nabubuhay dahil kahit isa sa mga alaala ko sa nakaraan ko ay hindi ko maalala! Para akong batang bagong silang na sanggol.

"Ang sarili ko nga ay hindi ko kilala, ikaw pa kaya?" mahina kong bulong saka umirap.

Nangunot ang noo niya saka nanliit ang mga mata nito. "What?" nagtataka niyang tanong.

I raised a brow and rolled my eyes. "What?" panggagaya ko sa kan'ya.

Napangisi nalang ito saka sarkastikong napairap. "Tss."

I glanced at my Dad and raised a brow at him. "What now, Dad?"

Napapailing na napangisi si Dad sa naging usapan namin ni Dylan, napailing nalang din ako dahil hindi siya sumagot sa akin. Hindi ko balak kumilala ng ibang tao. Nakakapagod na iyon.

Mas gusto ko pang kilalanin muna ang sarili ko bago ang ibang tao.

Bumuntong-hininga ako bago tuluyang umupo sa upuan na nasa tabi lamang ni Dad. Inilagay ko ang purse ko sa tabi ng mesa saka inayos ang aking pag-upo.

Mula rito ay tanaw ko si Rhysand na seryosong nakatayo sa tabi ng kotse ko. Iyon ang lagi niyang ginagawa magmula nang maging main bodyguard ko na siya.

Hindi niya inaalis ang tingin sa akin kapag nasa ganitong klaseng restaurant ako. He make sure na I'll be safe even though napakarami namang guards ang nakapalibot sa buong restaurant.

I might say that he's one of a kind. He's the only person na tumatawa sa akin despite of my attitude. He's more serious when it comes to his work but he's sometimes jolly.

That's why, a lot of maids and even a heiress fall for him. Good thing is that he isn't interested with them. I don't know his life background but I could say that he's a great bodyguard.

In his own expertise, he never failed. And I admired him for that.

"Stop staring at your bodyguard, Shan."

Napatingin agad ako kay Dad nang bumulong siya sa gilid ko. Noon ko lang napansin na kanina pa pala ako nakatingin sa kan'ya.

After a minute, I received a message from Rhys. I raised a brow as I opened the message. I cursed and shook my head when I read it.

From : Rhysand

Miss Ma'am, stop staring, I am melting na. Baka isipin ko pa pong type mo na ako.

I bit my lower lip to stop myself from laughing. Oh my gosh! The confidence, Farrah!

Agad akong tumipa sa keyboard para magreply sa kan'ya.

To : Rhysand

I am not staring at you, h'wag ka ngang mag-assume.

"And now, you're texting him." I glanced at Dad, he immediately smirked at me. "Just let me know if he's your type."

I raised a brow. "He's out of my league-"

"But, he made you smile from a far." He reasoned out.

I glared at him and rolled my eyes. "Dad.." I started to warn. "Masama bang tumawa kasi patawa siya?" napapairap kong tanong.

"Oh..." He let out a small laugh. "You look annoyed."

I rolled my eyes. "Stop looking, then." I glanced again at Rhysand, he's already smirking at me.

What an arrogant bodyguard!

Inirapan ko siya kaya mula sa malayo ay nakita ko ang pagsilay ng ngiti sa mga labi niya. Mas lalo akong napairap nang dahil sa ginawa niya. I gave him a what the fuck are you doing look.

His smile immediately fade away and his serious face came back. I rolled my eyes and stared again at the man in front of me. He looked so annoyed.

"What's with your face?" I asked him.

Dylan sarcastically smirked. "Funny, huh." He glanced at my bodyguard. "Is he your boyfriend?"

Nanliit ang mga mata ko saka muling sinulyapan si Rhysand. He is still serious. I glanced back at Dylan. "Ano naman sa 'yo?"

Muli akong tumingin kay Rhysand. "Stop glancing at him."

I rolled my eyes and glanced at him. "What's your problem ba?" naiinis kong tanong.

He annoyingly looked at me. "Tss. Annoying."

---