Unidentified Character

cнαpтer тwelve: вewιlderмeɴт

Pagdilat ko nakita ko ang maputing mukha ni Kieran. Buhat-buhat niya ko habang naglalakad. Nakasimangot siya. Sa itsura niya ngayon, halatang may ikinagagalit siya. Napatingin na siya sakin. Napakurap ako.

"N-nanaginip ako." sabi ko habang hawak ng mahigpit ang t-shirt niya. And yes, it did scare the hell out of me. Buti na lang hindi ko na nakita yung nilalang na napanaginipan ko.

"It's not a dream." Kieran said, "Someone meddled with your thoughts."

"Sino?" I asked. Who would want to do that to me? Wala naman akong kilalang tao na may kakaibang ability na kaaway ko. Ang alam ko, hindi ko naman kaaway sina Janine dahil hindi naman nila nalamang alam ko ang ginawa nila. 

"That's what I'm going to find out." Kieran clenched his teeth and continued to look straight ahead. "It has a barrier that we couldn't break through, but that won't be the case for long."

Mariing ipinikit ko ang mga mata at napahinga ng malalim. Ayoko na uling mapanaginipan 'yun, baka sa susunod hindi na ko makaligtas.

"Don't worry, you're safe now." Hinalikan niya yung noo ko.

Suddenly I remembered everything. It came like flashforward.

Habang tumatakbo, lumingon ako para muling makasiguradong hindi nakasunod ang ikinakatakot ko, kasabay non ang pagbangga ko sa kung sino man. Agad kong tiningnan sa mukha yung nabangga ko.

It was Kieran. He was smiling at me. I felt so relieved. He's with me now. I smiled before hugging him tight.

I opened my eyes and like what I remembered back then, he was smiling at me.

Pagtapat namin sa pinto ng kwarto, bumukas iyon ng kusa. He can manipulate things using his mind? From what I've read in books I think it's called Telekinesis. Naglakad si Kieran papasok ng kwarto, ibinaba niya na ko nang matapat sa kama. It feels so good to be back on bed. Nice and comfy. Nang pahiga na siya sa tabi ko umurong ako. He wrapped his arms around me. He has a great scent and his body felt warm. Cuddling with him is definitely included on my top five favorite things.

Magkatapat ang mga mukha namin dahilan para maamoy ko yung mabango niyang hininga. Ngumiti siya saka hinaplos ang pisngi ko. "I love you."

I can't believe it. He confessed. I'm sure my ears aren't deceiving me right now. Kieran just continued smiling. He didn't ask me what my feelings are. Namumulang napatitig na lang ako sa mga mata niya. Sa emerald na mga mata niya. Ni hindi ko pinansin yung paglapit ng mukha niya sakin.

Gahibla na lang ang distansya namin nang pumikit siya. Hindi ko siya pinigilan dahil kahit naman anong daan nun sa isipan ko hindi ko rin magagawa. Nakadilat parin ako at nakatitig lang. I gulped. My heart is pounding inside my chest. Alam ko na yung balak niya pero hindi parin ako kumikilos. I accept his feelings and I want this. I want him to kiss me.

Dumampi yung malambot niyang labi sa labi ko. My eyes were half closed when his lips started moving. Tuluyan ko ng pinikit ang mga mata ko at sumabay na sa galaw ng labi niya. Naramdaman ko yung paghigpit ng yakap niya. I love you too, Kieran. I let his tongue played with mine. He groaned.