Yolculuk

-9-

        "Eveleyn!" Diyerek bana doğru koşan adamı son anda fark edip kenara çekilmiştim. "Sende kimsin böyle?" Dediğimde gülerek bakıyordu ve sanırım birazda özlemle. "Beni tanımamanı anlıyorum ancak bana kaşlarını çatarak bakmaktan vazgeç." Dedi adam bana yaklaşıp iki kaşımın arasına parmağını koyarken. Adam söylemeden önce kaşlarımı çattığımı bile bilmiyordum.

        "Yani Victoria'nın bahsettiği Lider sen misin?" Dedim şüpheyle. "Evet, benim." Dediğinde arkasından "Hayır, Lider benim." Diyen sert sesli biri gelmişti. Sonradan gelen kişi ise daha farklı biriydi. Bu kişi esmerdi ama önümde duran kumraldı. "Bu ikisi de göt kafalının teki Eveleyn, bebeğim gerçek Lider benim." Dedi başka biri de sağımdan gelerek diğerlerinin yanına geçerken. Bu ise diğerlerinden daha uzun boyluydu. Sağımdan başka biri daha diğerlerinin yanına geçti ancak o bir şey söylememişti. Onları incelerken kumral olan ve arkadan gelen tartışmaya, ardından kavga etmeye başladılar. "Bu gerçek değil. Bunlar gerçek değil! Siz gerçek değilsiniz!" Deyip kulaklarımı kapatıp yere çökmüştüm.

             Victoria "Eveleyn! sen iyi misin? Aman tanrım sana ne oldu böyle? Kulakların..." Dediğinde ellerim kulaklarıma gitti ve ellerime bir ıslaklık geldi. Ellerime baktığımda kan olduğunu gördüm. Victoria"Ne oldu Eveleyn? Bunu sana kim yaptı?" Dediğinde büyük bir gürültü koptu. Sesin nereden geldiği belirsizdi. Ancak bu ses çok da tanıdıktı. -Ağaçların arasına doğru yönelirken bir kelebek geldi ve omzuma kondu. Çok güzel bir kelebekti. Sanki bir şeyler fısıldıyor gibiydi. Omzuma biraz daha eğilip dinlemeye çalıştım. Tam olarak 'Yere yat Eveleyn' diyordu. Dediğini anladığım anda çok keskin bir sesle çığlık atmaya başladı. Kulaklarım acıyordu. Dayanılmazdı. Hemen ellerimi kulakalrıma kapatıp yere yattım. Cenin pozisyonundaydım ve bir takım sesler duyuyordum.Sonra herşey kararmaya başladı.- Evet bu ses o kelebekten gelen sesle aynıydı. "O kelebeği bulmalıyız Victoria.Hemen" Dediğimde Victoria elleri kulaklarındayken anlamsızca bakıyordu. "Ne kelebeği Eveleyn? Tanrım! Ses beynini sulandırmış olmalı." "Şakanın sırası değil Victoria, eğer o kelebeği bulursak belki buradan çıkabiliriz." "Olmaz Eveleyn, buna izin veremem. Ben burada seni sonsuza kadar korumakla yükümlüyüm. Tom'un kazanması gerekiyor. Senin ise burada felaketlerinle savaşman gerekiyor." Dediğinde fazlaca şaşırmıştım. Ama burada kalmaya niyetim yok. Neyden bahsettiği hakkında bir fikrim yok ancak o vucüda geri dönmeli ve her şeyi yeniden hatırlamalıyım. "Pekala Victoria o zaman kelebeği unut ve buradan gidelim ki sende beni koruyabil. Ne dersin?" "Pekala tamam. Bak gördün mü bu daha mantıklı." "Kesinlikle." Dediğimde arkasını dönmüş gidiyordu ki kafasına sert bir yumruk attım ve bayıldı. Şimdi sıra kelebeği bulmakta. Nasıl bulacaksam. Buradaki herşey beyazdı. Herşey.

        Etrafta gezinmeye başlamıştım. Burası nasıl bu kadar sonsuzdu böyle. Ben etrafıma bakınmaya devam ederken sarışın bir kadın önüme geldi. Yüzünü biraz incelediğimde onu daha önce gördüğümü hatırladım. Adı neydi? Hatırlayamıyorum. Benim buruşmuş yüzümü görmüş olacak ki gülerek yanıma geldi. "Hey Eveleyn selam tatlım. Sanırım beni hatırladın, ha?" Dedi gülümsemesi daha da genişlerken. Koluma girdi ve konuşmasına devam ettirdi. "Adımı hatırlayamadın sanırım. Yüzün bu yüzden o şekilde olmalı." Dedi ve kahkaha atmaya başladı. Ne kadar da garipti. "Adımı nasıl unutursun Eveleyn. Herneyse tekrar söyleyeyim ama bu sefer unutma. Ben Caroline tatlım. Hani senin en büyük kabusun olan." Dedi ve herşey karardı.

        Gözlerimi açamıyordum. Kendime tam olarak da gelememiştim. Ama bir takım sesler duyuyordum. "Eveleyn tatlım felaketlerden felaket beğen." Diyen kişi ellerini boğazıma koymuş beni boğmaya çalışıyordu. Ben ise hiçbir şey yapamıyordum. Nefes almak ve duymak dışında. Zaten bir süre sonrada nefes alışlarım zayıflamaya başladı.

 

        Multimedyadakiler sırasıyla gelen Liderler. Dylan O'Brien ilk gelen, ikinci gelen Taylor Lautner, Üçüncü gelen Daniel Sharman, sonuncusu Theo James (gerçek Lider)