Moon and the Sun (Ongoing)

Chapter 51: Fair Deal?

(Sebastian's POV)

Nasa Hospital padin ako at binabantayan ko lang si Andrea.. kanina kasi hirap siyang makatulog dahil sa kamay niya pero nag request ako sa Hospital na bigyan siya ng Extrang Unan para di masyadong magalaw yung kamay niya.

Guess what? yung di makatulog ayan natutulog na at naghihilik pa! =______________=

Si Daniella di naman ganyan matulog as in opposite silang dalawa ni Andrea!

Si Daniella matinong kausap etong babaeng to hindi daming paligoy ligoy! =____________=

Lumapit ako para kumutan siya ng maayos at napansin kong parang may napapanaginipan siya.

Andrea: "Kite... please don't leave me.. Kite..." tinawanan ko siya.. pati ba naman sa Panaginip mo si Kite parin? haha

habang kinukumutan ko siya nahulog yung kulay sky blue na wallet at mukhang kay Andrea yun.

Sa di sinasadya nakita ko yung picture nila sa loob ng wallet niya... sila ni Kite magka-akbay sila ni Andrea habang nakatoga na itim.. parehas silang nakangiti habang may medal na nasakabit sa kanilang dalawa.

Mahal niya talaga si Kite ano? i felt sad for her kasi halos parehas yung nangyari samin...

Kami yung Nauna pero di kami yung Pinili.. i know masakit yun sa part namin pero wala eh...

Wala tayong magagawa kung yun ang gusto ng tadhana... na kahit anong pilit natin di natin maabot yung taong gusto natin.

First Love ko kase si Daniella.. simula pagkabata kasabay ko siyang lumaki at siya lang ang lagi kong kasama we both trust each other.

nangako nga ako kay Daniella that time na pakakasalan ko siya siya kapag lumaki na kami even though 7 years old palang kami non... crush ko na siya eversince na lumipat sila ng bahay nun..

kaso nagulat ako ng may humawak sa kamay ko... si Andrea galit siyang kinuha yung Wallet niya mula saken.

Andrea: "akin to! bat nasayo?"

ako: "Nahulog lang! pinulot ko lang!"

Andrea: "Hmp!"

ako: "Mahal mo talaga si Kite ano?"

Andrea: "Please ayoko muna siyang pag-usapan.. gusto ko munang lumayo sa kanya pasamantala.."

ako: "Why don't you talk to him?" (napatingin siya saken at nagulat siya sa suggest ko) "kung balak mo man siyang layuan you need to talk to him.. atleast kung kakalimutan mo na siya nasabi mo na mga bagay na dapat mong nasabi.."

Andrea: "di ko kaya.. i can't face him now.... magbrebreakdown ako..." (nakita kong umaagos na luha mula sa mga mata niya) " ayokong na baka makikiusap ako na sana ako nalang minahal niya na sana ako nalang dapat!.."

ako: "you just need to talk to him that's all"

lumapit ako sa kanya at kinuha yung panyo ko kaso hinampas niya ang kamay ko... nagulat ako kasi nung tignan ko galit yung mga mata niya..

Andrea: "Di mo naiintindihan ang nararamdaman ko.. kaya ganyan ka magsalita!"

Nginitian ko lang siya kahit pilit at binigay ko parin yung panyo..

ako: "Can i ask you a Favor?"

Andrea: "Ano yun?"

Ako: "Kausapin natin sila bukas... just to be fair sayo.."